Μήπως προσπαθείς υπερβολικά πολύ για τη σχέση σου;
Υπάρχει ένας στίχος των Πυξ Λαξ στο κομμάτι «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο», παρμένος από το ομώνυμο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη που λέει πως «Ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο». Ωστόσο, εκτός από τη συμπαθέστατη συγγραφέα και το παρεάκι του Πλιάτσικα, υπάρχει πολύς κόσμος που πιστεύει ακράδαντα πως αν μία σχέση δεν σε φτάνει στα όρια σου, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να βρίσκεσαι σε αυτή.
Κακά τα ψέματα, όλες οι σχέσεις απαιτούν προσπάθεια και μπόλικα αποθέματα ενέργειας. Θα χρειαστεί να υπερπηδήσεις εμπόδια, να «σπάσεις» το κεφάλι σου αναζητώντας μία λύση, να συμβιβαστείς, να ενθαρρύνεις, να στηρίξεις, να κάνεις πίσω, μετά μπρος, να είσαι εκεί πάντα και πάση θυσία. Τι γίνεται όμως, όταν αυτή η σχέση -όχι το πρόσωπο - διαρκώς απαιτεί; Τι γίνεται όταν το μονοπάτι που υποτίθεται θα ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα, αρχίζει να μοιάζει με μία απότομη ανηφόρα, ένα απρόβλεπτο roller coaster που δεν τελειώνει πουθενά;
Τότε, αντί να προσπαθούμε μάταια να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε -για την ψυχική μας υγεία- είναι να πάρουμε την απόφαση και να πάμε παρακάτω. Και επειδή όπως μας δίδαξαν η Barbara Streisand και η Donna Summer «Enough is enough», παρακάτω υπάρχουν συγκεντρωμένοι μερικοί καλοί λόγοι, για να δηλώσεις παραίτηση από τη σχέση σου, πριν αυτή σε βγάλει νοκ άουτ.
Ηπροσπάθεια είναι κατά κύριο λόγο μονόπλευρη
Όταν η προσπάθεια μέσα σε μία σχέση είναι μονόπλευρη, ανεξάρτητα από το αν επιθυμούν και οι δύο πλευρές τα ίδια πράγματα, η ισορροπία χάνεται. Αυτός που προσπαθεί περισσότερο και παίρνει πρωτοβουλίες αισθάνεται μόνος μέσα στη σχέση και συνήθως προσπαθήσει να παρακινήσει την άλλη πλευρά να πιάσει τον ρυθμό της, ώστε να συνεχίσουν να συμπορεύονται. Η αμέτοχή πλευρά σπάνια θα ακολουθήσει, με αποτέλεσμα η πλευρά που προσπαθεί, να χάσει τις ελπίδες της, να απογοητευτεί, να κουραστεί και εν τέλει να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Ας είμαστε ειλικρινής, όταν ο ένας από τους δύο δεν δείχνει ενδιαφέρον για τη σχέση, μάλλον θέλει να χωρίσει αλλά δεν έχει το θάρρος να το πει, άρα δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος αυτή η σχέση να συνεχίσει να υφίσταται. Σημασία έχει να συνυπάρχουμε με ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να συνδιαμορφώσουν και όχι με ανθρώπους που περιμένουν από εμάς, να βγάλουμε το «φίδι» από την τρύπα για αυτούς.
Δικαιολογείς τη σχέσηστον περίγυρό σου
Όλες έχουμε μία φίλη που κάθε Τετάρτη μας ορκίζεται πως θα χωρίσει γιατί «Δεν τον αντέχω άλλο μου έχει σπάσει τα νεύρα» και κάθε Παρασκευή ακυρώνει τα σχέδιά μας γιατί, «Να μωρέ, είπε πως θέλει να με δει για να μιλήσουμε», ενώ ας είμαστε ειλικρινής, όλες έχουμε βρεθεί στην ίδια άβολη θέση. Τεχνικά, αυτός που κάνει κουμάντο σε μία σχέση είναι τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, ωστόσο όταν μία σχέση παύει να είναι λειτουργική, οι απόψεις του περίγυρου αποτελούν το τμήμα crisis management που προσπαθεί να εξομαλύνει την κατάσταση και να γλιτώσει από την… πανωλεθρία. Ακριβώς για αυτό, εάν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αποκρύπτει γεγονότα που αφορούν τη σχέση σου από τον περίγυρο σου, επειδή γνωρίζεις πως τους έχεις κουράσει και επειδή η απάντηση που θα πάρεις είναι να χωρίσεις ASAP -και δίκιο έχουν-, μάλλον όντως έπρεπε να είχες χωρίσει… χθες, αντί να δικαιολογείς τον κατά τα άλλα αδικαιολόγητο σύντροφό σου.
Συμβιώνειςμε τον φόβο του χωρισμού
Τι νόημα έχει αλήθεια, να βρίσκεσαι σε μία σχέση που σε κάνει να σκέφτεσαι καθημερινά το worst case scenario, δηλαδή αυτό του χωρισμού; Τι νόημα έχει να ελέγχεις κάθε σου λέξη και κίνηση, να χάνεις δηλαδή τον εαυτό σου, προσπαθώντας να αποτρέψεις κάτι που αργά ή γρήγορα είναι βέβαιο πως θα γίνει; Κανείς δεν μπαίνει σε μία σχέση με σκοπό να χωρίσει, όμως όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε μία σχέση που σε περιορίζει και σε αναγκάζει να συμβιώνεις με έναν καθημερινό φόβο και μία τοξική ανασφάλεια, είναι προτιμότερο να επιλέξεις το καλύτερο για τον εαυτό σου και να την τελειώνεις όσο το δυνατόν συντομότερα. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, όμως είναι η λιγότερο κουραστική επιλογή και αυτή για την οποία θα σε ευχαριστείς στο μέλλον.
Ησχέση λειτουργεί ως «πηγή» άγχους
Ένας από τους λόγους που θυσιάζουμε τον -υπερπολίτιμο- χρόνο μας μπαίνοντας σε μία σχέση, είναι γιατί βαθιά μέσα μας τρέφουμε την ελπίδα πως η παρουσία του συγκεκριμένου ανθρώπου στη ζωή μας, θα μας «πλημμυρίσει» χαρά, όμορφα συναισθήματα και στιγμές. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να παραμένεις σε μία σχέση που δεν σε κάνει ευτυχισμένη; Εάν η σχέση σου έχει μετατραπεί από καταφύγιο σε έναν λαβύρινθο αρνητισμού, μέσα στον οποίο νιώθεις μόνη και εγκλωβισμένη, ενώ έχεις την εντύπωση πως κάτι κακό συμβαίνει πίσω από την πλάτη σου, μάλλον ήρθε η ώρα να αναζητήσεις την άκρη από τον μίτο που θα σε οδηγήσει στην έξοδο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει απαραίτητα να χωρίσεις. Για αρχή κάνε στην άκρη τα πάντα, θέτοντας τον εαυτό σου ως πρώτη προτεραιότητα, προσπάθησε να ανακαλύψεις τους λόγους που αισθάνεσαι έτσι και έπειτα να καταλάβεις γιατί η σχέση σου δεν σε ανακουφίζει αλλά εντείνει την κατάστασή σου.
Κάνεις σαν να μην... τρέχει τίποτα
Η πιο συνηθισμένη πρακτική κάποιου που θέλει να σώσει μία σχέση από βέβαιο θάνατο, είναι πως λειτουργεί σαν να μην «τρέχει» τίποτα, υιοθετώντας συγχρόνως μία passive aggressive συμπεριφορά που τις περισσότερες φορές οδηγεί τον κόμπο στο χτένι. Μήπως λοιπόν, αντί να κρύβεις τα προβλήματα κάτω από το χάλι, προσποιούμενη πως όλα είναι καλά, να έκανες μία τίμια συζήτηση… έξω από τα δόντια, για όλα αυτά που ενοχλούν, ελπίζοντας πως θα βρεθεί μία άκρη; Σε κάθε περίπτωση, εγώ στη θέση σου θα αναρωτιόμουν, ποιος είναι ο λόγος να μένω σε μία σχέση που δεν έχω το περιθώριο να εκφραστώ ελεύθερα, καθώς αυτός είναι ένας αρκετά καλός λόγος για να μπει κάπου ένα τέλος.
