H γυναίκα «Βαλεντίνα» ζει ανάμεσα μας

Πριν από ενάμιση μήνα περίπου, αποφάσισα να βγω και εγώ του Αγίου Βαλεντίνου με την τότε σχέση μου (ναι, καλά καταλάβατε η σχέση αυτή δεν υφίσταται πλέον) μονό που από ρομαντική βραδιά κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία.

Δεν λέω ότι εγώ είμαι ο καλύτερος χαρακτήρας του κόσμου, γιατί δεν είμαι, ούτε ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου, γιατί αυτό κι αν δεν είμαι, όμως το βρήκα αφόρητα δύσκολο να μπορέσω να «ντιλάρω» με μια γυναίκα, που για εκείνη το να βγει εκείνη την ημέρα είναι η απόλυτη ιεροτελεστία.

Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει και αν είναι σαν την ανεμοβλογιά (δηλαδή την πληρώνει μόνο ο πρώτος που έχει σχέση μαζί σας την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και οι επόμενοι γκόμενοι είναι πιο τυχεροί), πάντως υπάρχει εκεί έξω μια αγέλη από εσάς, που έχουν αναγάγει αυτήν την ημέρα στη μεγίστη των εορτών και πρέπει τότε να κάνουν όλα όσα έχουν ακούσει πως γίνονται μια τέτοια μέρα, δηλαδή άψογη εμφάνιση φυσικά στην υπερβολή της, ρομαντικό εστιατόριο, δείπνο, σαμπάνιες, γλυκόλογα, ρομαντικό σεξ μέχρι το πρωί και όλα αυτά συνοδευόμενα από το βλέμμα «ναι, εγώ είμαι η γυναίκα της ζωής σου! Θέλεις να με παντρευτείς. Περιμένω απελπισμένα επιβεβαίωση και πρόταση γάμου σήμερα».

Να σημειώσω μόνο κάτι, η επόμενη ημέρα ήταν εργάσιμη (απλά για να γραφτεί στα πρακτικά) και όχι δε θα σε ζητήσω σε γάμο σήμερα, επειδή το έχεις δει σε πολλές αμερικάνικες ταινίες. Προτιμώ απλά καλό φαγητό και σεξ με λίγο ρομαντισμό, χωρίς υπερβολικές φανφάρες.