Κρατική τηλεόραση: Χάος με τα λεφτά μας…

Τόσο στα έντυπα, όσο και στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, υπάρχουν αδικίες, φαβοριτισμοί, παρασκήνια και διαδρομισμός, με μια αλαζονεία, πάντα από πλευράς των φορέων της εξουσίας, που δεν κατανoούν πως είναι επίσης αναλώσιμοι το ίδιο με όσους είναι μπροστά απ τις κάμερες, ή κινούν τα γρανάζια της εικόνας. Όμως η κρατική τηλεόραση, είναι πολύ πιο πάνω απ όλα αυτά, προσθέτοντας την εύνοια των κομμάτων, την αδιαφάνεια, την οικογενειοκρατία, τη σχεδόν σοβιετικού τύπου γραφειοκρατία και φυσικά την κακοδιαχείριση ενός πακτωλού χρημάτων που δε βγαίνουν από την τσέπη μετόχων και καναλαρχών, αλλά απ τη δικιά μου, τη δικιά σου, τη σύνταξη της μάνας μου και της μάνας σου, το υστέρημα όλων.

Ας μη κρίνουμε την ποιότητα των προγραμμάτων που προσφέρονται, διότι μια Στάη, μια Μπίλιω και ένας Αρβανίτης (πού έμπλεξαν οι άνθρωποι!), δεν φέρνουν την άνοιξη, σε ένα πρόγραμμα με δομή, εικόνα και ύφος, 1960, όπου το πουλί της δικτατορίας, έχει απλά αντικατασταθεί με το έμβλημα των μεταπολιτευτικών κομμάτων εξουσίας.

Διευθυντές διορισμένοι από κομματικές οργανώσεις, που δεν έχουν κανένα επίτευγμα εργασιακό, αποφασίζουν για το τι θα δούμε και πώς, ποιοι θα εργαστούν σε αυτό, με κριτήρια άγνωστα και ποιοι θα έχουν άποψη για τι. Κάποιοι απ αυτούς συναποφασίζουν με διαφορετικές κυρίες, κάθε φορά, άγνωστο για τους εργαζομένους το τι επαγγέλλονται, αν εργάζονται καν εκεί, ή είναι απλά πλούσιες φίλες των διευθυντών, που πέρασαν για καφέ!

Επίσης είναι σίγουρα νομότυπο, αλλά είναι και ηθικό βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου να κάνει καριέρα ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, ανανεώνοντας παραστάσεις, κάνοντας για παράδειγμα συνεντεύξεις από τον τηλεοπτικό σταρ Ονούρ, στην γειτονική Τουρκία; Οκ! Δεν πληρώνεται! Αλλά εκτός απ το παχυλό μισθό της βουλευτού, εμείς, οι κακόμοιροι Έλληνες, θα της πληρώνουμε και την αναψυχή, σε συνδυασμό με την καριέρα; Και μη μου πείτε πως δεν μπορεί να κάνει άλλος τα ρεπορτάζ της κυρίας, γιατί εκ του προχείρου θα αναφερθώ στον Τάσο Δούση και στα εξαιρετικά ταξιδιωτικά αφιερώματα του και μάλιστα σε ιδιωτικό σταθμό.

Ως και ένας ανθοπώλης, λέει, είχε κάποτε διοριστεί πρόεδρος της κρατικής τηλεόρασης! Και βέβαια, ας μη κρυβόμαστε πίσω απ το δάκτυλό μας, όταν η ιδιωτική τηλεόραση, κρατιέται από τις ρίζες αναποδογυρισμένων σταθερών της για να μην την παρασύρει το τσουνάμι, οι Έλληνες δημοσιογράφοι δε μπορούν να επιβιώσουν όχι να ενημερώσουν, να ψυχαγωγήσουν ή να προασπίσουν την αξιοπιστία του ελεύθερου δημοσίου λόγου, οι τεχνικοί, οι παρουσιαστές, οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, βυθίζονται στην ανέχεια, η ελληνική κρατική τηλεόραση έχει υποχρέωση και δουλειές να προσφέρει και υψηλό ποιοτικό πρόγραμμα να καταρτίσει.

Αντ' αυτού, δίνει ενάμιση εκατομμύριο, για 38 εκπομπές στο «Στην υγειά σας»! Μπορεί το πρόγραμμα να «τα φέρνει», όπως λέει η πιάτσα, αρκεί όμως αυτό για την κρατική δημόσια τηλεόραση; Πόσα αφιερώματα ακόμα θα γίνουν στο ηπειρώτικο τραγούδι ή στο ρεμπέτικο, με σελέμπριτι και ανθυποσελέμπριτι να μερακλώνουν γύρω από ένα τραπέζι στα όρια της μέθης και μετά να ρίχνουν και ένα ζεϊμπέκικο ή ένα τσιφτετέλι και οι άλλοι να εκστασιάζονται λες και μόλις ολοκληρώθηκε η χορογραφία του Μορίς Μπεζάρ για τον Ζορμπά! Και ας γίνει το Εις υγείαν! Έστω! Δώστε όμως χώρο και σε νέους δημιουργικούς ανθρώπους, όπως για παράδειγμα είχε συμβεί με τη λίγων επεισοδίων εκπομπή του Σταμάτη Κραουνάκη, στους ανθρώπους που τον πλαισίωναν, στο σκηνοθέτη που δεν ξέρω ποιος ήταν άλλα έκανε εμπνευσμένη δουλειά! Η τέλος πάντων φτιάξτε εξωτερικές παραγωγές, συνυπολογίζοντας το παράγοντα της απασχόλησης ανθρώπων με δυνατότητες, προοπτικές, εμπειρία, γνώση.

'Οσο για τις εσωτερικές παραγωγές; Κοπανιούνται οι μαύρο εργαζόμενοι της ΕΡΤ με μισθούς πείνας, απ τις μειώσεις και τα ενιαία μισθολόγια και ξέρω γω τι άλλο έχουν βρει οι γενίτσαροι λογιστές ενός Κράτους ανάλγητου, απάνθρωπου και βιαστικού, να βγάλουν προγράμματα με αξιοπρέπεια και ευθύνη απέναντι στο λαό. Εις μάτην!

Έχει ρόλο η δημόσια τηλεόραση να εκπληρώσει. Η λύση στα προβλήματά της λέω δεν είναι να καταργηθεί ένα κανάλι, αλλά να υπάρξει σεβασμός στον δημόσιο ρόλο της, διαφάνεια, νοικοκύρεμα, ενεργοποίηση όλων των δημιουργικών στοιχειών και δυνατοτήτων. Να πάψει να είναι προτεκτοράτο κομματικών στελεχών και –φευ- προσφάτως πλουσίων!