Το σύνδρομο του «καλού κοριτσιού» και πώς θα καταφέρεις να το αντιμετωπίσεις
Η καθεμία από εμάς έχει στο περιβάλλον της, το λεγόμενο «καλό κορίτσι», εκείνο που είναι πάντα πρόθυμο να βοηθήσει, που χαμογελάει ακόμη και τις πιο δύσκολες και απαιτητικές ημέρες στο γραφείο, που δεν σκέφτεται ποτέ πονηρά ή εγωιστικά για οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Μπορεί να είναι η φίλη σου, η αδερφή σου, η συνεργάτιδά σου, η μαμά σου ή εσύ η ίδια.
Είναι εκείνο το κορίτσι στο οποίο απευθυνόμαστε κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα. Είναι το κορίτσι που αναλαμβάνει επιπλέον tasks στο γραφείο χωρίς να δυσανασχετεί, ακόμα και εάν αυτό σημαίνει ότι θα εργαστεί μέχρι αργά το βράδυ. Είναι με λίγα λόγια το κορίτσι που όλες και όλοι ονειρεύονται να έχουν στον περίγυρό τους.
Τι γίνεται όμως όταν αυτό το κορίτσι με όλες τις αρετές συγκεντρωμένες στο πρόσωπό του, είσαι εσύ; Μήπως τελικά η άλλη όψη του νομίσματος δεν είναι και τόσο ιδανικά πλασμένη; Βλέπεις, σε πολλές περιπτώσεις, το καλό κορίτσι, η πιο ευχάριστη παρουσία της παρέας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν παγιδευμένο εαυτό, πίσω από ένα προσωπείο, που κρύβει καταπιεσμένα συναισθήματα, απογοήτευση και θυμό.
Όταν μεγαλώνεις σε έναν κόσμο γεμάτο κλισέ
Η ταμπέλα του «καλού κοριτσιού» ξεκινάει συνήθως από την παιδική μας ηλικία, όταν για παράδειγμα, μαθαίνουμε ασυνείδητα και πιστεύουμε αφελώς ότι πρέπει να φροντίζουμε τις ανάγκες και την ευτυχία των άλλων, πριν από τη δική μας. Αυτό είναι το θέμα με τα μικρά κορίτσια, ότι μέσα στην αθωότητά τους, δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος, με αποτέλεσμα να έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και καθοδήγηση. Όταν η μαμά, η μεγάλη αδερφή και ο μπαμπάς, μας ανταμείβουν για την υπακοή μας, νιώθουμε τιμή και υπερηφάνεια, υιοθετώντας μια για πάντα τον τίτλο του «καλού κοριτσιού», από τα «δεσμά» του οποίου μπορεί να παλεύουμε μια ολόκληρη ζωή να απεμπλακούμε.
Πώςεντοπίζουμε τα «σημάδια»
Σίγουρα, δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να είμαστε καλές ή -για να το θέσουμε πιο σωστά στο- να θέλουμε να είμαστε καλές. Τα πάντα, ωστόσο, κρίνονται με βάση τις προσωπικές μας επιλογές και την ελεύθερη βούληση των συναισθημάτων μας, τα οποία μπορεί να «μεταμορφώσουν» την ελευθερία σε καταπίεση και το αντίστροφο. Το πιο υγιές, όμορφο και γαλήνιο συναίσθημα, είναι αναμφισβήτητα το να δίνεις, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Ωστόσο, το συναίσθημα αυτό διαφέρει εντελώς από την αδυναμία ή την ανικανότητα ενός «καλού κοριτσιού» να πει «όχι» σε ορισμένα άτομα και καταστάσεις, καθώς τότε το γαλήνιο συναίσθημα που προαναφέραμε, μπορεί να γίνει τοξικό. Εάν, λοιπόν, νιώθουμε πως δυσκολευόμαστε να πούμε «όχι» στους γύρω μας και αισθανόμαστε τεράστιες ενοχές όταν το κάνουμε, εάν δεν υποστηρίζουμε τον εαυτό μας όταν κάποιος δεν μας σέβεται ή περνάει τα όριά μας, δικαιολογώντας τον μονίμως, εάν συχνά θυσιάζουμε τη δική μας ευτυχία για να βοηθήσουμε τους άλλους, τότε μάλλον ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε πόσο αξίζει τελικά, να είμαστε τόσο καλές με όλους, εκτός από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Διότι, τι νόημα έχει να κάνεις το καλό για τους γύρω σου, όταν εσύ η ίδια δεν αισθάνεσαι καλά, όταν δεν παλεύεις για τη δική σου ευτυχία;
Ώρα να απελευθερωθούμε από τα στερεότυπα
Και επειδή ποτέ δεν είναι αργά για αυτοκριτική και επαναπροσδιορισμό, αυτή τη νέα σεζόν ήρθε η ώρα να ανατρέψουμε τις ισορροπίες και να «σπάσουμε» τους κανόνες. Πώς; Το πρώτο βήμα -φυσικά- είναι η συνειδητοποίηση. Οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι η προσωπική μας ευτυχία και απελευθέρωση πρέπει να βρίσκονται στην κορυφή των στόχων μας. Μπορεί να μην είναι δικό μας λάθος, αλλά σίγουρα είναι δική μας ευθύνη να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από μία ζωή, όπου οι γύρω μας βρίσκουν συνεχώς ευκαιρίες και αφορμές να εκμεταλλεύονται -καλοπροαίρετα ή όχι- την ευγενική μας φύση. Με λίγα λόγια, ήρθε η ώρα να επανασυστηθούμε στους ανθρώπους μας, δημιουργώντας πιο υγιή όρια στις σχέσεις μας μαζί τους. Μπορεί ο περίγυρός μας να δυσκολευτεί, να παραξενευτεί και σε κάποιες περιπτώσεις να δυσανασχετήσει, με τις αλλαγές που θα δει στη συμπεριφορά μας. Ωστόσο, είναι υποχρεωμένος να γνωρίσει τον νέο εαυτό μας και να τον αποδεχτεί, καθώς μόνο έτσι θα είμαστε σίγουρες πως οι σχέσεις και οι στιγμές με τους αγαπημένους μας, δεν στηρίζονταν σε αυτή την καλή και άκρως «ωφέλιμη» -για πολλούς- πλευρά του εαυτού μας, αλλά σε βαθύτερα συναισθήματα και αξίες. Με αυτόν τον τρόπο «αγκαλιάζουμε» τον εαυτό μας και του μαθαίνουμε βήμα-βήμα, ότι δεν υπάρχει κάτι το αρνητικό στο να λέμε «όχι» κάποιες φορές. Εξίσου σημαντικό είναι το να εργαζόμαστε κάθε στιγμή πάνω στην αυτοεκτίμησή μας, βάζοντας στο «βάθρο» τον εαυτό μας και επενδύοντας τόσο στην προσωπική μας φροντίδα, όσο στην επαγγελματική μας ενδυνάμωση.
Καμία αλλαγή δεν είναι εύκολη, απλή ή ανώδυνη, όμως εάν γίνει με τον κατάλληλο τρόπο, κάθε αλλαγή μπορεί να έχει ευεργετικά οφέλη για την πνευματική μας υγεία και τη συναισθηματική μας γαλήνη. Αξίζει, λοιπόν, να δίνουμε καθημερινά στον εαυτό μας κίνητρα και ευκαιρίες να αλλάζει, να μεταμορφώνεται και να εξελίσσεται, ούτως ώστε να αναδύονται συνεχώς οι καλύτερες πτυχές της προσωπικότητάς μας.
