Δεύτερη ευκαιρία

Πριν δύο εβδομάδες είχα πάει σε ένα γάμο εδώ κοντά στην Αθήνα. Ήμουν μεν single, αλλά είχα πάει μαζί με τους γονείς μου που σχετίζονταν κι αυτοί με το νεόνυμφο ζευγάρι. Μας βάλανε σε διαφορετικό τραπέζια και εγώ έκατσα μαζί με μια παρέα της ηλικίας μου.

Περάσαμε πολύ όμορφα και μετά το γλέντι εγώ είχα κανονίσει να δω κάτι φίλους ντόπιους που ήξερα από παλιά και είχα να δω χρόνια (το γεγονός ότι έγινε εκεί ο γάμος ήταν εντελώς τυχαίο).

Μερικοί από το τραπέζι του γάμου με ακολούθησαν στο μαγαζί που πήγα και βρήκαμε την άλλη παρέα μου. Αφού γίναμε λιώμα ομαδικώς, ένας τύπος που μου ψιλοάρεσε από τη γαμήλια δεξίωση και που στο ενδιάμεσο είχε κατορθώσει να τραβήξει την προσοχή μου, άρχισε να με φλερτάρει ασύστολα. Είχε, όμως, πιει αρκετά και είχε σταματήσει να με ελκύει. Ήθελα απλά να φύγει από κοντά μου και να σταματήσω να μυρίζω τη μεθυσμένη ανάσα του.

Με το που γύρισα, όμως, Αθήνα με έκανε ad στο facebook και μου ζήτησε να βγούμε. Έτσι και έγινε. Βγήκαμε, περάσαμε υπέροχα χωρίς πολύ αλκοόλ και καταλήξαμε στο διαμέρισμά μου, όπου του δώσαμε και κατάλαβε. Συμπέρασμα; «Μην κρίνετε τους ανθρώπους τόσο εύκολα. Δώστε τους μια δεύτερη ευκαιρία».

Έλενα, ετών 32