Ταξίδι στο Miami
Δεν είναι ότι παίζω στα δάχτυλα την Αμερική, αν σκεφτείς ότι από Ευρώπη τα πάω καλύτερα.
Το πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική το έκανα στα 27 μου ούσα εργένισσα και άτεκνη. Τότε η Νέα Υόρκη μου φάνηκε τόσο υπέροχη και φανταστική που πίστευα ότι δε θα αγαπήσω καμία άλλη πόλη των ΗΠΑ τόσο πολύ.
Πριν λίγες μέρες και 8 χρόνια μετά, επισκέφτηκα ξανά την Αμερική αλλά αυτή τη φορά πήγα στο Miami. Ξέρετε, αυτή την τροπική πόλη στην Φλόριντα που έχει πάντα καλοκαίρι, που οι γυναίκες κάνουν rollers στην Lincons φορώντας μόνο το μαγιό τους και... μπόλικο λάδι καρύδας.
Δε μπορώ να σας πω ότι το Miami με ενθουσίασε σαν πόλη. Σίγουρα κάποιος που δεν έχει πάει πολλές φορές στην Αμερική θα ενθουσιαστεί αφού εκει θα γευτεί την αμερικανιά σε όλο της το μεγαλείο, αλλά σίγουρα έχω υπάρξει σε πιο όμορφα και ειδυλλιακά τοπία.
Βασικά αυτό είναι το θέμα. Ότι στο Miami δεν πας για ρομαντική περατζάδα και εξεζητημένα αξιοθέατα. Στο Miami πας για να παρτάρεις, να διασκεδάσεις και να χορέψεις μέχρι το πρωί. Άσχετα αν εγώ δεν αντέχω τα εξαντλητικά ξενύχτια πια. Όχι δεν ειμαι ξενέρωτη αλλά αυτή η τουριστίλα και η δίψα για clubbing δεν μου πάει και δε μου πήγαινε ποτέ για να είμαι ειλικρινής.
Κι όταν λέω τουριστίλα το λέω με όλη τη σημασία της λέξεως. Άνθρωποι από όλες τις χώρες του κόσμου αλλά και Αμερικανοί που θέλουν να απολαύσουν το spring break (σε άπταιστα ελληνικά) φτάνουν στο Miami με γεμάτα μπαγκάζια από λουλουδάτα μαγιό, σερφοβερμούδες και accelerator! Δεν έχω δει στη ζωή μου πιο πολλά και διαφορετικά "μαυριστικά" αντηλιακά. Στο Miami δεν παίζει να είσαι άσπρος. Κάτι δεν πάει καλά. Στο Miami δεν γίνεται να μην είσαι γυμνασμένος και μυώδης. Πραγματικά δεν έχω δει πιο γυμνασμένους ανθρώπους στη ζωή μου. Σφιχτοί πωποί, φέτες κοιλιακοί και γάμπες πέτρες. Χαλαρά νιώθεις τοπ κομπλεξική/ός σε μία βολτίτσα παρατηρώντας γύρω σου τον κόσμο να περπατάει, να τρέχει, να χορεύει, να κάνει πατίνι ή ποδήλατο.
Καλά... Δε σας λέω για πλαστικές γιατί θα νομίζετε ότι υπερβάλλω. Στο Miami η CJ Parker από το Baywatch ζει και βασιλεύει σε όλες της τις εκδοχές. Ξανθιά, πλατινέ, "περήφανη"...
Στήθη μπόμπες, μύτες και χείλη αλά Κιμ Καρντάσιαν. Αμερικάνικο φλούο νύχι κι Άγιος ο Θεός. Μια μέρα καθώς έτρωγα πρωινό, είδα μια ζουμερή μελαχρινή με τεράστια ωπίσθια να σκύβει πάνω από ένα καροτσάκι. "Βαγγέλη! Κοίτα! Δεν το πιστεύω ότι πέσαμε πάνω στην Κιμ Καρντάσιαν!", είπα στον άντρα μου γεμάτη ενθουσιασμό έτοιμη να του δώσω την κάμερα για να με φωτογραφίσει μαζί της.
Η "Κιμ" γύρισε κάποια στιγμή αλλά μόνο η Καρντάσιαν δεν ήταν. Η... πλαστική ομοιότητα ήταν σοκαριστική. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν βλέπαμε για πρώτη φορά στο ταξίδι μας κάποια που ήθελε πολύ να γίνει Κιμ στη θέση της Κιμ. Πολύ συχνό το φαινόμενο αυτό στην Αμερική. Ήθελα τόσο πολύ να την βγάλω φωτογραφία αλλά οι καλοί μου τρόποι και ο διακριτικός μου χαρακτήρας δε μου το επέτρεψε #not. Απλώς ο Βαγγέλης δε με αφήνει να "κάνω τέτοια πράγματα" γιατί λέει τον κάνω ρεζίλι.
Στο Miami οι άνθρωποι ξυπνούν σχετικά νωρίς και όσοι δεν δουλεύουν στα καταστήματα, εστιατόρια, μπουτίκ, χύνονται στην πιο γνωστή παραλία της πόλης και ίσως το πιο ωραίο σημείο της, το South Beach. Φορούν κολάν, καυτά σορτσάκια και βερμούδες, και τρέχουν κατά μήκος της κρατώντας στα χέρια ενεργειακά ποτά και φορώντας στ' αυτιά τους ακουστικά.
Μία τεράστια λευκή παραλία με ατέλειωτες χρωματιστές ξαπλώστρες μπροστά από τεράστια ξενοδοχεία όπου πρέπει να πληρώσεις μια μικρή περιουσία για να μείνεις. Μη πιστέψεις ότι η ζωή στο Miami είναι φθηνή επειδή μπορεί να αγοράσεις λιγο πιο φθηνά από την Ελλάδα ρούχα και παπούτσια. Το Miami δεν παύει να είναι Αμερική αλλά και υπερτιμημένο κατά τη γνώμη μου. Επίσης εγώ δε θα κολυμπούσα άφοβα σε αυτή τη θάλασσα. Είναι γνωστό ότι η Φλόριντα φημίζεται για τα "ψαράκια" της και τους καρχαρίες της. Βέβαια υπάρχει δίχτυ μέσα στη θαλασσα, lifeguards και συχνές πτήσεις με ελικόπτερο πάνω από το South Beach. Αν είναι όμως να γίνει το κακό...
Ένα από τα υπέρ αυτής της πόλης είναι το γεγονός ότι παρότι συναντάς πολύ νεολαία και ατίθασα νιάτα που παρτάρουν δίχως αύριο σε clubs και πισίνες ξενοδοχείων με δυνατή μουσική και ατέλειωτο αλκοόλ, την ίδια στιγμή συναντάς πολυμελείς οικογένειες με παιδιά όλων των ηλικιών να κάνουν τις οικογενειακές τους διακοπές άφοβα και ακίνδυνα στο South Beach ή στο Coral Gable. Βρέφη, μωράκια, νήπια, καροτσάκια, μεγαλόσωμα και μικρόσωμα σκυλιά, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στο Miami. Είναι αυτό που λέμε multinational και family friendly.
Ήταν η ευκαιρία μου να ξεκουραστώ και να γεμίσω τις μπαταρίες μου. Αυτός ήταν και ο λόγος που ταξιδέψαμε χωρίς τα παιδιά μας. Διασκεδάσαμε, περπατήσαμε, κάναμε πολλές βόλτες και φάγαμε χωρίς αύριο... Γύρισα 3 κιλά βαρύτερη.
Η πρώτη μέρα στην Αμερική είναι λίγο βασανιστική για έναν Ευρωπαίο. Το jet lag είναι ύπουλη υπόθεση και οι έμπειροι ταξιδιώτες ξέρουν να το αντιμετωπίζουν. Βασικά καλό είναι να κρατηθείς και να μην κοιμηθείς την πρώτη μέρα. Οπότε καταλαβαίνετε... Το φάντασμα "Δέσποινα Καμπούρη" για μία μέρα σερνόταν κυριολεκτικά σαν ζόμπι ανάμεσα σε φρέσκες και σέξι Αμερικανίδες, Πορτορικάνες και Κουβανέζες που δεν τις λες πάντα και διακριτικές... Ας όψεται που δε με άφησε ο Βαγγέλης να τραβήξω φωτογραφία μία μελαμψή τριαντάρα που κυκλοφορούσε μέσα στο φαρμακείο μέρα μεσημέρι με το στρινγκ μαγιό της σα να μην τρέχει τίποτα. Μάλιστα το πιο περίεργο απ' όλα είναι ότι κανείς δεν την κοιτούσε περίεργα σα να έβλεπε κάτι πολύ φυσιολογικό. Αμερική...
Σε ό,τι αφορά την ασφάλεια της πόλης ισχύει ό,τι ισχύει για όλη την Αμερική ειδικά στην Τραμπ εποχή της. Περιπολικά σε κάθε δρόμο να κάνουν καταδιώξεις (πολλές φορές για ψύλλου πήδημα) security πάνω σε ηλεκτρικά μηχανάκια - πατίνια να κοιτούν εξονυχιστικά τις κινήσεις των περαστικών και να επαναφέρουν την τάξη για όποιον εξωκείλει. Γενικώς ένας χαλαρός Έλληνας, εκεί θα νιώσει την διαρκή αστυνομική επιτήρηση στο πετσί του.
Τις μερες που ήμασταν στο Miami, έγινε η Διεθνής έκθεση σκαφών. Εκει πραγματικά ανοίγει το μάτι σου! Τράβηξα κάποιες φωτογραφίες για να σας δείξω!
Το πιο ωραίο σημείο κατά τη γνώμη στο Miami είναι μία συνοικία που λέγεται Wynwood Art District. Την ημέρα δε βλέπεις πολύ κόσμο αλλά έχεις την ευκαιρία να χαζέψεις κάθε πεζοδρόμιο και κάθε τοίχο βαμμένα και ζωγραφισμένα από street artists που κάνουν πραγματικά θαύματα. Είναι μία καλλιτεχνική περιοχή γεμάτη Galleries με σπουδαία έργα νέων καλλιτεχνών που πραγματικά σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Τη νύχτα το τοπίο αλλάζει. Το Wynwood μεταμορφώνεται σε ένα μικρό γκέτο από νέους που περιμένουν σε τεράστιες ουρές για να μπουν σε πολύ γνωστά clubs. Μοιάζουν με αυτά που βλέπουμε σε Αμερικανικές ταινιές. Λίγο κακόφημα, λίγο επικίνδυνα... Πάντως μία τρομάρα την έχεις αν είσαι γυναίκα και περπατάς μόνη σου στις 2 το πρωί μέσα στα στενάκια αυτής της περιοχής.
Η τελευταία μου μέρα στο Miami ήταν και η πιο χαλαρή. Έκανα ποδηλατάδα στο Ocean Drive και έφαγα το πιο υπέροχο brunch στο Coconut Grove σε ένα από τα πιο όμορφα στέκια made in Greece. Ω ναι! Ένας Έλληνας που διαπρέπει βρίσκεται παντού! Εκεί λοιπόν, στο τρέντι εστιατόριο "Boho", μπορείς να φας καγιανά και να πιεις περιποιημένο φρέντο που όσο κι αν ψάξεις δε θα βρεις πουθενά σε ολόκληρο το Miami. Εκει λοιπόν είδα τον Νεκτάριο Νικολόπουλο και τον Παύλο Γιαβή, Έλληνες επιχειρηματίας που γνωρίζουν καλά την εστιάση και τη νυχτερινή διασκέδαση στην Ελλάδα.
Δε θα σας γράψω πιο πολλά γιατί μπορεί να γίνω λίγο κουραστική, αλλά θα σας δείξω κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα για εσάς κι έτσι ίσως να καταφέρω να σας ταξιδέψω έστω και νοερά!
Περιμένω τα μηνύματα σας εδώ!
Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!
Καλή σας ημέρα!
Bloggers
