«Υπάρχουν και οι μελανιές της ψυχής…»

25 Νοεμβρίου 2016

Όχι, δεν περιμένουμε την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών να μιλήσουμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα… Μας δίνεται όμως σήμερα η ευκαιρία να σταθούμε στο πλάι των κακοποιημένων γυναικών που δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν φωνή… Είτε γιατί φοβούνται και ντρέπονται να μιλήσουν για τα βασανιστήρια που περνούν, είτε γιατί τα υπομένουν και τα καλύπτουν τεχνηέντως γιατί έτσι πιστεύουν ότι πράττουν το σωστό και το ηθικό, ειδικά εκείνες που ζουν σε μικρές και κλειστές κοινωνίες.

Ανήκω σε αυτές που δεν δικαιολογούν τις γυναίκες που υφίστανται βία και το αποκρύπτουν ή δεν καταδεικνύουν τον ένοχο. Όμως αν δεν μπεις στα παπούτσια τους, δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς… Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι κρύβεται πίσω από μία ιστορία βίας. Συνήθως ο φόβος είναι τόσο μεγάλος που ξεπερνά την ανάγκη να μιλήσεις… Φοβάσαι για τα χειρότερα. Φοβάσαι για την ίδια σου τη ζωή. Και πάνω σε αυτό ποντάρουν οι ένοχοι. Δυστυχώς οι βίαιοι άνδρες εκδηλώνουν τα άγρια ένστικτά τους σε γυναίκες που πιστεύουν ότι δε θα τους αποκαλύψουν ποτέ… Κι αυτή είναι η μεγάλη παγίδα.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί να νιώθει μια γυναίκα τη στιγμή του ξυλοδαρμού. Μάλλον θα νιώθει πανικό, θα τρέμουν τα χέρια της και τα πόδια της, θα τρέχει και θα προσπαθεί απελπισμένα να κρυφτεί κάτω από ένα τραπέζι ή μέσα σε μία ντουλάπα για να προστατέψει τον εαυτό της. Θα φωνάζει, θα ικετεύει να τελειώσει ο εφιάλτης και θα ζητάει συγνώμη για να τελειώσει το κακό…

Η απόλυτη παράνοια… Να ζητάς συγνώμη και να νιώθεις ότι φταις εσύ γι’ αυτό που συμβαίνει!

Δε μπορώ να πιστέψω ότι ακόμα συμβαίνει… Αρνούμαι. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να το ζει αυτό. Όχι μόνο οι γυναίκες… Είναι η μεγαλύτερη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της ευτυχίας που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι να βιώνουν στη ζωή τους. Σε αυτή τη μία ζωή που μας χάρισε ο Θεός και που πρέπει να τη ζήσουμε όπως επιθυμούμε. Γιατί δεν την χρωστούμε σε κανέναν.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο μέσα σε μία σχέση από την χειροδικία. Ο άντρας που σε χτυπά, που σε δέρνει, που σου ρίχνει κανένα… «χαστουκάκι» πού και πού δε σ’ αγαπά. Μάλλον δε σε αγάπησε ποτέ καλή μου… Να θυμάσαι πάντα ότι δεν αξίζει την αγάπη σου ένας άνδρας που σε κακοποιεί. Δε σέβεται εσένα, το κορμί σου, την ψυχή σου.

Αυτοί οι άνδρες είναι θρασύδειλοι. Είναι οι ίδιοι άνδρες που σκύβουν το κεφάλι σε μία αντρική λογομαχία ή αντιδικία. Που ουσιαστικά φοβούνται τον ίσκιο τους και ο μόνος τρόπος να νιώσουν ότι έχουν δύναμη και πυγμή είναι προκαλώντας πόνο σε ένα εύθραυστο γυναικείο σώμα.

Κάποιες φορές ο σωματικός πόνος περνάει. Όμως, υπάρχουν και οι μελανιές της ψυχής που δεν φεύγουν ποτέ. Μην τον αφήσεις ποτέ να στις κάνει. Φύγε όσο πιο μακριά μπορείς. Μίλα! Η ντροπή δεν είναι δική σου. Η ντροπή είναι μόνο δική του. Σώσε τον εαυτό σου τώρα! Κάλεσε στο 15900, μίλα στην αστυνομία, μίλα σε έναν άνθρωπο που αγαπάς πολύ και ξέρεις ότι θα σε προστατέψει, απευθύνσου στην Win Hellas όπου θα σε αγκαλιάσουν τρυφερά και θα σου προσφέρουν όποια βοήθεια χρειάζεσαι…

ΜΙΛΑ!