Η γυναικεία μου φιλαρέσκεια πληγώθηκε...

Πριν λίγες μέρες μου έστειλε ένας φίλος μου μία φωτογραφία μου στο Whatsapp. Ήταν από παλιές διακοπές μας στη Φολέγανδρο και φυσικά είχε περιπαικτική διάθεση. Τότε ήμουν 26 χρονών, μόλις είχα γνωρίσει τον Βαγγέλη και δεν είχα παιδιά. Βασικά ήμουν μία νέα γυναίκα, ψιλοχίπισσα χωρίς οικογενειακές έγνοιες και υποχρεώσεις και λιαζόμουν ανέμελη κάτω από τον κυκλαδίτικο ήλιο σε μία παραλία γυμνιστών.

Χάζευα τη φωτογραφία για πολλή ώρα. Την παρατηρούσα σπιθαμή προς σπιθαμή. Προσπαθούσα να την αποκρυπτογραφήσω. Λες και με ξαναγνώριζα από την αρχή. Λες και είχα ξεχάσει πώς ήμουν πριν γίνω μαμά. Πραγματικά, μοιάζω σαν κάποια άλλη…

Το πρώτο πράγμα που απάντησα στον Παύλο όταν έλαβα τη φωτογραφία ήταν αυτό: «Πω πω! Πόσο επίπεδη κοιλιά είχα πριν κάνω παιδιά», κι αυτός μου απάντησε με emoticon μία φάτσα που κλαίει από τα γέλια…

Θυμήθηκα ότι σε αυτή τη φωτογραφία ήμουν θλιμμένη γιατί είχαμε χωρίσει με τον Βαγγέλη μετά από ένα καυγαδάκι που είχαμε κι αποφάσισα να φύγω μόνη μου με τους φίλους μου για διακοπές. Στο ξεκίνημα της σχέσης μας με το παραμικρό έλεγα «Χωρίζουμε», μάζευα τα μπογαλάκια μου κι έφευγα με μία ευκολία που όταν τη σκέφτομαι στην παρούσα φάση της ζωής μου τρομάζω. Πώς το έκανα αυτό τότε;

Θυμήθηκα ότι τότε μία ψάθα κι ένα μπουκαλάκι κρύο νερό μου ήταν αρκετά για να περάσω μία ολόκληρη μέρα στη θάλασσα. Τώρα πια κάνω ειδικό προγραμματισμό πριν πάω στη θάλασσα. Δεύτερα μαγιό για τα παιδιά, ειδικό αντηλιακό για το πρόσωπο (ποια εγώ; Που έβαζα βαζελίνες και baby oil…), ειδικό για το σώμα με υψηλό δείκτη προστασίας, καπέλα, γυαλιά, πετσέτες για 4, σνακς…

Θυμήθηκα πόσο αδύνατη και στεγνή ήμουν χωρίς να κάνω την παραμικρή δίαιτα, χωρίς να νοιαστώ ποτέ για το αν θα φάω πατάτες τηγανιτές ή σοκολάτα… Μα πραγματικά, είχα τόσο επίπεδη κοιλιά χωρίς φίλτρα και retouch, χωρίς την παραμικρή επεξεργασία… Πόσο με ζηλεύω! Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα και σήμερα!

Σήμερα λοιπόν, έχω δύο παιδιά, έχω ζήσει δύο εγκυμοσύνες και δύο τοκετούς, είμαι πλέον 35 και έχω γίνει μία κανονική μαμά. Έχω αρχίσει τις δίαιτες (αυτό πραγματικά δε μπορώ να το πιστέψω!) και μάλιστα έχω τύψεις αν ξεφύγω μία μέρα και φάω κάτι που δεν πρέπει. Πώς αλλάζουν τόσο γρήγορα τα πράγματα. Νιώθω ότι αυτή τη φωτογραφία την τράβηξα χθες κι όμως έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια έμαθα να είμαι καλύτερη σύντροφος και να αντιμετωπίζω με ωριμότητα τη σχέση μου. Βίωσα την ευλογία της μητρότητας και απέκτησα ευθύνες που αν μου τις έλεγαν τότε θα τρόμαζα και μάλλον δε θα έπαιρνα ποτέ την απόφαση να μείνω έγκυος. Άλλαξε το σώμα μου τόσο μα τόσο πολύ. Η γυναικεία μου φιλαρέσκεια πληγώθηκε αλλά τελικά δεν αλλάζω τίποτα από τη ζωή μου.

Έχω κοιλίτσα, κυτταρίτιδα, ραγάδες, παραπάνω κιλά, αλλά δεν αλλάζω με τίποτα την τωρινή μου ζωή, με αυτή που είχα τότε…

Έχω αρχίσει να συμβιβάζομαι με τον χρόνο που περνάει και αφήνει τα σημάδια του. Προσπαθώ να βρίσκω ομορφιά σε οτιδήποτε κάνω. Αγαπάω το υγιές σώμα μου κι ας θαυμάζω άλλα κορμιά, πιο όμορφα και καλλίγραμμα. Προσπαθώ να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερη και όταν ακούω την Έλενα να μου λέει «Μαμά είσαι η καλύτερη, σ’ αγαπώ», νιώθω η πιο όμορφη και τυχερή γυναίκα στον κόσμο…

Καλή σας μέρα!