Αληθινή ιστορία: «Με έναν κόμπο στο λαιμό...». Γράφει η Ελένη Κεχαγιά

To κρύο πια έχει κάτσει για τα καλά πάνω από την πόλη. Ντύνω τα παιδιά μου όσο καλύτερα μπορώ. Σαν κρεμμύδια. Με πολλές στρώσεις για να έχουν να βγάζουν αν ζεσταθούν.

Στο φανάρι κάθε μέρα σχεδόν ένας μικροκαμωμένος Πακιστανός. Τα ρούχα που φορά, του είναι πάντα τεράστια. Εχει γλυκά μάτια και πάντα είναι ευγενικός. Πάρεις, δεν πάρεις τα χαρτομάντηλα που σου δίνει.
Προχθές το κρύο ήταν τσουχτερό. Είναι σταματημένος στο μπροστινό μου αυτοκίνητο, τρέμει, προσπαθεί να πουλήσει τα χαρτομάντηλά του. Ο μπροστινός μου δεν τα θέλει. «Εχω παιδί στο σπίτι» λέει με την αχνή φωνή του...
Εχει παιδί στο σπίτι σκέφτομαι... Του δίνω όσα ψιλά έχω... Εχει παιδί στο σπίτι. «Είσαι καλή κοπέλα. Σ' ευχαριστώ! Εχω παιδί στο σπίτι...»

Διαβάστε περισσότερα στο mothersblog.gr