Τέσσερα αδιαπραγμάτευτα πράγματα που ζητάει κάθε Gen Zer από την εργασία της
«Πρώτα ζούμε, μετά εργαζόμαστε!», φαίνεται να λένε οι Gen Zers που μετατρέπονται σε quitfluencers, όταν δεν τους καλύπτει το εργασιακό τους περιβάλλον
Όλες εμείς, που ανήκουμε στη Gen-Z γενιά, φαίνεται να έχουμε ταξιδέψει περισσότερο στο εξωτερικό, να έχουμε σπουδάσει ή ακόμη και να έχουμε εργαστεί εκεί. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχουμε στο μυαλό μας πώς λειτουργούν τα πράγματα εκεί έξω, ποια είναι η αξία ενός υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος και κάπως έτσι, η αλήθεια είναι πως η παραίτηση είναι μία επιλογή, εάν και εφόσον φυσικά, δεν είμαστε ευχαριστημένες με τον μισθό, το περιβάλλον, ή τις συνθήκες εργασίας μας.
«Μεγάλη παραίτηση» το ονομάσαμε εμείς και είναι αυτό που μας ωθεί να αλλάξουμε την εργασία μας, θα μπορούσε να το πει κανείς και κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας και της μη εκμετάλλευσης μας. Πώς μας ωθεί; Επειδή ακριβώς το έχουμε στο μυαλό μας ως κίνημα, νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνες σε αυτό.
Αλλά ας μην πάμε προς τα εκεί το θέμα μας, το σημαντικό είναι πως έχουμε καταφέρει να έχουμε λόγο ή τουλάχιστον προσπαθούμε να έχουμε, εκεί που μπορούμε να έχουμε, βέβαια. Δεν μας αρέσουν οι υπερβολές και αυτό θα το καταλάβεις αν συνεχίσεις να διαβάζεις το κείμενο.
Tελικά λοιπόν, τι ζητάμε εμείς οι Gen-Z από το εργασιακό μας περιβάλλον;
#1 Έμπνευση που προκύπτει από νέες εμπειρίες
Έχουμε την ανάγκη να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα στο γραφείο και να δοκιμαζόμαστε, για να υπάρχει ενδιαφέρον. Μας αρέσει να μας αναθέτουν πράγματα που δεν έχουμε συναντήσει στην επαγγελματική μας πορεία, διότι είναι πιο challenging για εμάς. Συμμετοχή σε εκδηλώσεις, θεματολογίες, νέα project, παρουσιάσεις, meetings, όλα μέσα στο πρόγραμμα.
Δεν λέμε ότι όλα αυτά τα κάνουμε με την ίδια ευχαρίστηση, απλώς απολαμβάνουμε να μας τα αναθέτουν, διότι έτσι αισθανόμαστε πως μας εμπιστεύονται και δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας με την πρώτη ευκαιρία.
Και εάν τελικά, συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορούμε να εξελιχθούμε παραπάνω ή τουλάχιστον προς την κατεύθυνση που θέλουμε στο εργασιακό μας περιβάλλον, ίσως ψάξουμε άλλες διαεξόδους. Προς το παρόν, θέλουμε να νιώθουμε δημιουργικές, ότι αξίζουμε και το αναγνωρίζουν τα άτομα που συνεργαζόμαστε.
#2 No toxicity please!
Η Gen-Z είμαστε η γενιά που έχουμε μελετήσει σε βάθος την έννοια της «τοξικότητας» και προσπαθούμε να την αποφεύγουμε σε γενικές βάσεις. Βέβαια, ίσως την ανεχόμαστε μερικές φορές στην προσωπική μας ζωή μέχρι να καταλάβουμε τι τρέχει με το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως το ίδιο συμβαίνει και στην εργασία μας.
Θέλουμε απλά να μας εμπνέει η εταιρία που εργαζόμαστε, δωρίζοντας για παράδειγμα σε φιλανθρωπίες, ένα μέρος των εσόδων της. Μας αρέσει να νιώθουμε περήφανες για το περιβάλλον που εργαζόμαστε και δεν το κρύβουμε. Από την άλλη, η ηθική αντιμετώπιση από τους συναδέλφους μας είναι No1 για εμάς, ενώ η ανταμοιβή, για παράδειγμα, της σκληρής εργασίας με κάποιο bonus, ή η αίσθηση ότι μας υπολογίζουν, μας ανεβάζει ιδιαίτερα το ηθικό και δημιουργεί ευχάριστο κλίμα.
#3 Η προσωπική αυτονομία είναι το must
Η αυτονομία στον εργασιακό χώρο είναι σημαντική για εμάς, προφανώς, όμως, σε συγκεκριμένα πλαίσια. Θέλουμε να έχουμε ευκαιρίες για παραπάνω εκπαίδευση ώστε να εξελισσόμαστε και να μπορούμε να παραμείνουμε στη θέση μας.
Η αυτονομία που μπορεί να μας προσφέρει ο εργοδότης μας, αναθέτοντάς μας για παράδειγμα, μία extra αρμοδιότητα που πρέπει να φέρουμε μόνες μας εις πέρας, μπορεί να βελτιώσει την ψυχολογία μας και να τονώσει την αυτοπεποίθησή μας, πράγματα ιδιαίτερα σημαντικά για εμάς, αφού γενικά μας ενδιαφέρει ο ψυχικός μας κόσμος ή τουλάχιστον έχουμε αρχίσει να ασχολούμαστε βαθύτερα με αυτόν. Και οι αποτυχίες, βέβαια, στο πρόγραμμα είναι και μας βοηθούν να εξελιχθούμε, ας είμαστε ρεαλίστριες.
#4 Ισορροπία σε επαγγελματική και προσωπική ζωή
Ο όρος «δουλειά για το σπίτι» προσπαθεί να γίνει η εξαίρεση και όχι ο κανόνας για τη δική μας γενιά. Μετά το οκτάωρο μας, συνήθως, φεύγουμε και σταματάμε να απαντάμε στα e-mails. Υπερβολή; Όχι δεν είναι. Στις άδειες και να χτυπήσει το τηλέφωνο, κρατάμε στο μυαλό μας ότι δεν έχουμε την υποχρέωση να το σηκώσουμε ή να απαντήσουμε σε κάποιο μήνυμα. Αυτός δεν είναι και ο λόγος, άλλωστε, που πήραμε άδεια;
Εννοείται θα υπάρξουν και εξαιρέσεις, διότι όλο και κάτι μπορεί να προκύψει. Αλλά η πρόκληση της γενιάς μας είναι να αλλάξει τους κανόνες ή μάλλον να κάνει τους κανόνες που ήδη υπάρχουν να ισχύουν.
Ίσως να φαινόμαστε κάπως «επαναστάτριες» με τις απαιτήσεις που έχουμε αλλά μην νομίζετε, τις αποκτήσαμε ανακαλύπτοντας πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω μας, «ακούγοντας» τις ανάγκες μας και τι μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε καλά. Αυτά είναι όλα όσα υπάρχουν έντονα στο μυαλό μας και είναι το boost που χρειαζόμαστε για να εκφράζουμε τα «θέλω» μας.
