Μια συνηθισμένη Πέμπτη βράδυ (αργούτσικα)

Μια συνηθισμένη Πέμπτη βράδυ (αργούτσικα)

... Πολιτικές εκπομπές, μετά τις μεγάλες ειδήσεις, σε Alpha και ΝΕΤ. Τα άλλα κανάλια σπάνε για λίγο την επανάληψη πρόσωπων και απόψεων με καμία ταινιούλα και καμία αστυνομική σειρά της φτώχειας και όχι της πρώτης γραμμής, απ' τα καλάθια των τηλεοπτικών αγορών του πλανήτη.

Στον Alpha, μονίμως καλεσμένος ο κ. Δένδιας και στην ίδια θέση πάντα καθισμένος, πρώτος δεξιά απ' τον παρουσιαστή – παρουσιάστρια όπως κοιτάς ως θεατής την οθόνη. Ούτε πρόσληψη έκτακτης συνεργασίας να του είχαν κάνει. Ο κ. Χρυσοχοίδης να μην πιστεύει στα αφτιά του που ο κ. Καπερνάρος όχι ως δικηγόρος αλλά ως υποψήφιος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τον παινεύει γιατί ήταν ειλικρινής και είπε πως δεν διάβασε το μνημόνιο! Τι σημασία έχει που υποθήκευε την ζωή 10.000.000 Ελλήνων; Σημασία έχει να υμνήσουμε την ειλικρίνεια! Α! Το καλό να λέγεται! Μια συνέντευξη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Από πίσω στον τοίχο του γραφείου της, ο Βενιζέλος (ο Ελευθέριος), ο Καζαντζάκης και η... Μαρία Κιουρί. Ο Βενιζέλος, (ο Ελευθέριος), μάλιστα. Πολιτικός και Κρητικός. Ο Καζαντζάκης διανοητής και Κρητικός. Η Μαρία Κιουρί μόνο ως Κιουράκη θα δικαιούταν θέση στο τοίχο! Ο κ. Καπερνάρος μιλάει για έναν κάποιο Γιουνκέρ. Ο Γιουνκέρ και δως του ο Γιουνκέρ! Βρε μπας και λένε αθλητικά και είναι καμία καινούργια μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα; Μπα είναι ο Γιούνκερ με άλλον τόνο στο όνομα που όσο να ναι μας πέφτει ασυνήθιστος.

Έτσι τρομάζω να καταλάβω και τον Βορίδη στη ΝΕΤ. Άμα του πάρεις τον Πρετεντέρη από δίπλα και του βάλεις άλλον παρουσιαστή αγνώριστος γίνεται! Εδώ αναλύεται ο Κρούγκμαν με σωστό τον τόνο στο όνομα και όχι ως Κρουγκμάν! Αν πότε βγούμε απ'την κρίση θα παίζω τους οικονομολόγους στα δάκτυλα απ' τις πολλές εκπομπές που έχω παρακολουθήσει. Από τον Μίλτον Φρίτμαν και τους μονεταριστές στον Κέινς και στον κρατικό εν μέρει παρεμβατισμό, θα περνά με την ταχύτητα που αλλάζει τουαλέτες η Βίσση στην πίστα. Και όπως έχει τα θεματάκια του το life style, αδέλφια, μια χαρά με βλέπω με το βιογραφικό μου να χτυπώ πόρτες στην Ναυτεμπορική. Ακούω όλες τις συζητήσεις λοιπόν.

Ένας κ. Μαρκόπουλος επίσης, απ τους Ανεξάρτητους Έλληνες, λέει πως και οι δημοσιογράφοι θα κριθούν και πως αντιδρά ο «λαμπερός» κόσμος της ελληνικής δημοσιογραφίας. Για δες ποιος μιλεί, αναρωτιέμαι, όταν ακούω την λέξη εφορία! Εδώ η εικόνα μου' ρχεται από τις αστυνομικές σειρές των καναλιών. Ένας νταμαρτζής με γούνα, πολλές χρυσές αλυσίδες και φιγουρατζίδικο αυτοκίνητο να ζητεί τα χρήματα απ τα πολύπαθα κορίτσια του. Πάω για ύπνο σίγουρη πως τα όνειρά μου δε θα είναι ωραία. Θα βλέπω τον σταρ της οικονομίας, Ρουμπινί, που με τέτοιο όνομα τουλάχιστον διευθυντής ορχήστρας έπρεπε να' ναι, να στέκεται πάνω απ' το κεφάλι μου, όλο το βράδυ σαν ψυχοπομπός, έτοιμος να ψάξει αν έχουν οι πιτζάμες μου τσέπες! (σ.σ: έχουν αλλά και αυτές είναι επίσης άδειες, μη το ψάχνετε).