Δέκα λόγοι που τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων ήταν, είναι και θα μείνουν αναντικατάστατα
Κακά τα ψέματα. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο δυσκολευόμαστε να κρατήσουμε ζωντανή την άσβεστη φλόγα, το πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα μας. Χρόνο με τον χρόνο συμβιβαζόμαστε όλο και περισσότερο με το γεγονός πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, ούτε τάρανδοι με κόκκινες μύτες, ούτε καλικάντζαροι, πως δεν γεννηθήκαμε όλοι Kevin McCallister, πως το Πολικό Εξπρές δεν κάνει στάση στην περιοχή μας, πως η 24 Δεκέμβρη, η οποία εικάζεται πως είναι η ημερομηνία γέννησης του Χριστού, ίσως πρόκειται για ένα τεράστιο ιστορικό λάθος. Κάπως έτσι, αυτή η ζεστή λάμψη που αναδύεται από τα συρτάρια του μυαλού μας, όταν ανασκαλεύουμε αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων, σταδιακά ξεθωριάζει, ενώ τη θέση της παίρνει η και άνευ λόγου μελαγχολία των ετήσιων Christmas blues.
Ο ψυχαναγκασμός να περάσουμε καλά, το ατελείωτο ψάξιμο για να «κλείσουμε» τη λίστα των δώρων, η ανυπόφορη φρενίτιδα και η ατελείωτη κίνηση στους δρόμους της πόλης, το τρέξιμο της τελευταίας στιγμή για το Χριστουγεννιάτικο δείπνο, οι λεπτές ισορροπίες που χρειάζεται να κρατήσουμε όταν δεχόμαστε προσκλήσεις για σπιτικά πάρτι που συμπίπτουν χρονικά, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ειδικότερα οι ψηλές νότες της Mariah Carey, οι ατέρμονες ουρές στα ταμεία των σούπερ μάρκετ και οι ελλείψεις στα ζαχαροπλαστεία, η διάχυτη μυρωδιά μελομακάρονων που μας σπρώχνει δίχως δεύτερη σκέψη στην ακολασία, ο κιτς στολισμός γειτονικών μπαλκονιών που μας φέρνει στο πρόθυρό της επιληπτικής κρίσης, το αυριανό hangover της 26ης Δεκεμβρίου, κάνουν τον μικρό Kevin McCallister που κρύβεται μέσα μας, να νιώθει μόνο στο σπίτι και να θέλει να ουρλιάξει.
Εντάξει. Μπορεί η παραπάνω περιγραφή να αποτελεί μία μεγέθυνση της ενήλικης πραγματικότητας, όμως παρακάτω έχω συγκεντρώσει μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως, καλώς ή κακώς, τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και είναι τα ζεστά, μαγικά, ανταντικατάστατα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων. Αυτά που έχουν γεύση από άχνη ζάχαρη, άρωμα ζεστής σοκολάτας, soundtrack τα αγαπημένα κομμάτια των γονείων μας και τη χάρτινη γυαλιστερή υφή του περιτυλίγματος από το δώρο που μας έφερε ο Άγιος Βασίλης.
1.Δεν χρειαζόταν να αναλάβουμε εξ ολοκλήρου το στόλισμα και το ξεστόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Μπορεί να ήμασταν εκείνοι που επιμελούμασταν τις λεπτομέρειες, δηλαδή ποια μπάλα θα πάει δίπλα από ποια, τι χρώμα θα έχουν τα λαμπάκια, καθώς και οι εκλεκτοί που τοποθετούσαν στο τέλος το αστέρι στην κορυφή του δέντρου, όμως για την προετοιμασία και τον καθαρισμό του χώρου πριν και μετά, είχαμε τους γονείς μας.
2.Περιμέναμε δώρα και λαμβάναμε συνεχώς δώρα, ακόμη και από εκεί που δεν το περιμέναμε. Μάλιστα, υπήρχαν χρονιές που χάναμε το μέτρημα των δώρων που λαμβάναμε -ήμασταν δεν ήμασταν καλά παιδιά-. Γράφοντας απλώς ένα γράμμα σε έναν άγνωστο κύριο με κόκκινα ρούχα και μακριά γενειάδα, αφήνοντάς το κάτω από το δέντρο μαζί με ένα πιάτο κουλουράκια και ένα ποτήρι ζεστό γάλα –που είχαν αγοράσει άλλοι-, ξυπνούσαμε ένα πρωί και η ευχή μας είχε πραγματοποιηθεί. Και το κυριότερο; Δεν αισθανόμασταν την ανάγκη να ανταποδώσουμε τα δώρα που λαμβάναμε, ούτε να προσθέσουμε κάποιον στη δική μας λίστα δώρων από υποχρέωση.
3.Παρόλα αυτά τότε, όταν ήμασταν παιδιά και αποφασίζαμε να χαρίσουμε ένα χριστουγεννιάτικο δώρο σε κάποιον, επιστρατεύαμε όλη τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας. Είτε ήταν μία ζωγραφιά, μία χειροποίητη κάρτα ή μία κατασκευή που είχαμε διδαχθεί στο σχολείο, ήταν βέβαιο πως ήταν πολύ πιο πολύτιμη, ευφάνταστη και πρωτότυπη από τα δώρα που χαρίζουμε πλέον στους δικούς μας ανθρώπους. Τουλάχιστον, τότε ήμασταν και σίγουροι πως ο παραλήπτης του δώρο μας θα το εκτιμούσε πραγματικά.
4.Δεν ήμασταν υποχρεωμένοι να πάρουμε δώρα σε όλους και δεν μας άγχωνε το γεγονός πως μπορεί να παραλείψουμε κάποιον από τη λίστα των δώρων μας. Δεν τρέχαμε πανικόβλητες από κατάστημα σε κατάστημα, ελπίζοντας να βρούμε αυτό που ψάχνουμε σε καλή τιμή, ούτε χρειαζόταν να λύνουμε μαθηματικές εξισώσεις, για να χωρέσουμε όλα τα δώρα σε ένα συγκεκριμένο budget.
5.Δεν μας «έλουζε» κρύος ιδρώτας, ούτε πονοκεφαλιάζαμε από την αγωνία, για το εορταστικό menu. Καλώς ή κακώς, ξέραμε πως η μαμά θα επιμεληθεί με προσοχή το τραπέζι, θα εμπλουτίσει τα παραδοσιακά φαγητά με το ταλέντο, το μεράκι και την αγάπη της –για εμάς και τη μαγειρική. Πλέον, εμείς έχουμε αναλάβει τον ρόλο της μαμάς και παρότι έχουμε διοργανώσει αρκετά χριστουγεννιάτικα δείπνα στο σπίτι μας, δεν έχουμε καταλάβει ακόμη πώς μπορούσε και έφερνε μόνη της βόλτα, ένα δείπνο για τόσα πολλά άτομα.
6.Οι γιορτές των Χριστουγέννων υπολογίζονταν ως κανονικές διακοπές. Από τη στιγμή που τα σχολεία έκλειναν, είχαμε μπροστά μας δύο γεμάτες εβδομάδες για να ξεκουραστούμε, να χορτάσουμε παιχνίδι, να απολαύσουμε την παρέα των ανθρώπων που μας στερούσε το σχολείο. Πλέον, μας αρκεί να «κολλήσουμε» μερικές ημέρες άδειας δίπλα στο Σαββατοκύριακο, να συμπληρώσουμε ένα σύντομο πενθήμερο και προσπαθούμε να νιώθουμε καλά με αυτό.
Mom And Dad Aren'T Home! GIFfrom Holiday GIFs
7.Μέσα σε ένα οκτάωρο μπορούσαμε να βγάλουμε περισσότερα χρήματα, από όσα πληρωνόμαστε σήμερα για να εργαζόμαστε τις ίδιες ώρες. Αν είχαμε και κάποια φίλη που ήξερε αρμόνιο, φλογέρα, μεταλλόφωνο ή ακορντεόν, αν πηγαίναμε σε παπούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες, τα κάλαντα ήταν η ετήσια ευκαιρία μας, για να βγάλουμε μέσα σε ένα πρωί, το χαρτζιλίκι μίας ολόκληρης χρονιάς.
8.Το πρωί της 26ης Δεκέμβρη δεν μας έβρισκε με ένα ανυπόφορο hungover και μαύρους κύκλους από τη μάσκαρα κάτω από τα μάτια. Πεταγόμασταν από το κρεβάτι έτοιμες να αδράξουμε τη γιορτινή ημέρα που απλωνόταν μπροστά μας και τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά μας για ατελείωτο παιχνίδι και μερικές στιγμές βαρεμάρας –από το πολύ παιχνίδι-. Η ημέρα ξεκινούσε με εμάς να απολαμβάνουμε έναν «μαραθώνιο» κινουμένων σχεδίων στην τηλεόραση ή την ανάγνωση ενός βιβλίου, συντροφιά με μία κούπα ζεστή σοκολάτα ή γάλα. Πλέον με το ζόρι μπορούμε να κρατήσουμε τα βλέφαρά μας ανοιχτά για να πάμε στην κουζίνα να ετοιμάσουμε καφέ.
9.Πιστεύαμε στον Άγιο Βασίλη και κυρίως, πιστεύαμε πως οι γονείς μας δεν έλεγαν ποτέ ψέματα. Μερικές φορές σκέφτομαι πως αυτό που μας σόκαρε ως παιδιά, μαθαίνοντας ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, δεν ήταν η απώλεια του μεγάλου ευεργέτη, αλλά το γεγονός πως συνειδητοποιήσαμε ότι οι γονείς μας είναι ικανοί να μας πουν ψέματα.
10. Ευτυχώς, το ξεπεράσαμε σύντομα και έτσι, ακόμη και σήμερα δεν χορταίνουμε να απολαμβάνουμε γιορτινές στιγμές με την οικογένειά μας. Διότι μπορεί τα ενήλικα Χριστούγεννα να μην είναι το ίδιο ξέγνοιαστα όπως όταν ήμασταν μικρές, αλλά είναι η ευκαιρία να αναπληρώσουμε τον κοινό χρόνο που χάνουμε από τους δικούς μας ανθρώπους μέσα στην καθημερινότητα και μαζί τους να αναπολήσουμε στιγμές που θα μας κάνουν να νιώσουμε πάλι παιδιά.
