I Lost My Body: Το πολυσυζητημένο animation που θα σε κάνει να νιώσεις ψυχολόγος κι ασθενής
Μία υπέροχη ταινία που δεν πρέπει να χάσεις.
Ήταν στο Φεστιβάλ των Καννών του 2019, όταν μία ταινία κινουμένων σχεδίων κατάφερε να γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης ανάμεσα στους παρευρισκόμενους και τελικά να κατακτήσει το Critics’ Week Grand Prize για τη χρονιά. Όλοι τότε μιλούσαν για τον Jérémy Clapin και τη φορτισμένη συναισθηματική τους κατάσταση αφότου είδαν το δημιούργημά του.
«I Lost My Body»
Δεν ξέρω γιατί, όμως, τότε δεν το είχα δει. Παρά το ότι ακουγόταν και γραφόταν παντού. Η καραντίνα του 2020 έμελλε να είναι η περίοδος που θα πατούσα το play και που θα μετάνιωσα που τόσο καιρό δεν είχα μπει στη διαδικασία.
Ο Clapin έκανε κάτι φοβερό. Δημιούργησε μία ταινία animation που σε έκανε να ξεχάσεις ότι είναι animation. Κάτι η εκπληκτική σκηνοθεσία, κάτι η ιστορία που σε πήγαινε πολύ πιο βαθιά από αυτό που θα περίμενες, ήταν σχεδόν σα να μην ήθελε να φτιάξει animation. Και δεν έφτιαξε. Τουλάχιστον όχι στα πρότυπα των όσων έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.
Είναι στιγμές που η ιστορία σε παρασέρνει και σε κάνει να νιώθεις σα να ζεις μέσα σε όνειρο. Οι φωνές ακούγονται ακριβώς στα ντεσιμπέλ που πρέπει. Τόσο, για να τις νιώθεις σαν κάποιος να τις ψιθυρίζει μέσα στο μυαλό σου και να σου διηγείται το ταξίδι ενός κομμένου χεριού που, από εκεί που στην αρχή σου φαίνεται ανατριχιαστικό, καταλήγει να γίνεται ένας πρωταγωνιστής με τον οποίο συμπάσχεις.
Glance Stare GIF from Glance GIFs
Ο βασικός πρωταγωνιστής, τώρα, είναι ένα delivery boy που γνωρίζει μία κοπέλα – πελάτη ή -καλύτερα- τη φωνή της μέσω του θυροτηλεφώνου της πολυκατοικίας, την ερωτεύεται κι αρχίζει να την (παρ)ακολουθεί για να τη γνωρίσει από κοντά. Μη σου πάει το μυαλό στο You. Εδώ μπορείς εξαρχής να καταλάβεις ότι η απόφασή του έχει υποκινηθεί από πιο ρομαντικά και πλατωνικά κίνητρα. Είναι αυτό που νιώθει ότι υπάρχει μία ουσιαστική σύνδεση μεταξύ τους και δε θέλει να την αφήσει να χαθεί χωρίς να το έχει προσπαθήσει.
Στη συνέχεια, ακολουθεί μία ολόκληρη αλληλουχία γεγονότων, την οποία και δε θα αποκαλύψω τώρα για να μη γίνουν spoiler στην πλοκή, αλλά άλλο είναι το σημαντικότερο: Ότι βλέποντάς το ένιωσα ότι έχω προβληματιστεί υπαρξιακά. Για τον κόσμο. Για τις σχέσεις. Πάνω απ’ όλα για τον εαυτό μου. Το κομμένο χέρι για μένα ήταν το κομμάτι που ο καθένας νιώθει ότι του λείπει κι αυτό που κάθε άνθρωπος ψάχνει απεγνωσμένα να βρει. Συνειδητά κι υποσυνείδητα. Μία αναζήτηση που δεν τελειώνει ποτέ.
Αυτό ακριβώς ήταν το ωραίο με τη συγκεκριμένη ταινία κι ο λόγος που πρέπει να τη βάλεις στα προσεχώς. Δεν πρόκειται να δεις απλώς μία παραγωγή που διηγείται την ιστορία του πρωταγωνιστή. Θα πιάσεις τον εαυτό σου να αφαιρείται και να χάνεται στις σκέψεις του, ρωτώντας όλα εκείνα που μπορεί τον κάνουν να μη νιώθει ολόκληρος. Θα είναι σα να βρίσκεσαι στο γραφείο του ψυχολόγου αναλαμβάνοντας και τους δύο ρόλους, του γιατρού και του ασθενή.
Κι όλα αυτά, από ένα κομμένο χέρι.
Hand Fingers GIF from Hand GIFs
Bloggers
