Πώς ένα βίντεο στο YouTube μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή

Κυριακή μεσημέρι, κάπου τέλη Σεπτεμβρίου και δεν μπορώ να βρω τίποτα καλύτερο να κάνω από το να κλικάρω ασταμάτητα βίντεο από εγχώριους vloggers, σκεπτόμενη τι θα παραγγείλω για μεσημεριανό. Στη δεξιά στήλη ο τίτλος έγραφε «Η ΓΙΟΥΛΗ ΚΑΙ Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ επ.1 ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΑ 120 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΕΧΑΣΑ». Η Γιούλη, Giouli Atmatzides στο Facebook, BeautyLeaks by JuL στο YouTube, γνωστή πολύ καλού φίλου που ο Zuckerberg και η ζωή το θέλησαν να γίνει και δική μου τυχαία και διαδικτυακά κάποια στιγμή στο παρελθόν.

Διηγούμενη την ιστορία της, κάπου ανάμεσα σε αλλεπάλληλες αυξομειώσεις βάρους, δύο γέννες, πάρα πολύ junk food και μία επιμήκης γαστρεκτομή που την έφερε αισίως στα σημερινά 60 κιλά κάπου μεταξύ όγδοου και ένατου λεπτού είπε σχεδόν αυτολεξεί: «Θυμώνω γιατί θυμάμαι τον παλιό μου εαυτό και ο παλιός μου εαυτός δεν μου συμπεριφέρθηκε πολύ καλά». Πατάω pause και κάνω επί τόπου λίγα δευτερόλεπτα rewind.

Τα rewind και το ηθικό δίδαγμα

Δεν έχω καταφέρει μέχρι σήμερα να ξεπεράσω τα ιδανικά 60 κιλά της Γιούλης, συνήθως ανεβοκατεβαίνω από τα 48 στα 52, πιθανότατα να μην τα ξεπεράσω ποτέ μου, αφού δεν μου το επιτρέπει το καλούπι μου. Τo junk food, βέβαια, ήταν ίσως το μόνο κοινό σημείο που συναντούσε η ιστορία της Γιούλης τη δική μου. Στην τρίτο όμως rewind με το στόμα ορθάνοιχτο και τα φρύδια μου να έχουν γίνει ένα από τα νεύρα μπροστά από την οθόνη αναρωτήθηκα ρητορικά πόσες φορές και με πόσους διαφορετικούς τρόπους κατάφερα να μου συμπεριφερθώ άσχημα, σχεδόν κακοποιητικά και πόσες ακόμη φορές εξακολούθησα να με «κακοποιώ», μαστιγώνοντάς με για το πόσο άσχημα μου έχω συμπεριφερθεί στο παρελθόν.

Πάτησα ξανά pause και άρχισα να απαριθμώ στον εαυτό μου όλες εκείνες τις φορές που -χωρίς να το καταλαβαίνω- έγινα πολύ παραπάνω από όσο θα έπρεπε σκληρή μαζί του και τις περισσότερες χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο. Ξεκίνησα με τις φορές που βάφτισα το οικογενειακό παγωτό ως… «μεσημεριανό» και το εξαφάνισα σε λίγες ώρες γιατί βαριόμουν να μαγειρέψω, τις φορές που έμεινα νηστική γιατί αντί να τραφώ είχαν άλλα πράγματα προτεραιότητα, τα σουβλάκια που έκαναν παρέλαση στην εξώπορτά μου κάθε βράδυ που γυρνούσα από το γραφείο.

Καταλήγοντας έφτασα στη σχέση που δεν με έκανε ευτυχισμένη αλλά πήρε μεγάλη παράταση γιατί μου πήρε καιρό να ξεφοβιθώ την ιδέα της μοναξιάς και να φύγω. Θυμήθηκα όλα εκείνα που θα μπορούσα να κάνω αλλά τα μετέθετα για μετά και έτσι μετατράπηκαν σε ανειλημμένες υποχρεώσεις που με έπνιγαν ή γίναν εμπόδια σε ύψος βουνού. Θυμήθηκα τις φορές που δεν υπερασπίστηκα το δίκιο μου, τη γνώμη μου, τον ίδιο μου τον εαυτό με το σθένος που όφειλα, τις φορές που άφησα τον πανικό και το άγχος μου να υπερβεί το μπόι μου, με αποτέλεσμα να καπελώσει τις δυνατότητές μου, τις φορές που ντράπηκα να ζητήσω αυτό που θέλω, τις φορές που σκέφτηκα πόσο λίγη είμαι για την απασχόληση που ιδανικά θα ήθελα να έχω, για το πόσο λίγη είμαι όχι μόνο συγκριτικά ή ειδικά αλλά γενικά και μαζί όλα εκείνα τα βράδια που κακές αλυσιδωτές σκέψεις είχαν τα χέρια τους στο τιμόνι του μυαλού μου και έκαναν κουμάντο. Με είχα πια «ξεχειλώσει» για τα καλά.

Από τοβίντεο της Γιούλης στα φασολάκια με πατάτες

Θα μπορούσα να συνεχίσω αυτή τη λίστα μέχρι να ξεμείνει το Microsoft Word από σελίδες και εσείς να βαρεθείτε να διαβάζετε αλλά δεν θέλω να σας βυθίσω στο βούρκο που ακόμα και μερικοί από εσάς -άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο- ναυαγείτε καθημερινά.

Αν η ζωή μου είναι μία οριζόντια ευθεία γραμμή όπως αυτές που σχεδιάζαμε στο σχολείο και το βίντεο της Γιούλης, μία μικρή κάθετη πάνω σε αυτή συμβολίζοντας το τώρα που χωρίζει το παρελθόν από το μέλλον στεκόμουν ακριβώς πάνω της. Λίγες ώρες μετά μου ζήτησα συγγνώμη, αποφάσισα πως είναι καιρός να πάμε παρακάτω και μου έφτιαξα για πρώτη φορά μία λαχταριστή μερίδα φασολάκια με πατάτες, που τόσο πολύ μου αρέσουν, για να με καλοπιάσω. Ήταν μόνο η αρχή. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερα μεγαλεπίβολα σχέδια και στρατηγικές, αλλάζοντας πράγματα καθημερινά και αμελητέα που όμως με ενοχλούσαν ακραία, αποφεύγοντας δυσάρεστες σκέψεις που δεν οδηγούν πουθενά εκτός από τη στιγμιαία παράνοια και κάνοντας μικρά δώρα στον εαυτό μου, όπως ένα πιάτο φασολάκια, η διάθεσή μου και οι σκέψεις μου ακολούθησαν. Είναι σχεδόν υπερβατική η ευχαρίστηση που νιώθεις όταν κάνεις επιτέλους πράγματα για τον εαυτό σου.

10+2συμβουλές αντί επιλόγου

Αν όλα αυτά σου φαίνονται άπιαστα και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, απόψε το βράδυ κάνε για αρχή δύο παραπάνω ώρες ύπνου δώρο στον εαυτό σου και πέσε νωρίτερα στο κρεββάτι.

Το πρωί που θα ξυπνήσεις φάε ένα καλό πρωινό.

Φτιάξε λίστες με ταινίες που θέλεις να δεις με βιβλία που θες να διαβάσεις ή ξεκίνα να γράφεις ένα από αυτά.

Ξεκίνα να σχεδιάζεις και να μαζεύεις λεφτά για το ταξίδι που κάθε χειμώνα αναβάλεις.

Πάρε χρόνο.

Αφιέρωσε μία ολόκληρη μέρα στην προσωπική σου περιποίηση από την κορυφή έως τα νύχια.

Μάθε να φτιάχνεις το αγαπημένο σου γλυκό και μοιράσου το με τους φίλους σου, όχι αυτούς στο Instagram.

Τύπωσε το βιογραφικό σου και πήγαινε να το αφήσεις στην εταιρία που θα ήθελες να εργαστείς.

Δώσε στον εαυτό σου τις ευκαιρίες που του αναλογούν.

Σταμάτα να βουλιάζεις στο παρελθόν και ζωγράφισε το μέλλον, το μέλλον είναι άγραφο χαρτί.

Αντικατέστησε την αρνητική σκέψη που πάει να τρυπώσει στο κεφάλι σου παίζοντας στο μυαλό σου το αγαπημένο σου κομμάτι, εν ανάγκη, αν είσαι και μόνη χόρεψέ το.

Πριν φύγεις από το σπίτι στάσου μπροστά από τον καθρέφτη, μέχρι να θυμηθείς πόσο μοναδική και ανεκτίμητη είσαι. Μέχρι να μάθεις να σε αγαπάς ξανά από την αρχή.