Γιατί η πρώτη σου αγάπη δεν (μπορεί να) είναι παντοτινή

Η 18η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα πρώτης αγάπης (First Love Day) και η αλήθεια είναι πως μόλις το ακούσαμε στο γραφείο ένας αναβρασμός επικράτησε. Μια αναμπουμπούλα. Πηγαδάκια στήθηκαν δεξιά και αριστερά και οι συζητήσεις για τις πρώτες μας σχέσεις άρχισαν να ξεπηδούν η μία μετά την άλλη. «Εμένα κράτησε δύο χρόνια», «εμένα πέντε», «εμένα 6μήνες». Όσο κι αν κράτησε, η αλήθεια είναι πως όλοι έχουν να τη θυμούνται. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Από την πλευρά μου, έχοντας φυσικά κι εγώ την εμπειρία της πρώτης αγάπης, θα σου πω πως, η πρώτη αγάπη δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να είναι παντοτινή, παρόλο που ποτέ μα ποτέ δεν θα την ξεχάσουμε. Διάβασε παρακάτω τους λόγους και ίσως -ποιος ξέρει- συμφωνήσεις μαζί μου…

Δεν υπάρχειμέτρο σύγκρισης

Θα ξεκινήσω με το πιο κλασικό πράγμα του αιώνα, που είμαι σίγουρη ότι κι εσύ ήδη έχεις σκεφτεί. Τι θέλω να πω, ότι την πρώτη σου αγάπη θα τη νοσταλγείς για πάντα, διότι έχει ένα σωρό πρωτόγνωρα συναισθήματα που πρέπει να διαχειριστείς, αλλά ταυτόχρονα δεν τα έχεις νιώσει ποτέ ξανά στο παρελθόν για να γνωρίζεις τον τρόπο. Τι εννοώ: Πεταλούδες στο στομάχι, φιλιά, αγκαλιές, κλάματα. Όλα αυτά που δεν γνωρίζεις πώς να τα διαχειριστείς, ενώ σήμερα γνωρίζεις πολύ καλά πως για να πετύχεις κάτι πρέπει απλά να βάλεις τα κλάματα (διότι έτσι λυγίζουν οι άντρες). Είδες πόσο άπειρη ήσουν και πόσα έμαθες;

Δεν υπάρχειμέτρο σύγκρισης (δις)

Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για συναισθήματα, αλλά για συμπεριφορές. Διότι όταν έχεις δει μόνο πώς σου συμπεριφέρεται ο Πέτρος (τυχαίο όνομα), τότε εσύ πολύ πιθανό είναι να νομίζεις πως όλοι οι άντρες φέρονται με τον ίδιο τρόπο. Αμ δε. Πίστεψε με, εκεί έξω υπάρχουν πολύ χειρότεροι, αλλά και πολύ καλύτεροι από τον Πέτρο. Το θέμα είναι να δεις και άλλους ανθρώπους, διαφορετικούς από τον Πέτρο, για να ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις όχι μόνο σε επίπεδο σχέσης, αλλά γενικά.

Τη σταθερότηταπολύ αγάπησαν…

Τη ρουτίνα ουδείς. Είναι αλήθεια πως η ρουτίνα έρχεται, μία ή άλλη. Είναι αναπόφευκτο. Οπότε, θα ήθελα ειλικρινά, να μου πεις για ποιο λόγο να περάσει κάποιος την υπόλοιπη ζωή του με ένα άτομο που θα έχει βαρεθεί από τα… 23 (άντε 25 του). Πόσα νέα πράγματα να ανακαλύψεις με τον λυκειακό έρωτα ή με τον πρώτο άνθρωπο που γνώρισες στο Πανεπιστήμιο; Με λίγα λόγια, άσε ελεύθερο τον εαυτό σου, μείνε μόνη σου, αγάπα τον εαυτό σου, βγες, ταξίδεψε, γνώρισε ανθρώπους και όταν έρθει η στιγμή και χορτάσεις από όλα αυτά, μπορείς να βρεις χώρο και για ακόμη έναν άνθρωπο δίπλα σου.

Αλλάζουν οιπροτεραιότητες

Να σημειώσω λίγο πριν την εκπνοή του ημιχρόνου πως σίγουρα θα υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν σημαίνει πως επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αλλά σίγουρα κάποιος θα βρίσκει το άλλο του μισό κάπου στο Λύκειο ή στο πανεπιστήμιο. Θα μεγαλώνουν μαζί και θα αισθάνονται πως μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο μαζί. Για τον υπόλοιπο κόσμο, απλώς αλλάζουν οι προτεριαότητες. Κάποιος θέλει να σπουδάσει στην Ολλανδία ή κάποιος άλλος θέλει να αφιερώνει καθημερινά 15ωρα στο γραφείο μέχρι να πα΄ρει την πολυπόθητη προαγωγή. Με λίγα λόγια, ο έρωτας δεν είναι πρώτη επιλογή. Ήταν και δεν είναι πια. Μέχρι να ξαναγίνει.

Αντί επιλόγου

Μεταξύ μας, η πρώτη αγάπη περιλαμβάνει μία έξαψη, ένα πάθος και έναν πυρετό που αντίστοιχο δεν συναντάμε -σχεδόν- ποτέ ξανά στη ζωή μας. Η πρώτη σπίθα αγάπης που νιώσαμε, καμιά φορά αναπολώντας τη, πιστεύουμε ότι ήταν το ένα και μοναδικό, το ιδανικό. Όμως, πολλές φορές δεν υπολογίζουμε πόσο εμείς αλλάξαμε σε όλη αυτή τη διαδρομή, αλλά και πόσο μπορεί να άλλαξε ο άλλος. Για αυτό, φίλη μου, το σήμερα είναι πιο δυνατό από κάθε παρελθόν. Άσε το παρελθόν στην ντουλάπα με τα φαντάσματα και ζήσε το σήμερα. Βγες, μύρισε, χόρεψε, τραγούδησε, διασκέδασε, ταξίδεψε, χαμογέλασε. Το αύριο είναι ήδη εδώ και σε περιμένει.

The future for me is already a thing of the past –
You were my first love and you will be my last

Bob Dylan, Bob Dylan – Love and Theft: Piano/Vocal/Guitar