Το αγόρι μου με χτυπά. Λέει πως δεν θα το ξανακάνει και μένω.

Το γράμμα της αναγνώστριας

Μετα απο αρκετη σκεψη ,πηρα το θαρρος να πω και εγω αυτο που με προβληματιζει εδω και καιρο, αφου δεν μπορω να το συζητησω με την οικογενεια μου η με φιλες μου, αφου νιωθω αβολα αλλα και φοβω..αρχικα να πω πως ειμαι 21 χρονων..παλιοτερα εκανα μοντελινκ αλλα με τη σχεση αυτη σταματησα, αφου αρκετοι αντρες μην δου θηλυκο αμεςος να δειξουν εαυτο..μ αποτελεσμα να μου δημιουργουσε προβληματα ολο αυτο μιας και ενοχλουσε το αγορι μου και εκανε προβλημα στους παντες που μου μιλουσα... αρα εβαλα το τελος στο χομπι αυτο αλλα τελος και στο facebook (προσφατα) αφου ειναι πηγη κουτσομπολιου αλλα και κολυματος απο το αλλο φυλο.. εχω σχεση εδω και 4χρονια περιπου με ενα αγορι 2χρονια μεγαλυτερο μου..μια σχεση που τις πλιστες φορες μενουμε μαζι, γνωριζονται οι γονεις και ολα μοιαζου τελια προς τον εξω κοσμο.. οι περισσοτερες φιλες μου δηλωνουν πως ζηλευουν αυτο που ζω..ομως οτι λαμπει δεν ειναι χρυσος και αν αποφασισω να μιλησω σε οποιο διποτε αυτη η σχεση σιγουρα θα παρει αλλη τροχια..Και μπαινω κατευθεια στο θεμα.. μετα τον 2 χρονο σχεσης αρχισαν τα δυσκολα.. ηρθε ο πρωτος ξυλοδαρμος εκ μερους του..φυσικα μετα απο δικο μου λαθος γι αυτο το αποδεχτηκα ..εκλαψα ,πονεσα αλλα δεν μιλησα..ζητησε συγνωμη, εκλαψε, παρακαλεσε και ειπε δεν θα ξαναγινει ετσι τον συγχωρεσα. 4 χρονια τωρα μαζι του ,σε μια σχεση που δεν ξερω εαν ειμαι ευτυχισμενη η αν μενω λογο συνηθειας.. να πω οτι ειναι ενα ατομο με διαλημενη οικογενεια..ενα ατομο κλειστο στον εαυτο του και οξυθιμο (λογω και των οικογενειακων καταστασεων) ..ειναι καλοψυχος με μεγαλη καρδια και πολυ φιλοι του τον θαυμαζου για αυτο... 2-3 φορες στο παρελθον και καπως προσφατα μετα απο εντονη συζητηση με ξανα χαστουκισε αρκετα, μετα απο λιγη ωρα ζητησε συγνωμη συχωρεση και μπλα μπλα...η δικαιολογια ειναι πως με ολα αυτα στο κεφαλι του (που εχει και αλλα εχτος απο τους γονεις του) χανει τον ελεγχο .. λεω συνεχως στον εαυτο μου πως δεν αξιζει αυτο σε μενα και να βαλω το τελος αλλα οταν ερθει η στιγμη δεν μπορω.. τον αγαπαω οσο τιποτα αλλο ,οπως και αυτος ..περναμε πολυ καλα μαζι οτι ζητησω το εχω, δειχνει συνεχως πως μ αγαπαει ,λεει συνεχως πως ειναι τυχερος που με εχει κ.α ..οσο και να συζηταμε το θεμα που με χτυπα δειχνει μετανιωμενος με βουρκωμενα ματια και οτι δεν θα το ξανα κανει,οταν ομως θυμωνει πραγματικα φοβαμαι..το τελευταιο καιρο οταν ειμαι μαζι του στο μυαλο μου βρισκεται η βιαιει συμπεριφορα του μ αποτελεσμα να του συμπεριφερομαι απεσια,και οταν δεν ειμαι μαζι του να μου λειπει και να ειμαστε μεσα στην γλυκα,.σε φιλες μου που συμβαινε αυτο ελεγα να χωρισουν οσο ειναι νωρις γιατι εαν το εκανε μια φορα θα το ξανα κανει..παντα αυτο συμβουλευω..εγω?γιατι να μην μπορω να βαλω το τελος..φοβαμαι την μοναξια? Νομιζω πως ναι αν και πριν τη σχεση αυτη μ αρεσε να ειμαι ελευθερη..ειναι η συνηθεια???
Ειναι η αγαπη? Ειναι η ντροπη που θα ακουστου ολα αυτα? Τι να κανω.. δεν θελω να το χασω αλλα δεν μου αξιζει αυτη η συμπεριφορα αφου δεν φταιω σε κατι.. παντα λεω στον εαυτο μου τελος δεν αξιζει και παντα δεν μπορω..
**να προσθεσω οτι σε συζητησης που ειχα μζ του προτεινα την βοηθεια απο καποιο ειδικο ,αλλα αρνηθηκε κατηγορηματικα και σ αυτο δεν αλλαζει γνωμη,. Βρισκομαι κλεισμενη στον εαυτο μου ,να μην μπορω να ζητησω βοηθεια απο κανενα..να ντρεπομαι που το επιτρεπω αυτο αλλα ταυτοχρονα να του δειχνω την αγαπη μου και να το συγχωρω αφου ειμαι ατομο που ποτε και σεν κανενα δεν κραταω κακια..δεν ειναι θεμα αυτοπεποιθησης ολο αυτο γιατι απο αυτη εχω αρκετη και το δειχνω παντου..
Τι ειναι αυτο που θα με συμβουλευατε ?πως μπορω να χειριστω την ολη κατασταση?? ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ...

Η απάντηση του Queen.gr

Ξέρεις πως δεν είναι φυσιολογικό αυτό που κάνει και πως δεν πρόκειται να σταματήσει. Είναι στοιχείο του χαρακτήρα του και είναι επικίνδυνο.

Μπορεί τώρα να θεωρείς πως είναι εκείνος απλά ανασφαλής και σε ζηλεύει. Να νομίζεις πως σε θέλει ή σε αγαπά υπερβολικά. Δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του κι εσύ είσαι απλά ένα μέσο να ξεσπά και μία εξάρτηση.

Πρέπει να ανακτήσεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση και να βγεις από αυτή τη σχέση. Τέλος. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Το τελειώνεις και δεν ξανακοιτάς ποτέ πίσω. Θα σου περάσει.

Αυτά τα άτομα, κάθε μα κάθε φορά ξεκινούν ελαφρά και αρχίζουν να βάζουν όρια στους άλλους καταδυναστεύοντάς τους. Ξαφνικά αρχίζουν τα χαστούκια και τα συγνώμη. Το δεύερο δεν είναι αρκετό για αν μείνεις. Το πρώτο όμως είναι αρκετό για να φύγεις. Αν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου. Αν όχι μείνε και αυτοτιμωρήσου μέχρι το πρωί που ίσως να μην αναγνωρίζεις πια το πρόσωπό σου στον καθρέφτη. Οι άνθρωποι που χάνουν τον έλεγχο και γίνονται βίαιοι φτάνουν συχνά και στο φόνο. Έστω και καταλάθος. Δεν είναι ανάγκη να ζήσεις κάτι χειρότερο, φυσικά ούτε και να μείνεις στάσιμη σε αυτό το τέλμα. Απλά χωρίζεις και δεν ξαναγυρνάς. Δεν ξαναγυρνάς ποτέ.

Δες και αυτό το βίντεο στο κάτω μέρος για να καταλάβεις:

Γράψε μας τη δική σου ιστορία εδώ