Χρόνια πολλά Γιάννη! Γιατί η ιστορία του Αντετοκούνμπο δίνει ελπίδα σε κάθε παιδί του πλανήτη

ΝΑΤΑΣΣΑ ΣΧΟΙΝΑ

Ανανεώθηκε: 06 Δεκεμβρίου 2021

Χρόνια πολλά Γιάννη! Γιατί η ιστορία του Αντετοκούνμπο δίνει ελπίδα σε κάθε παιδί του πλανήτη

Από μία δύσκολη ζωή στα Σεπόλια στα μεγαλύτερα αστέρια του NBA.

Δεν είναι εύκολο να εμπνεύσεις έναν άνθρωπο. Να αγγίξεις την ψυχή του με έναν τρόπο τόσο προσωπικό και ιδιαίτερο. Να του δώσεις ελπίδα για το αύριο. Για τη δύναμη σε κάθε επίπεδο της ζωής του. Να του δείξεις ότι όλα είναι πιθανά, αρκεί να πιστέψει σε αυτά και να δουλέψει σκληρά για να τα καταφέρει. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αυτό κατάφερε να κάνει απλώς όχι με έναν άνθρωπο. Ούτε με ένα έθνος. Αλλά με όλον τον πλανήτη.

Ο Αντετοκούνμπο γίνεται σήμερα 27 ετών και το γιορτάζει ως ένας από τους πιο διάσημους, επιτυχημένους και ακόμα περισσότερα από όσα έχει ήδη κατορθώσει υποσχόμενους παίκτες του NBA. Έχει λάβει δύο φορές τον τίτλο του MVP του πρωταθλήματος, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο συγκαταλέχθηκε στην επετειακή επιλογή των 75 καλύτερων παικτών της ιστορίας του NBA. Και, μπορεί τώρα όλα να δείχνουν ιδανικά, όμως, η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είχαν καμία σχέση μερικά χρόνια πριν.

Τα πρώτα βήματα του Γιάννη

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1994, παιδί μεταναστών, του Τσαρλς και της Βερόνικα, που ήρθαν στην Ελλάδα το 1991 για μία καλύτερη τύχη. Με έναν πατέρα πρώην επαγγελματία ποδοσφαιριστή στη Νιγηρία και μία μαμά αθλήτρια στο άλμα εις ύψος, δεν παραξενεύει που ο Γιάννης κληρονόμησε τα αθλητικά τους γονίδια. Οι δε σωματικές του αναλογίες είναι τέτοιες που έχουν κάνει μέχρι και τους ειδικούς να τις μελετήσουν. (Το ESPN έβαλε τον γιατρό Marcus Elliott, ιδρυτή των Εφαρμοσμένων Αθλητικών Επιστημών P3, να αναλύσει βήμα – βήμα τα χαρακτηριστικά που δίνουν αυτό το «τέλειο σώμα», το άνοιγμα των χεριών, τον κορμό, την καθαρή μυϊκή μάζα, τους γοφούς, κ.ο.κ.).

https://www.instagram.com/p/CSGohqzqmBK

Η οικογένεια πέρασε δύσκολα τα πρώτα της χρόνια στην Ελλάδα. Ζούσαν στα Σεπόλια -που μέχρι σήμερα αγαπά και τιμά με κάθε ευκαιρία- σε δεινή οικονομική θέση, αφού οι γονείς τους δυσκολεύονταν να βρουν σταθερή εργασία. Ο Γιάννης με τον μεγάλο του αδερφό, Θανάση, ήθελαν να βοηθήσουν όπως μπορούσαν κι έτσι επέλεξαν να πουλούν γυαλιά ηλίου, ρολόγια και τσάντα σε υπαίθριες αγορές.

Η αγάπη του για το μπάσκετ

Ενώ οι περισσότεροι παίκτες που καταλήγουν στο NBA αρχίζουν να παίζουν μπάσκετ από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, ο Γιάννης άρχισε να ασχολείται το 2007, όταν ήταν στην ηλικία των 13 ετών. Ο προπονητής Σπύρος Βελλινιάτης τότε τον εντόπισε και εξαρχής κατάλαβε τις μεγάλες του δυνατότητες. «Όταν είδα τον Γιάννη, κοίταξα στον ουρανό και είπα: ‘Θεέ μου, πώς είναι δυνατόν κανείς να μην έχει προσέξει τη σωματική ικανότητα και το ταλέντο αυτού του παιδιού;’», είπε ο Βελλινιάτης στο Αμερικανικό Vice.

Μέχρι το 2009, ο Γιάννης έπαιζε επαγγελματικά στην ομάδα εφήβων του Φιλαθλητικού, όμως, το οικονομικό πρόβλημα παρέμενε. Υπήρχαν φορές που πήγαινε στο σχολείο χωρίς καθόλου πρωινό και άλλες να έχει το πρώτο γεύμα της ημέρας στις 11 το βράδυ όταν γυρνούσε σπίτι και από την προπόνηση. «Κάποιες φορές, πήγαινα στο σχολείο χωρίς πρωινό. Κάποιες, όχι όλες. Γυρνούσα σπίτι, κάποιες φορές χωρίς φαγητό. Τότε πήγαινα στην προπόνησα, γυρνούσα στις 11 μ.μ. και τότε ήταν που είχα το πρώτο γεύμα της ημέρας», δήλωσε.

Ο δρόμος προς τους καλύτερους του NBA

Το 2013 ήταν μία μεγάλη χρονιά για τον Γιάννη. Στις 27 Ιουνίου επιλέχθηκε στο νούμερο 15 από τους Milwaukee Bucks, καταλαμβάνοντας την υψηλότερη θέση σε draft για Έλληνα παίκτη του NBA. Τον επόμενο μήνα ήταν που πήρε, επιτέλους, τα έγγραφα της ελληνικής υπηκοότητας, τα οποία δεν είχε μέχρι τότε αυτόματα παρ’ ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα.

Το πρώτο διάστημα στο Milwaukee, ο Γιάννης έστελνε χρήματα στην Ελλάδα για να βοηθήσει την οικογένειά του. Μάλιστα, ένα απίστευτο περιστατικό συνέβη μία μέρα όταν εκείνος ήταν ακόμη rookie: Σε μία μέρα παιχνιδιού, ο Γιάννης βγήκε για να στείλει χρήματα στους δικούς του, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι είχε φτάσει στο τραπεζικό του όριο. Αναγκάστηκε να τρέξει προς το στάδιο, καθώς δεν μπορούσε να καλέσει μεταφορικό, ωσότου τον μεταφέρει ένα περαστικό αυτοκίνητο στην υπόλοιπη διαδρομή.

Η ζωή στην Αμερική

Μόλις ο Γιάννης άρχισε να γίνεται όνομα στο NBA, όλη του η οικογένεια μεταφέρθηκε στο Milwaukee. Το 2014, μάλιστα, ο Θανάσης επιλέχθηκε επίσης στο draft στους New York Nicks, ενώ ο νεότερος αδερφός τους, Κώστας, βρέθηκε στο κολεγιακό μπάσκετ του πανεπιστημίου του Dayton. Το 2016, ο Γιάννης και ο Θανάσης υπηρέτησαν στον Ελληνικό Στρατό.

Τον Ιούλιο του 2018, ο Γιάννης βρέθηκε στο εξώφυλλο του παιχνιδιού NBA 2K γίνοντας ο πρώτος μη Αμερικανός αθλητής που το κατάφερε. Στις αρχές του Νοεμβρίου, ο Γιάννης με την υπόλοιπη ομάδα των Milwaukee Bucks πήγαν στα σκαλιά του Λευκού Οίκου με τον ίδιο τον Αντετοκούνμπο να παραδίδει στο κοινό μία από τις πιο εμπνευσμένες ομιλίες.

«Είναι απίστευτο. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Εκ μέρους των συμπαικτών μου, των προπονητών, της οργάνωσης των Bucks, είμαστε πολύ ευγνώμονες για αυτήν την ευκαιρία. Ξέρετε, ένα παιδί από τα Σεπόλια, στην Αθήνα, στην Ελλάδα, μεγάλωσε από δύο Νιγηριανούς γονείς που πάσχιζαν κάθε μέρα να παρέχουν σε εμάς…», είπε ανάμεσα σε άλλα.

Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ένα παιδί από τα Σεπόλια στα σκαλιά του Λευκού Οίκου

Μετά από τόσες επιτυχίες, μετά από τόση δόξα, χρήματα, επευφημίες, ο Γιάννης παραμένει το ευγενικό, ταπεινό παιδί που αναγνωρίζει στον εαυτό του όλα όσα έχει καταφέρει, αλλά δεν έχει αφήσει τίποτα από αυτά να αλλάξουν τον χαρακτήρα του. Ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε και πόσα άλλα παιδιά βρέθηκαν, βρίσκονται ή μπορεί να βρεθούν στη θέση του. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείξει και πείσει τον κόσμο ότι όλα είναι πιθανά. Να δώσει ελπίδα, τονίζοντας, παράλληλα, τη σημασία της σκληρής δουλειάς με βάση την οποία πορεύεται. Προσπαθεί να βοηθάει και να είναι δίπλα σε όποιον μπορεί. Γι' αυτό και για όλους είναι ο «Γιάννης» και όχι ο «Αντετοκούνμπο».

«Αυτό είναι για τη μαμά μου. Δουλεύει απίστευτα σκληρά κάθε μέρα για να μπορώ να είμαι σε αυτήν τη θέση και ποτέ δε με πίεσε να κάνω άλλα πράγματα. Αυτό είναι για τον μπαμπά μου. Βλέπει από ψηλά. Και μπορεί να το δει. Αυτό είναι για το άλλο μου μισό. Κάθε μέρα με βοηθά να είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος. Με αφήνει να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Φροντίζει τον γιο μου. Και (αυτό είναι) για τους αδερφούς μου»