Despoina's little stories: Για σένα που έγινες «μανούλα» στα 5
Πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα ήθελα να κάνω δεύτερο παιδί, χωρίς αυτό να γίνει ποτέ εμμονή.
Το γεγονός ότι δεν έχω αδέρφια (ενώ θα το ήθελα πολύ) αλλά κυρίως η έντονη επιμονή της Έλενας μας οδήγησε στο να αποφασίσουμε να γίνουμε ξανά γονείς και να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στην κόρη μας που το επιθυμούσε τόσο πολύ.
Η Έλενα από πολύ μικρή είχε μία έμφυτη αγάπη για τα μωράκια και της έβγαινε πάντα η διάθεση να παίξει μαζί τους, να τα αγκαλιάσει και να τα φροντίσει. Φυσικά και δεν είναι ασφαλές δείγμα η συμπεριφορά ενός νηπίου απέναντι σε ένα μωρό για να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για το πόσο καλή ή κακή αδερφή ή αδερφός θα γίνει, όμως πάντα βλέπεις αν υπάρχει κάποια προδιάθεση. Η Έλενα είχε περάσει αυτό το τεστ με άριστα.
Από την περίοδο που ήμουν έγκυος ακόμα, η Έλενα χάιδευε την κοιλιά μου, τραγουδούσε στο μωρό, έκανε ετοιμασίες. Ποτέ δεν την άφησα αμέτοχη σε όλη τη διαδικασία. Αντιθέτως της έδινα ρόλο. Όπως και όταν γεννήθηκε το μωρό. Ήθελα να την κάνω να νιώσει απαραίτητη σε όλα. Αυτό της έδωσε δύναμη και σιγουριά. Αισθάνθηκε πολύ χρήσιμη κι αυτό την έκανε ακόμα πιο υπεύθυνη απέναντι στην μικρή της αδερφή.
Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr
Bloggers
