Εσύ με ποιο είδος μουσικής «παίρνεις στροφές»;

Εσύ με ποιο είδος μουσικής «παίρνεις στροφές»;

Παγκόσμια Ημέρα Χορού και πετάμε τα παπούτσια μας!

Παγκόσμια Ημέρα Χορού στις 29 Απριλίου και τρεις συντάκτριες του Native Content εξομολογούνται με ποιο είδος μουσικής παθιάζονται, καθώς και για ποιον λόγο. Αλήθεια, εσύ, με ποιο είδος μουσικής τη… βρίσκεις και λικνίζεσαι; Πρόσεξε, το θέμα δεν είναι τι είδος μουσικής ακούς στο αμάξι ή μόνη στο σπίτι. Το θέμα είναι με ποιο είδος μουσικής θέλεις να πετάξεις τα παπούτσια και να ρίξεις μια στροφή, με ποιο είδος μουσικής νιώθεις και αισθάνεσαι, με ποιο είδος μουσικής το κρατάς αληθινό!

Έντεχνο και κάνωτρελό κέφι, λέω εγώ

Με λένε Σοφία και κάνω κέφι με Χαρούλη. Χρόνια τώρα. Ξεκίνησα να ακούω Θανάση Παπακωνσταντίνου και Σωκράτη Μάλαμα χάρη στο «αιώνιο» αγόρι μου, πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Το αγόρι μας τελείωσε, το έντεχνο όχι. Παίρναμε, λοιπόν, τα βουνά, πηγαίναμε στα Φεστιβάλ, κατασκηνώναμε τρεις μέρες και βλέπαμε: Σωκράτη, Θανάση, Αγγελάκα, Πασχαλίδη, Χαρούλη, Περίδη, κλπ.

Τα αγόρια κάθονταν πίσω, εγώ πρώτη σειρά, σιγά σιγά έγινα γκρούπι. «Καλά τι κάνεις μόνη σου, εκεί μπροστά;» με ρωτούσαν. «Κάνω κέφι» απαντούσα. Και η αλήθεια είναι πως εκεί μπροστά, γνώριζα κόσμο, πίναμε όλοι μαζί από ένα μπουκαλάκι τσίπουρο, χορεύαμε αγκαλιά, άγνωστη με τους άγνωστους, άγγελος με τους αγγέλους, σκυλί με τα σκυλιά. Κι όμως, χορεύω. Χορεύω τόσο που όταν κάποια στιγμή η παρέα μου το ανακάλυψε, έκτοτε έρχονται κι εκείνοι μαζί μου μπροστά μπροστά (ναι, μου χάλασαν τις γνωριμίες, αλλά χαλάλι).

Και κάπως έτσι, λοιπόν, χρόνια τώρα, εγώ με αυτό το είδος κάνω κέφι. Χορεύω κανονικά, μόνη μου στο σπίτι, στα μπαρ που συχνάζω, στα πανηγύρια, στα Φεστιβάλ. Ανυπομονώ για την ακρίβεια. Θες που πήγαινα 10 χρόνια παραδοσιακούς χορούς; Θες που έχω καταγωγή από Θεσσαλία; Θες που το βιολί, το κλαρίνο, ο ζουρνάς «μιλάνε» στα μέσα μου; Θες που μερακλώνω με τους στίχους; Έχω καταντήσει τόσο γραφική, που κάτω από τις φωτό μου στο Instagram βάζω στίχους του Θανάση.

Γιατί αν ακούσεις το «Διάφανο» σε συναυλία, τότε θα καταλάβεις γιατί χορεύω και το πρωί που ξυπνάω ακόμα.


*και κάπου εκεί κάτω, βρίσκομαι κι εγώ

Μίκα, το μπαλέτοανοίγει πόρτες!

Τελικά, δεν αφήσαμε τσάμπα τα κότσια μας μέσα στις πουέντ τόσα χρόνια! Υπήρχε λόγος, απλά δεν μας τον λέγανε! 17 χρόνια αγκαλιά με τις μπάρες και τις τουτού και η επιβράβευση ήρθε πλέον στα ραντεβού, που αφού έχεις αναφέρει τα μεταπτυχιακά σου και τα προφίσιενσί σου, με το που τους λες «έκανα χρόνια μπαλέτο», το βλέμμα τους αλλάζει και γίνεται εξόφθαλμο (σαν του Χανταμπάκη).

Γιατί σου λέει ο άλλος, «αυτή θα έχει τα ανοίγματα της Κομανέτσι, θα κρεμιέται από τα ταβάνια...». Και όντως, έχουν μια χάρη οι μπαλαρίνες να τα λέμε κι αυτά. Λίγο η στάση του σώματος, λίγο ο λαιμός που έμαθε να στέκεται αγέρωχος -αλλιώς έτρωγες φάπα, λίγο οι ώμοι που μένουν ίσιοι ό,τι και να συμβαίνει...

Εν τω μεταξύ δεν λες πολλά, λες «έκανα μπαλέτο» και μετά σταματάς. Κάνουν εκείνοι δουλίτσα στο μυαλό τους. Αρκεί. Που να πεις «κλαίγαμε μετά το μάθημα από τον πόνο» και να τους χαλάσεις τη φαντασίωση. Όχιιιιι δεν κλαίγαμε! Είμαστε κύκνοι κανονικοί και το πόδι ακουμπάει τη μύτη ακόμα και χωρίς ζέσταμα!

Δεν χαλάς χατίρια. Άσε που είναι άσχετοι. Και να μην έχεις κάνει μπαλέτο, πες ότι έχεις κάνει. Σιγά μην ξέρει τι είναι το ζετέ και το πλιέ. Πες εκεί δύο… γαλλικά και ξεμπέρδεψες. Ο χορός κάνει καλό και στο σώμα (και στο dating), να τα λέμε αυτά!

Και κάπου εδώ να ευχαριστήσω δημόσια τη μανούλα μου, που πήρε αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία όταν ήμουν 3ων ετών!

Σήμερα γιορτάζει ο χορός και όλα τα καλά που προσφέρει. Το νου σας στα ραντεβού!

Ειρήνη, πιάσε μία απ’όλα

Παγκόσμια Ημέρα Χορού σήμερα και αν μου ζητούσες να επιλέξω τι θα ήθελα να χορέψω ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ δεν θα ήξερα τι να σου πω γιατί πολύ απλά… τα χορεύω όλα! Ναι, το ξέρω. Αυτό το «λίγο απ΄ όλα», αυτός ο «αχταρμάς»… «χαλάει» την αισθητική σου, αλλά η αλήθεια είναι ότι όπως και στη ζωή, έτσι και στον χορό και τη μουσική, χρειάζεται να υπάρχει ποικιλία και μάλιστα, μεγάλη.

Τι χορεύω εγώ; Θέλεις Swing, θέλεις Τσάμικο, θέλεις Καλαματιανό, θέλεις Ικαριώτικο; Μήπως θέλεις Σάμπα ή προτιμάς να «κοπανηθώ» με House και Electro; Κανένα πρόβλημα! Μπορεί να μην αγαπώ όλα αυτά τα χορευτικά είδη αυτά, αλλά θα σηκωθώ κι εγώ στην πίστα. Το ζήτημα είναι ότι ο χορός κάνει καλό στο σώμα και τη διάθεσή σου.

Το χορευτικό μου… background; Και μπαλέτο δοκίμασα και σύγχρονο χορό έκανα και στον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού μου γράφτηκα (ναι, έβαλα και τη στολή μου και χόρεψα στην πλατεία). Σημασία έχει όταν χορεύεις, να το κάνεις με την ψυχή σου. Μην γίνεις εκείνη η τύπισσα που όλη η παρέα παρακαλάει να σηκωθεί από την καρέκλα (ναι, αυτή ήμουν εγώ «ένα φεγγάρι») και εκείνη «γαντζώνεται» με δύναμη από την μπάρα για να μην χορέψει. Πες το «ναι» και «μπες» στο dance floor. Μην ανησυχείς, δεν θα καταστραφεί το πρεστίζ σου, αν σε δουν να χορεύεις υπό του ήχους των παραδοσιακών κλαρίνων.

Να θυμάσαι, όμως, ότι όπως λέει ο σοφός λαός… «όταν μπεις στον χορό, θα χορέψεις»!

Κατερίνα, σήκω επιτέλους!

Εγώ είμαι «η τύπισσα που όλη η παρέα παρακαλάει να σηκωθεί από την καρέκλα», όπως προανέφερε η φίλη και συνάδελφος Ειρήνη Πολλάλη. Όχι δεν είμαι attention whore που θέλει να αποσπά την προσοχή διαρκώς, ούτε «ξεπαρεού», απλά πρέπει να είμαι στο κατάλληλο mood, κάτι που δεν θα έλεγα ότι συμβαίνει αρκετά συχνά.

Από μικρή οι γονείς μου προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν την «εκφραστικότητά» μου, με άλλα λόγια να με βοηθήσουν να γίνω λιγότερο… άγαρμπη. Η πορεία μου στο μπαλέτο δεν κράτησε περισσότερο από μερικούς μήνες, μέχρι να τους ανακοινώσω ότι θα ξεκινούσα τένις. Και κάπως έτσι έκανα τη δική μου επανάσταση και άφησα πίσω την πρώτη μου τραυματική εμπειρία με τον χορό…

Από τότε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Δεν έχω μεταμορφωθεί σε dancing queen και πρέπει να έχω πιεί αρκετά για να σηκωθώ. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως είμαι πολύ καλή στον ρόλο του «αγγουριού» που υποστηρίζει τους υπόλοιπους με παλαμάκια, κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι!


ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης το 1727 του Γάλλου χορευτή και χορογράφου Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου.