5 φορές που έχω ξεχάσει να πω «ευχαριστώ» στις κολλητές μου

Ερμιόνη Σαρρή
5 φορές που έχω ξεχάσει να πω «ευχαριστώ» στις κολλητές μου

Μήπως και εσύ;

Θες οι καταστάσεις, θες η καθημερινή ρουτίνα, θες το ανεγκέφαλο μυαλουδάκι μου, δεν ξέρω τι φταίει και μερικές φορές ξεχνώ να πω αυτή τη λέξη. Ένα ρήμα τόσο απλό, μα τόσο σημαντικό για αυτούς που το ακούν. Μερικά «ευχαριστώ» σου μένουν χαραγμένα στη μνήμη, μερικά απλά έχουν ειπωθεί για να ειπωθούν. Και αυτά όμως έχουν σημασία, μην τα προσπερνάς.

Ο κόσμος μου θα ήταν άδειος χωρίς τις κολλητές μου. Η καθεμία έχει τη δική της ιστορία, είναι όμως όλες τους εκεί όταν τις θες. Και δεν εννοώ πάντοτε με φυσική παρουσία. Ξέρεις τι έχω καταλάβει; Πως μερικές φορές και ένα μήνυμα μπορεί να σου δώσει δύναμη, χαρά, αισιοδοξία και... δάκρυα. Τα «ευχαριστώ» που τους οφείλω είναι πολλά και ας ξεχνώ να τους τα πω. Είπα, λοιπόν, να τα γράψω. Νομίζω μου είναι πιο εύκολο να το γράψω παρά να το πω. Το έχω αυτό το ελάττωμα, ας το παραδεχτώ.

Ευχαριστώ

  • για τις πολύωρες αναλύσεις μας: Φαντάζομαι το κάνετε και στη δική σας παρέα. Εμείς οι γυναίκες θέλουμε-για έναν ανεξήγητο λόγο- να τα αναλύουμε όλα ως το κόκαλο. Η καθεμία λέει το δικό της, συμφωνούμε, διαφωνούμε και τελικά πάντα κερδίζω κάτι από όλα αυτά.
  • για τα ανέμελα καλοκαίρια μας: Είναι η φάση που βλέπουμε φίλες, γνωστές και συμμαθήτριες να φορούν βέρα στο δεξί ή να πίνουν καφέ έχοντας στο πλάι ένα καροτσάκι μωρού. Και κάπου εκεί θυμάμαι τα ωραία μας καλοκαίρια, τα γέλια μας, τους ανταγωνισμούς μας για το ποια έχει μαυρίσει περισσότερο και τις ημέρες που δεν αδειάζαμε τις βαλίτσες μας, γιατί απλά... ξαναφεύγαμε.
  • για τις συμβουλές: Σου έχει συμβεί ποτέ να γνωρίζεις την αλήθεια και να αρνείσαι να την αντιμετωπίσεις; Άπειρες φορές θα μου πεις και θα το καταλάβω. Ένα ευχαριστώ, λοιπόν, είναι το ελάχιστο που μπορώ πω για τις στιγμές εκείνες που το μπλα μπλα τους ήταν το καλύτερο «όπλο» για να βάλω στοπ στις πλασματικές μου σκέψεις.
  • για το «είμαι εγώ εδώ για σένα» : Πιστεύω δεν έχουν τρέξει μόνο οι δικές μου φίλες στα «δύσκολα». Και στην κατηγορία δύσκολα τοποθετώ και τα σοβαρά και τα αστεία. Χρωστάω αυτό το άτιμο ευχαριστώ για τα βράδια που κάποια ήρθε με πιτζάμες και παντόφλες κορνάροντας έξω από το σπίτι –δε θυμάμαι γιατί μπορεί να ήμουν στα πατώματα- και για εκείνα τα βράδια που αντιμετωπίσαμε καταστάσεις με θέματα υγείας.
  • για τα χαμόγελα που έχω εισπράξει: «Κορίτσια, πήρα τη δουλειά», «Κορίτσια, πήρα πτυχίο» κορίτσια, κορίτσια, κορίτσια ευχαριστώ που χαίρεστε με τις χαρές μου και μου προσφέρετε τα πιο φυσικά σας χαμόγελα.

*Μήπως και εσύ έχεις ξεχάσει να πεις μερικά... «ευχαριστώ»;

Διάβασε επίσης:

5 πράγματα που μόνο η κολλητή σου φίλη μπορεί να κάνει (ή και να καταλάβει)