ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΥΣΑΥΓΗ

Η πρώτη Ελληνίδα πιλότος μαχητικού αεροσκάφους

H αίσθηση σε κάθε πτήση είναι μοναδική»

Επέλεξε να εργάζεται ανάμεσα σε δεκάδες άντρες και να αποδείξει, με προσήλωση στους στόχους της, πως δεν είναι κάτι διαφορετικό από εκείνους.

“Σε κάθε ανδροκρατούμενο επάγγελμα πρέπει να αποδείξεις την αξία σου και σιγά-σιγά να γίνεις ένα με την ομάδα”

Επέλεξε να εργάζεται ανάμεσα σε δεκάδες άντρες και να αποδείξει, με προσήλωση στους στόχους της, πως δεν είναι κάτι διαφορετικό από εκείνους. Να πετά, να κάνει ελιγμούς και να σκίζει τους αιθέρες, καταρρίπτοντας στερεότυπα και περιορισμούς που έχει δημιουργήσει η κοινωνία για τις γυναίκες. Η Ιωάννα Χρυσαυγή είναι η πρώτη γυναίκα πιλότος μαχητικού αεροσκάφους και υπομένει όλες τις αντιξοότητες που μπορεί να χαρακτηρίζουν το επάγγελμά της, διότι «η αίσθηση σε κάθε πτήση είναι μοναδική», όπως λέει η ίδια. Το 2002 μπήκε στη Σχολή Ικάρων και ορκίστηκε το 2006. Το 2007 πήρε την πρώτη της μετάθεση στα αεροσκάφη RF-4 (Φάντομ), στην 110 Πτέρυγα Μάχης στην Λάρισα και από τον Ιούνιο του 2011 βρίσκεται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος στην Καλαμάτα, στα αεροσκάφη Τ-6Α, στην 364ΜΕΑ, με το ρόλο της εκπαιδεύτριας. Γεννήθηκε πριν 31 χρόνια και μεγάλωσε στην Αθήνα και η επιθυμία της να γίνει πιλότος μαχητικού αεροσκάφους ήταν κυρίως επειδή θεωρούσε τη Σχολή Ικάρων μια ξεχωριστή και ιδιαίτερα σημαντική σχολή. Όπως έχει δηλώσει η ίδια στο παρελθόν, δεν ήταν το κορίτσι που έλεγε από μικρή ηλικία ότι θέλει να γίνει πιλότος. Ωστόσο, ήξερε ότι η Σχολή Ικάρων είναι μια πάρα πολύ καλή σχολή και αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό το δρόμο δίχως να γνωρίζει τι την περιμένει. Όπως ήταν αναμενόμενο, στην απόφασή της αυτή, η οικογένειά της ήταν εκείνη που στάθηκε δίπλα της και τη στήριξε, όπως η ίδια παραδέχεται. Όπως ισχυρίζεται Ιωάννα, δεν βίωσε ποτέ την απαξίωση σε ένα μέχρι πρότινος ανδροκρατούμενο «κάστρο», σε ένα επάγγελμα που μόνο οι άντρες είχαν θέση και γνώριζαν την καταξίωση. «Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως, όπως και σε κάθε άλλο επάγγελμα που προηγουμένως ήταν ανδροκρατούμενο, πρέπει στην αρχή να δώσεις χρόνο και χώρο για να γίνεις ένα με το σύνολο, πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια για να αποδείξεις την αξία σου και σιγά-σιγά να γίνεις ένα με την ομάδα».

“Η αίσθηση της πτήσης από μόνη της είναι μοναδική και είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι οι συνάδελφοι υπομένουν τις όποιες αντιξοότητες”

Ωστόσο, η ίδια πιστεύει πως δεν έκανε κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες γυναίκες που απασχολούνται στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Κι αυτό γιατί, «υπάρχουν πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο που υπηρετούν σε αντίστοιχες θέσεις». Ζει την κάθε μέρα σα μοναδική, με το ίδιο πάθος και την ίδια έξαψη για τη δουλειά της. «Η κάθε μέρα στη συγκεκριμένη εργασία έχει κάτι ξεχωριστό να σου προσφέρει. Η αίσθηση της πτήσης από μόνη της είναι μοναδική και είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι οι συνάδελφοι υπομένουν τις όποιες αντιξοότητες» λέει εμφανώς ενθουσιασμένη με την ιδέα και μόνο πως καθημερινά έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται στους αιθέρες. Μία γυναίκα για να καταφέρει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του επαγγέλματος θα πρέπει να χαρακτηρίζεται πρωτίστως από υπομονή και σθένος, άλλωστε είναι φανερό πως χρειάζεται πυγμή και αποφασιστικότητα για να πετάξεις ένα αεροπλάνο πόσο μάλλον όταν αυτό είναι μαχητικό! Το διάβασμα δεν σταματά ποτέ και οι απατήσεις συνεχώς αυξάνονται. «Ο οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως φύλου, στο συγκεκριμένο επάγγελμα θα πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Πρώτα από όλα χρειάζεται υπομονή, επιμονή και σθένος, τόσο σωματικό όσο και ψυχικό. Από την πρώτη μέρα που μπαίνεις στη σχολή, μέχρι την τελευταία που θα φύγεις από το συγκεκριμένο χώρο θέτεις συνεχώς νέους στόχους, πράγμα που σημαίνει καθημερινό διάβασμα, πείσμα και σκληρή δουλειά για να επιτύχεις».

"Δεν το βλέπω σαν επάγγελμα, αλλά σαν εμπείρια ζωής και δεν θα μπορούσα να φαντάστω τον εαυτό μου να κάνει κατι διαφορετικό από αυτό που κάνω τώρα"

Η Ιωάννα πιστεύει ακράδαντα πως μια γυναίκα πως δεν χάνει σε καμία των περιπτώσεων τη θηλυκότητά της ως πιλότος μαχητικού αεροσκάφους. Επιπλέον,είναι από τους ανθρώπους που δεν θα άλλαζε με κανένα τίμημα τις μέχρι σήμερα επιλογές της. «Το να βρίσκεσαι μέσα σε ένα αεροπλάνο και να πετάς είναι για μένα μια μοναδική ευκαιρία. Δεν το βλέπω σαν επάγγελμα, αλλά σαν εμπειρία ζωής και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνω τώρα». Η ευτυχία, όπως υπογραμμίζει η 31χρονη πιλότος, είναι σχετική… «Προσωπικά, θεωρώ πως καριέρα, δόξα και επιτυχίες, αλλά και συντροφικότητα, οικογένεια και θαλπωρή είναι απαραίτητα συστατικά. Η πιο δύσκολη “δουλειά” άλλωστε στον πλανήτη είναι να είσαι καλός γονιός. Αυτό δεν σημαίνει πως η επιτυχία στη δουλειά μας και η καριέρα δεν είναι σημαντική. Σίγουρα τοποθετούνται προτεραιότητες, αλλά όλα συνδυάζονται εφόσον υπάρχει θέληση».

“Οι γυναίκες του επαγγέλματος πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους, χωρίς να φοβούνται πως το φύλο μας ξεχωρίζει”

Σκέψεις και κατάλοιπα μιας άλλης εποχής χαρακτηρίζει η Ιωάννα την άποψη πως οι γυναίκες ξεχωρίζουν από τους άντρες στην Πολεμική Αεροπορία. «Σημασία έχει πως όταν αγαπάς κάτι και μοχθείς για αυτό, θα τα καταφέρεις. Στο συγκεκριμένο επάγγελμα, αυτό που μετρά είναι οι ικανότητες, οι δεξιότητες, η προσπάθεια και το επίπεδο μάθησης και αφομοίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Οι γυναίκες του επαγγέλματος πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους, χωρίς να φοβούνται πως το φύλο μας ξεχωρίζει». Το όνειρό της όταν κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία παραμένει ίδιο ακόμη και σήμερα και, όπως ισχυρίζεται, δεν έχει να κάνει με το χώρο εργασίας ή το φύλο. Για εκείνη, το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι «να είσαι σωστός και αξιοπρεπής σε κάθε σου βήμα». Η ίδια προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, θυμίζοντας στον εαυτό της, τις αρχές που έμαθε από την οικογένειά της…

Συνέντευξη: Σοφία Μαυραντζά