Γυναικείος ανταγωνισμός, αυτή η μάστιγα...

Δέσποινα Καμπούρη
Γυναικείος ανταγωνισμός, αυτή η μάστιγα...

Είδα και βίωσα όλα του τα πρόσωπα από μικρή. Από το προαύλιο του νηπιαγωγείου, μέχρι σήμερα που κοντεύω τα 35. Έζησα στο πετσί μου τις 35 αποχρώσεις... του γυναικείου ανταγωνισμού. Ναι, αυτής της μάστιγας... Ξεκινάει παιδιάστικος και κοριτσίστικος, σχεδόν αθώος και περιορίζεται στο «γιατί αυτό το κοριτσάκι φοράει φόρεμα και έχει μακριά μαλλιά, ενώ εγώ φοράω παντελόνι και τα μαλλιά μου είναι καρέ;» και γιγαντώνεται σιγά σιγά όσο μεγαλώνει το κορίτσι και γίνεται γυναίκα. Σε αυτό το χρονικό σημείο μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνος για την ψυχική της υγεία, αλλά και την επαγγελματική ή κοινωνική της καταξίωση είτε είναι από την πλευρά του θύτη, είτε από την πλευρά του θύματος.

Όμως εξίσου επικίνδυνος είναι για μικρά κοριτσάκια, θύματα bullying που δεν έχουν προλάβει ακόμα να χτίσουν άμυνες, να προβλέψουν και να κατανοήσουν τα συμπτώματα της κοριτσίστικης ζήλειας αλλά και να τα αντιμετωπίσουν.
Δε θα ξεχάσω μέχρι σήμερα τα κορίτσια του γυμνασίου που μασουλούσαν τεράστιες τσιχλόφουσκες χαμογελώντας πονηρά το ένα στο άλλο χωρίς να μπορώ να κατανοήσω τον λόγο. Λίγο αργότερα άκουσα τη μαμά μου να ουρλιάζει στο σπίτι «παιδάκι μου ποιος σου κόλλησε τόσες τσίχλες στα μαλλιά;». Είχε προηγηθεί ένας αγώνας ποδοσφαίρου όπου συμμετείχα κι εγώ. Το «λάθος» μου ήταν ότι ήμουν το μοναδικό κορίτσι της ομάδας. Τελικά η μαμά μου αναγκάστηκε να κόψει τα μακριά μαλλιά μου, που αγαπούσα και φρόντιζα τόσο πολύ. Μου είχε κοστίσει πολύ όλο αυτό και άργησα να το ξεπεράσω.

Κάποτε πίστευα ότι αν είσαι καλή κι ευγενική δεν προκαλείς ανταγωνισμό, αλλά έπεσα έξω. Σε πολλές περιπτώσεις προσπάθησα να φαίνομαι μέτρια έως λίγη για να μην εξάψω μίσος και για να μην πυροδοτήσω ανταγωνιστική συμπεριφορά και κόντρα αλλά αυτό που κατάλαβα έστω και καθυστερημένα είναι ότι ο γυναικείος ανταγωνισμός είναι σαν αυτοάνοσο νόσημα που βρίσκει εύφορο έδαφος μόνο σε γυναικείες ψυχές με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλές εκεί έξω.

Όσο καλή κι αν προσπαθήσεις να είσαι, όσες παραχωρήσεις κι αν κάνεις, η γυναίκα που θέλει να σε βλάψει, να σε μειώσει και να σε υπονομεύσει, θα βρει τρόπο να το κάνει. Κι αν ο Θεός της χάρισε ευφυΐα, θα το κάνει αριστουργηματικά, σχεδόν επαγγελματικά χωρίς να πάρεις είδηση. «Ευφυΐα και ανταγωνισμός»: επικίνδυνος συνδυασμός. Κάτι σαν το «ομορφιά και εξυπνάδα» αλλά στην φθηνή του εκδοχή...

Γιατί ο μη υγιής ανταγωνισμός, αυτός δηλαδή που έχει σκοπό να σε βλάψει και να σε υποβαθμίσει, είναι ένα άκρως φθηνό συναίσθημα. Μοιάζει με τη ζήλεια, που κάνει τους ανθρώπους να φαίνονται τόσο μα τόσο μικροί... Όταν ζηλεύεις είναι σα να παραδέχεσαι την ήττα σου, σα να αποδέχεσαι το γεγονός ότι δεν αξίζεις. Σε ερωτικό επίπεδο ότι δεν αξίζεις τον άντρα που αγαπάς κι ότι θα του άξιζε μια καλύτερη από εσένα και σε επαγγελματικό, ότι δεν αξίζεις τη θέση που κατέχεις στον εργασιακό σου χώρο γιατί κάποια άλλη είναι ή θα μπορούσε να είναι καλύτερη και αποδοτικότερη από εσένα.

Ο γυναικείος ανταγωνισμός είναι μία άκρως παθογόνα κατάσταση που μπορεί να καταστρέψει πολλά στο πέρασμά του. Μία όμορφη συνεργασία, μία υγιή επιχείρηση, μία επαγγελματική επιτυχία, ή ακόμη χειρότερα μία σχέση και μία φιλία. Είναι επικίνδυνος, αλλά κυρίως γι' αυτές που τον ασκούν. Ο γυναικείος ανταγωνισμός δεν είναι ταγκό και δεν χρειάζεται πάντα δύο για να συμβεί. Είναι μία άκρως ψυχοφθόρα κατάσταση που σε αποσυντονίζει και σου αποσπά την προσοχή από τους στόχους σου. Γιατί πολύ απλά, αντί να «ανταγωνίζεσαι» τον ίδιο σου τον εαυτό για να γίνεις εσύ καλύτερη, αναλώνεσαι στο να καταστρώνεις σχέδια «εξόντωσης» του υποψήφιου θύματος.

Η Έλενα φέτος πήγε στο νηπιαγωγείο. Πολλές φορές μου παραπονέθηκε ότι κάποια κοριτσάκια στην τάξη της δεν την κάνουν παρέα χωρίς να τους έχει κάνει κάτι. Και τότε σκέφτηκα... «Μικρό μου πλασματάκι, μακάρι να μπορούσα να σου εξηγήσω με απλά λόγια ότι δεν αξίζει να στενοχωριέσαι για πράγματα τόσο ασήμαντα και τόσο μικρά...». Αλλά πού θα πάει, θα μεγαλώσει κι αυτή και θα καταλάβει!

Αγαπώ τις γυναίκες. Τις αγαπώ, τις συναισθάνομαι και τις στηρίζω. Όχι γιατί είμαι «φεμινίστρια», αλλά γιατί είναι τρυφερά και όμορφα πλάσματα που όταν αγαπηθούν, όταν ενωθούν και συσπειρωθούν μπορούν να κάνουν θαύματα.

Καλή σας μέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ.
Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον.