ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ 'Η ΤΗ ΝΑΞΟ;

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΑΞΟ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΣΟΥ Ν' ΑΛΛΑΞΩ..

H πιο κλισέ φράση, αλλά και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν ακούς για τα δύο νησιά. Ακολουθούν διαφορετικοί συνειρμοί για τον καθένα. Στο δικό μου μυαλό, αμέσως μετά, έρχονται εικόνες από παραλίες, σανίδες του σερφ, βόλτες στη χώρα και καλό φαγητό. Αναμνήσεις από καλοκαίρια, από τα δύο νησιά που έχω επισκεφτεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα στις Κυκλάδες και στα οποία επιστρέφω ακόμη και σήμερα.

Η δική μου εμπειρία, ξεκινά στην Πάρο, πριν από πολλά χρόνια. Με σέρφερ μπαμπά, το καλοκαίρι μας έβρισκε πάντα σε μέρη που φυσούσε. Πάρος και Νάξος σε επανάληψη, για πολλά χρόνια στη σειρά. Δελτία καιρού, απαραίτητα τηλεφωνήματα σε φίλους που βρίσκονταν ήδη στο νησί και οι πιο ακατάλληλες παραλίες για μπάνιο, ειδικά αν ακόμη φοράς μπρατσάκια.

Χρυσή Ακτή, Σάντα Μαρία, Πούντα της Αντιπάρου, Τσερδάκια, Παρασπόρος και πολλές ακόμη παραλίες στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, όπου ο άνεμος και το κύμα δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για τους λάτρεις του αθλήματος, όχι όμως και για τους υπόλοιπους. Κόσμος που κυνηγάει ομπρέλες, άμμος που μαστιγώνει, μαλλιά και εφημερίδες πάνω στο πρόσωπο και τσακωμοί με τον αδερφό μου για να περάσει η ώρα…

Φυσικά, υπάρχουν και οι μέρες με άπνοια, όταν όλες οι παραπάνω παραλίες μεταμορφώνονται, το χρώμα των νερών αλλάζει και η όαση των σέρφερ μετατρέπεται στο ιδανικό μέρος για σένα. Υπάρχουν επίσης και οι προστατευμένες παραλίες, όπως το Μοναστήρι, οι ειδυλλιακές με τα γαλάζια νερά όπως όπως οι Κολυμπήθρες και οι κοσμικές όπως η Πούντα (beach bar).

Αν πάλι θα σε ενδιέφερε να δοκιμάσεις windsurf, στη Χρυσή Ακτή μόνο, θα βρεις 3 κέντρα ιστιοσανίδας. Το Μάιο παραδίδονται δωρεάν μαθήματα και θα δεις μια άδεια παραλία, τελείως διαφορετική από αυτή που έχεις συνηθίσεις το καλοκαίρι.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΓΕΦΥΡΑΚΙ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ...

Μετά την παραλία, φαγητό: Συνήθως σε γραφικά χωριά στο βουνό αλλά και σε ψαροταβέρνες δίπλα στη θάλασσα: Για ψάρι στον Αμπελά και την Αλυκή και για κρέας στις Λεύκες και τη Νάουσα. Εγώ ακόμη έτρωγα τηγανιτές πατάτες αλλά η ρεβιθάδα, η κακαβιά, τα αμπελοφάσουλα, λιαστή γούνα είναι πιάτα που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις στο νησί. Συνδύασέ τα με το τοπικό τσίπουρο, τη σούμα όπως το αποκαλούν. Κάθε έξοδός μας πάντα έκλεινε με τον ίδιο τρόπο: Παρακάλια για να κάνουμε μια βόλτα στον «πολιτισμό», στη Νάουσα! Άλλες φορές εισακούονταν και άλλες όχι…

Λίγα χρόνια αργότερα, την πρώτη φορά που τελείωσα το σχολείο, επέστρεψα με φίλους. Το πρώτο νησί που πάει κάθε mainstream μαθητής/ μελλοντικός πρωτοετής φοιτητής για να δει τους συμμαθητές. Έτσι, το δημοφιλές γεφυράκι ξαφνικά θυμίζει το προαύλιο του σχολείου. Ξενυχτάς στο Βαρελάδικο, γυρνάς πρωί, πας απόγευμα για μπάνιο, δεν μαυρίζεις, ανακαλύπτεις την Πούντα ή καλύτερα Punda Beach Bar -μην μπερδεύεσαι δεν έχει καμία σχέση με την παραλία της Πούντας- και γνωρίζεις μία άλλη Santa Maria που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη μικρή, ανοργάνωτη ομώνυμη παραλία του νησιού. Η αλήθεια είναι πως είναι εξίσου όμορφη, μόνο που έχει πολύ βαβούρα, ένα μεγάλο beach bar και… «πασαρέλα».

ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΡΟ... ΑΝΤΙΠΑΡΟ

Μέχρι να περάσεις στην επόμενη φάση, την πιο εναλλακτική, που η Πάρος «έχει φουλάρει πιτσιρίκια» και εσύ προτιμάς την Αντίπαρο. Δεν θέλεις κάμπινγκ αλλά και τα δωμάτια είναι πολύ ακριβά, οπότε θα επιστρέψεις και πάλι εκεί, αυτή τη φορά στην Πούντα και κάθε βράδυ θα περνάς απέναντι. Μαζί με άλλους… κουλτουριάρηδες και ψευτοκουλτουτριάρηδες, θα πας σε ένα από τα πιο όμορφα θερινά στις Κυκλάδες για να παρακολουθήσεις ταινίες μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Ψαροκόκκαλο, θα πιεις ποτό και το ξημέρωμα θα σε βρει στη θρυλική La Luna.

Φαντάζομαι πως φέτος, μετά την κυκλοφορία του Suntan, οι μετοχές της θα ανέβουν ακόμη περισσότερο. Το πρωί βέβαια, οι παραλίες απέναντι είναι πιο φιλόξενες… Το μόνο σίγουρο - όσο χρονών και αν είσαι- είναι ότι στην επιστροφή θα πάρεις λουκουμάδες. Με μέλι, κανέλα, σοκολάτα ή παγωτό από το Παραδοσιακό, το πιο φημισμένο μαγαζί της Νάουσας. Θα το βρεις σε ένα στενάκι και θα το καταλάβεις από την ουρά. Αξίζει την αναμονή!

Η πιο δημοφιλής εκδήλωση, -την οποία δεν έχω προλάβει ποτέ- είναι η Γιορτή των Πειρατών, στην οποία θα δεις ντόπιους ντυμένους πειρατές να βγαίνουν από τα καΐκια και να “μάχονται” στα στενά της χώρας. Το έθιμο είναι η αναπαράσταση της επιδρομής του Μπαρμπαρόσα και των πειρατών του στη Νάουσα το 1537, όταν έκλεψαν τις γυναίκες των Ναουσαίων και εκείνοι έδωσαν μάχη για να τις πάρουν πίσω. Πραγματοποιείται στις 23 Αυγούστου, οπότε αν δεν έχεις κλείσει ακόμη εισιτήρια, βάλτο στο πρόγραμμα.

ΟΤΑΝ Η ΒΑΞΟΣ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ (ΤΙ ΑΛΛΟ;)... ΠΑΡΟ

Η Νάξος τώρα, θυμίζει αρκετά Πάρο αν και μάλλον δεν υπάρχει ιδιαίτερη κόντρα ανάμεσα στα δύο νησιά, μίας και οι Παριανοί είναι απασχολημένοι με τη γνωστή διαμάχη Νάουσας- Παροικιάς.

Συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά των κυκλαδίτικων νησιών αν και έχει περισσότερο πράσινο, αμέτρητα μνημεία και τα πιο γραφικά ορεινά χωριά. Κάθε φορά που την επισκέπτομαι ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, και ακόμα νιώθω πως δεν γνωρίζω το νησί.

Όλα τα καλοκαίρια μου εκεί, είναι συνδεδεμένα με τη Μικρή Βίγλα. Είναι μια από τις μεγαλύτερες παραλίες σε έκταση με χρυσή άμμο και γαλάζια νερά. Παρόλα αυτά στη Νάξο θα βρεις πολλές ακόμη παραλίες για κάθε γούστο, για αυτό και το νησί συγκεντρώνει ετερόκλητο κόσμο: Οικογένειες, τουρίστες, campers, λάτρεις των extreme sports.

Τα ορεινά χωριά είναι αυτά που την κάνουν να ξεχωρίσει. Σε καθένα θα βρες έναν ιδιαίτερο οικισμό, με διαφορετική αρχιτεκτονική και έθιμα. Θα χαζέψεις λευκά ξωκλήσια, σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, μοναστήρια και μεσαιωνικούς πύργους και αξιοθέατα που δύσκολα συναντάς σε άλλο νησί.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ, ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Από τα πιο γνωστά είναι το Φιλώτι, το μεγαλύτερο χωριό της Νάξου. Είναι περιτριγυρισμένο από βουνά, και έχει μια δροσερή πλατεία με καφενεία, ταβερνάκια και έναν αιωνόβιο πλάτανο. Ο Δεκαπενταύγουστος είναι η καλύτερη περίοδος για να κάνεις μια βόλτα, καθώς εκεί, διοργανώνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι στο νησί με χορούς και παραδοσιακή μουσική σε ένα γλέντι που κρατάει τρεις μέρες!

Δύο ακόμη χωριά - που θυμάμαι- και αξίζει να περάσεις μια βόλτα είναι η Απείρανθος με τους ενετικούς πύργους, τα διώροφα σπίτια και τα αμέτρητα μουσεία, αλλά και οι Μέλανες όπου θα δεις μια καταπράσινη κοιλάδα και τρεχούμενα νερά που δεν θυμίζουν καθόλου το κλασικό κυκλαδίτικο τοπίο. Και φυσικά, μην παραλείψεις το Κάστρο στην Παλιά Πόλη. Τα υπόλοιπα σε αφήνουμε να τα ανακλύψεις μόνη σου!

Και μην ξεχνιόμαστε: