Πώς θα είναι το παιδί σου διαβασμένο μέχρι τις 16.00 και θα γλιτώσεις τους απογευματινούς καυγάδες

Φέτος το πήρα απόφαση. Η Νικόλ πρέπει να μάθει να διαβάζει μόνη της. Όχι μαζί μου. Και ο πρώτος πληθυντικός, «έχουμε διάβασμα», «έχουμε διαγώνισμα», «έχουμε εκθέσεις», «έχουμε εργασίες», να γίνει δεύτερος ενικός «έχεις διάβασμα», «έχεις διαγώνισμα», «έχεις έκθεση» και πάει λέγοντας.

Πέρυσι η χρονιά ήταν ομολογουμένως πολύ δύσκολη για εμένα. Ξυπνούσαμε από τα χαράματα με το παιδί. Εγώ να ετοιμαστώ για τη δουλειά, η Νικόλ για το σχολείο. Να περάσει το 8ωρο. Να επιστρέψω από το γραφείο με την ψυχή στο στόμα. Να την πάρω από το ολοήμερο ΣΧΕΔΟΝ ΑΔΙΑΒΑΣΤΗ, να επιστρέψουμε σπίτι, να φάμε κάτι στα γρήγορα, να φύγουμε για να την πάω αγγλικά ή μπαλέτο και να επιστρέψουμε τέλος στο σπίτι κατά τις 8 όπου τότε άρχιζε ο μεγάλος Γολγοθάς. ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ. Το αποτέλεσμα το ξέρετε, το ζείτε οι περισσότεροι από εσάς. Κλάμα, γκρίνια, γκρίνια, και πάλι γκρίνια.