Πέντε τύποι που αν βγεις μαζί τους ραντεβού… καλύτερα να τρέξεις!
Ίσως να θυμηθείς πως κάτι σου έτυχε, ίσως και όχι!
Ξέρουμε πως είναι δύσκολο να βγεις ραντεβού. Έχεις χρησιμοποιήσει κάθε μέσο. Από τον τύπο που γνώρισες τυχαία στο μπαρ, μέχρι και login στο Tinder έχεις κάνει. Και βγήκες. Και ξαναβγήκες. Και όμορφα πέρασες. Και κάποιες ιστορίες διήρκησαν πολύ, άλλες λίγο, ενώ άλλες χαρακτηρίστηκαν από το αγαπημένο φαινόμενο της εποχής, το ghosting. Όσες φορές κι αν βγεις πάντως, πάντα θα υπάρχουν κατηγορίες αντρών που αρκούν λίγα λεπτά μαζί τους για να αντιληφθείς πως πρέπει να σηκωθείς, να πάρεις την τσάντα σου και διακριτικά να αποχωρήσεις, επινοώντας οποιαδήποτε δικαιολογία σου έρθει στο κεφάλι. Από το «είχα μια υποχρέωση που μόλις θυμήθηκα», μέχρι το «δεν αισθάνομαι καλά, θα λιποθυμήσω», όλα επιτρέπονται στις παρακάτω κατηγορίες.
Ο μίζερος τύπος
Ξεκινάμε με την πιο δύσκολη κατηγορία. Ο τύπος ο μίζερος φαίνεται από τα πρώτα λεπτά που θα συναντηθείτε στο σημείο που δώσατε ραντεβού. Θα φάτε τουλάχιστον μισή ώρα μέχρι να καταλήξετε πού θα καθίσετε γιατί το ένα μαγαζί «δεν έχει ωραίο κοκτέιλ» ή το άλλο «έχει πολύ δήθεν κόσμο», ενώ στην πραγματικότητα γνωρίζει ότι και στα δύο μαγαζιά έχουν πανάκριβο κοκτέιλ (τα οποία φυσικά δεν διατίθεται να πληρώσει).
Θα είμαστε ειλικρινείς μαζί σου: Έπρεπε να καταλάβεις από την αρχή ότι ο τύπος είναι μίζερος, κάπου, κάπως θα φάνηκε στην κουβέντα που κάνατε μέχρι να φτάσετε στο ραντεβού. Στον συγκεκριμένο τύπο δεν χρειάζεται να πεις μια σούπερ δικαιολογία για να φύγεις. Παρήγγειλε κάτι και όσο περιμένετε να φτάσει η παραγγελία σας, άσε στο τραπεζάκι τα χρήματα, πάρε την τσάντα σου και όδευσε στην έξοδο. Αφού άφησες το μερίδιό σου, δεν θα τρέξει να σε κυνηγήσει.
Ο τύπος «διπλό ταμπλό»
Γνωριστήκατε, τα είπατε λίγο «στο πόδι», κανονίσατε να βγείτε, αλλά σου έκρυψε το καλύτερο: Δεν είσαι το Νο1 στην καρδιά του. Σε απλά αγγλικά, «excuse me darling, but I’m seeing somebody already». Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να το… μαντέψεις, αρκεί να προσέξεις τα σημάδια: Σου δίνει ραντεβού σε λίγο… απόμερο σημείο (πάντως όχι κεντρικά), προτείνει μπαράκι ή καφέ όχι και τόσο γνωστό, επιλέγει το μέσα-μέσα τραπεζάκι, αφήνει το κινητό του πάνω στο τραπέζι αλλά από την ανάποδη πλευρά (να μη φαίνεται η οθόνη) ή δεν το αφήνει καθόλου πάνω στο τραπέζι, το έχει μέσα στην τσέπη του.
Αν κοιτάξεις πολύ καλά (και είσαι τυχερή), ενδεχομένως να δεις ένα αμυδρό σημάδι (πιο λευκό…) από βέρα στο δάχτυλό του. Αν δεν είσαι και τόσο τυχερή, αρκούν όλα όσα είπαμε παραπάνω για να το συμπεράνεις.
Ο τύπος «μαϊντανός»
Δεν κάθεται σε ησυχία. Έχει σκουλήκια (ξέρεις πού). Βγήκατε για ποτό και ήδη σκέφτεται σε ποιο ελληνάδικο να πάει να πετάξει χαρτοπετσέτες, αφού χωριστείτε. «Ξέρεις πόσες φορές έχω πάει εγώ στη Μύκονο;» θα σου πει, τονίζοντας λίγο παραπάνω τη λέξη «εγώ». Γνωρίζει προσωπικά όλους τους πορτιέρηδες, ενώ ούτε λίγο ούτε πολύ είναι «αδέρφια» του και γνωστοί ιδιοκτήτες μπαρ στο κέντρο και δη στο Κολωνάκι.
Γλυκιά μου, μια ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ ματιά αν είχες ρίξει στο Instagram account του, θα καταλάβαινες περί τίνος… μαϊντανού πρόκειται. Σβήσε το τηλέφωνό του, ούτε να τον πάρεις να μεσολαβήσει να σου κλείσει τραπέζι στα μπουζούκια της Εθνικής Οδού δεν τον χρειάζεσαι.
Ο τύπος «Πίτερ Παν»
Φίλος του Διονύση Σχοινά. Κολλητός. Δεν μεγαλώνει ρε παιδί μου. Με την καμία. Μένει ακόμη με τους γονείς του, του μαγειρεύει η μαμά του, δεν πληρώνει κανέναν λογαριασμό. Για αυτό και είναι -φαινομενικά large. Μην ξεγελαστείς. Είναι που δεν έχει άλλες υποχρεώσεις. Ένα μισθό για λούσα και ξεφάντωμα. Και καλά να είναι 25 χρονών. Αλλά αν είναι πάνω από 25, πρόβλημα. Τουλάχιστον το αμάξι είναι δικό του ή της μαμάς του;
Ο τύπος fitness freak
Δευτέρα δεν μπορέσατε να βρεθείτε γιατί είχε ένα session στο γυμναστήριο που δεν μπορούσε να χάσει. Κάθε Τρίτη δεν μπορεί έτσι κι αλλιώς, έχει yoga. Τετάρτη κάνει προπόνηση outdoor. Πέμπτη -έτυχε και- τα καταφέρατε. Ήρθε μοσχομυριστός και περιποιημένος. Όσο κοιτούσατε τον κατάλογο για να αποφασίσετε τι θα παραγγείλετε, τόλμησες να ξεστομίσεις πως σκέφτεσαι να παραγγείλεις κοκτέιλ. «ΚΟΚΤΕΪΛ;;; ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΕΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ ΕΧΕΙ;;;» σου φώναξε, κοιτώντας σε έντρομος. Έπειτα ξεκίνησε η κατήχηση, για τη σωστή διατροφή, για τη σημασία της άσκησης, για όλα όσα (προφανώς) δεν κάνεις. Τι κι αν τόλμησες να ξεστομίσεις «μα… μια ζωή την έχουμε… να τρώμε ό,τι θέλουμε τουλάχιστον…», εκείνος συνέχισε να σου μετράει τις θερμίδες που καταναλώνεις σε συνδυασμό με εκείνες που, σύμφωνα με την ηλικία σου, μπορείς να «κάψεις».
Σήκω επάνω και φώναξε: «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΟΝΤΡΟΙ». Και φύγε.
