Από το Call Center στη διαφημιστική: Όλα όσα μάθαμε στην πρώτη μας δουλειά
Λένε ότι την πρώτη σου απόπειρα να εργαστείς τη θυμάσαι για πάντα και η αλήθεια είναι πως όσα χρόνια και αν περάσουν, δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις τις πρώτες και κορυφαίες... γκάφες που έκανες ως junior, τα «μαθήματα» που πήρες στο πρώτο σου γραφείο και τις πολύτιμες δεξιότητες που απέκτησες! Ένα ζεστό, καλοκαιρινό μεσημέρι την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, και με αφορμή μια… επική γκάφα που μια καινούρια -και δη νεότατη- συνάδελφος έκανε στο γραφείο, θυμηθήκαμε και εμείς πώς αισθανθήκαμε όταν πήραμε στα χέρια μας τον πρώτο μας μισθό και νιώσαμε τι σημαίνει να είναι κάποιος… ενήλικας (έτσι νομίζαμε τότε, τουλάχιστον). Όλες μας είχαμε από μια ξεκαρδιστική ιστορία να μοιραστούμε κατά τη διάρκεια του lunch break. Και μπορεί να γελάσαμε πολύ εξιστορώντας τα... κατορθώματά μας και μιλώντας για τα πρώτα βιογραφικά που υποβάλαμε, ωστόσο, καθώς μιλούσαμε για τους πρώην διευθυντές μας, συνειδητοποιήσαμε ότι το πιο σημαντικό κομμάτι όσον αφορά στις πρώτες μας δουλειές είχε να κάνει με το γεγονός ότι υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι πίστεψαν σε εμάς, ενώ δεν είχαμε την παραμικρή εμπειρία!
Αν είσαι, λοιπόν, σε φάση αναζήτησης εργασίας, σίγουρα αξίζει να «τσεκάρεις» τα όσα ζήσαμε εμείς ως junior στο γραφείο και κυρίως, να κάνεις τις αιτήσεις σου χωρίς άγχος και «κολλήματα». Πίστεψέ μας! Παρά τα όσα ακούς, υπάρχουν άνθρωποι που θα πιστέψουν στο ταλέντο σου -ακόμη και αν δεν έχεις την «απαιτούμενη» εργασιακή εμπειρία- και θα είναι δίπλα σου για να σου δώσουν τις κατάλληλες συμβουλές για την καριέρα σου, όταν τις χρειαστείς.
Είσαι έτοιμη να κάνεις κι εσύ την αίτησή σου για μια θέση στην εργασία; Διάβασε τις ιστορίες μας και στο τέλος του άρθρου θα κάνεις την αίτησή σου!
Γιατί το Call Center ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη στην Ειρήνη
Δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω να εργάζομαι από μικρή ηλικία, ωστόσο, η ζωή τα έφερε έτσι που βρήκα την πρώτη μου δουλειά στην ηλικία των 19 ετών με αφορμή ένα σχόλιο που το αγόρι με το οποίο τότε ήμουν τρελά ερωτευμένη έκανε κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μας διακοπών. «Καλά, όλη μέρα κάθεσαι και αισθάνεσαι εντάξει με αυτό;». Τα λόγια αυτά ήταν αρκετά για να με πεισμώσουν. Κάπως έτσι άρχισα να στέλνω το ένα CV μετά το άλλο. Αφού φρόντισα να υπάρχουν στο βιογραφικό μου οι κατάλληλες λέξεις-κλειδιά (ήθελα να με προσέξουν οι κατάλληλοι άνθρωποι), σε λιγότερο από μια εβδομάδα βρέθηκα να εργάζομαι σε ένα μεγάλο Call Center στην Αθήνα! Χρειαζόμουν μια ευκαιρία για μόνιμη απασχόληση και με σταθερό ωράριο και ευτυχώς, τη βρήκα.
Η πρώτη μέρα στο γραφείο ήμουν αναμφίβολα αγχωμένη. Έτρεμα στην ιδέα πως θα έκανα κάποιο λάθο και ότι θα γινόμουν ο περίγελος της εταιρείας. «Δεν έχω ιδέα τι κάνω. Θα γίνω ρεζίλι» σκεπτόμουν, παρά το γεγονός ότι είχα αποστηθίσει όλες τις συμβουλές των προϊσταμένων μου. Σε μία μόλις εβδομάδα κατάφερα να προσαρμοστώ πλήρως στο κλίμα και να αποβάλλω το στρες. Δυστυχώς, όμως, χρειάστηκε μία μόνο στιγμή για να νιώσω ότι… είχε έρθει το τέλος μου. Ένα τηλεφώνημα για κάποιες πληροφορίες ήταν αρκετό για να κάνει όλα τα βλέμματα να στραφούν επάνω μου. Βλέπετε, μιλούσα στο τηλέφωνο με μια αξιαγάπητη κυρία η οποία αποδείχθηκε πως ήταν η θεία μου η Σοφία. Μόλις μου είπε τη διεύθυνσή της άρχισα να γελάω υστερικά και να της κάνω πλάκα και για κακή μου τύχη, ο υπεύθυνος μου περνούσε εκείνη την ώρα από το γραφείο μου! «Σε περιμένω στο γραφείο. Δεν είναι αποδεκτό να μιλάς έτσι και να κοροϊδεύεις τους πελάτες», ανέφερε φανερά εκνευρισμένος και εγώ μάταια προσπαθούσα να του εξηγήσω τι είχε συμβεί. Όταν είπα στη θεία μου την ιστορία, εκείνη πήρε την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει και να ζητήσει τον ίδιο προσωπικά για να του μιλήσει!
Το κορίτσι (εγώ δηλαδή) δεν έφταιγε, σύμφωνα με τη θεία Σοφία και ευτυχώς, ο διευθυντής μου το κατάλαβε! Την ιστορία με τη θεία από το χωριό δεν τη ξέχασε κανείς, ωστόσο, αυτό δεν με πείραξε. Διότι πέρα από την πλάκα, η πρώτη μου δουλειά στο τηλεφωνικό κέντρο αποδείχθηκε η καλύτερη εργασιακή εμπειρία (ναι, μη διστάσεις να στείλεις και εσύ την αίτησή σου) που μπορούσα να έχω στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Ναι, εκεί έμαθα πόσο σημαντικό είναι να έχει κάποιος υπομονή, να λειτουργεί με ευελιξία, να αντέχει στην πίεση (ναι, είναι σημαντικό να είναι κάποιος «resilient» στις μέρες μας), να μπορεί να διαπραγματεύεται και να έχει αυτοπεποίθηση. Το πιο σημαντικό μάθημα που πήρα στην πρώτη μου δουλειά, ωστόσο, ήταν το πόσο μεγάλη σημασία έχει το να πιστεύει κάποιος στον εαυτό του και να μη φοβάται να προωθήσει με τον κατάλληλο τρόπο τον εαυτό του. Τα εφόδια αυτά με συνοδεύουν μέχρι σήμερα και με βοήθησαν σε κάθε γραφείο στο οποίο βρέθηκα, μικρό ή μεγάλο.
Πώς η Μαργαρίτα κατάφερε να ξεδιπλώσει τα ταλέντα της
Ήταν ένας από τους πιο ζεστούς Ιουνίους όλων των εποχών κι εγώ μόλις είχα ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο σπουδών μου. Είχα ξεκινήσει να παίρνω τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά κι έψαχνα τον τρόπο να σταματήσω να ζητάω χρήματα από τους γονείς μου και να… πάρω την ζωή (ή έστω, τα έξοδά μου) στα χέρια μου. Κάπως έτσι, με καθόλου εμπειρία και έναν χρόνο στη σχολή Μάρκετινγκ στην Αθήνα, κατέληξα σε μια από τις καλύτερες διαφημιστικές στην πόλη. Πώς; Δεν είχα ιδέα, απλώς λειτούργησα λίγο… αυθόρμητα! Δεν είχα βρει κάποια αγγελία για μια θέση εργασίας που ήταν κοντά στους στόχους μου για αυτό και αποφάσισα να φτιάξω το βιογραφικό μου -δίνοντας έμφαση στα δυνατά μου σημεία- και στη συνέχεια να το στείλω σε μια εταιρεία που είναι ηγέτης στην κάλυψη θέσεων εργασίας. Αφού συνδέθηκα στην ηλεκτρονική της πλατφόρμα, υπέβαλα το βιογραφικό μου σημείωμα και λίγες ημέρες αργότερα, ξεκίνησα να εργάζομαι (προτού καν το καταλάβω) σε μια αρκετά καλή θέση -σε σύγκριση με τη μηδαμινή εμπειρία που είχα- απλώς επειδή κάποιος πίστεψε στο ταλέντο μου!
Βέβαια, όσο ταλέντο και αν είχα, υπήρχε ένα skill που τότε δεν διέθετα και αυτό ήταν η… οργάνωση. Διότι, την πρώτη κιόλας ημέρα μου στο γραφείο, έσβησα κατά λάθος από τον υπολογιστή μου, ένα βίντεο. Το πρόβλημα ήταν πως δεν επρόκειτο για ένα... απλό βίντεο, αλλά για ένα σημαντικό αρχείο που υπήρχε μόνο στον υπολογιστή μου -τον οποίο μου είχαν παραχωρήσει προσωρινά, μέχρι να ετοιμαστεί το γραφείο μου. Αφού με έλουσε κρύος ιδρώτας… επέλεξα να μην πω τίποτα! Ο διευθυντής μου το έψαχνε όλη μέρα και όταν ήρθε να με ρωτήσει σχετικά, άρχισα να γελάω νευρικά. Ήταν μακράν, το πιο άβολο πράγμα που μου έχει τύχει στον χώρο εργασίας. Ευτυχώς, βέβαια, ούτε με απέλυσε, ούτε εκνευρίστηκε ιδιαίτερα. Αντιθέτως, άρχισε κι εκείνος να γελάει. Τελικά, είναι αλήθεια πως το γέλιο είναι μεταδοτικό!
Από εκείνη την πρώτη εταιρεία που εργάστηκα, μέχρι και σήμερα, δεν έσβησα τίποτα από τον υπολογιστή που μου έδωσαν, χωρίς να ρωτήσω. Κατέληξα με μια γεμάτη μνήμη, αρκετή «σαβούρα» από τον προηγούμενο, αλλά σίγουρη πως δεν θα ξανακάνω άλλη τέτοια «γκάφα». Διότι, όσο εύκολο είναι να σε βρουν οι «κυνηγοί ταλέντων», άλλο τόσο εύκολο είναι για σένα να ξεδιπλώσεις όλα τα λάθος ταλέντα σου!
Η Κατερίνα απέκτησε τα soft skills της σε ένα τηλεφωνικό κέντρο
Αφού πήρα το πτυχίο μου από τη Φιλοσοφική Αθηνών και το τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, αισθανόμουν χαρούμενη που είχα ολοκληρώσει τον πρώτο μου σημαντικό στόχο. Παράλληλα, όμως, ένιωθα και προβληματισμένη για το μέλλον μου διότι ήξερα πως δεν θα μου άρεσε να διδάσκω αγγλικά. Κάπως έτσι, έπειτα από πολλές αναζητήσεις, σκέψεις και άγχος κατάφερα να βρω την πρώτη μου εργασία σε ένα bilingual τηλεφωνικό κέντρο στο οποίο εξυπηρετούσα πελάτες μιλώντας Αγγλικά. Βλέπεις, η μητέρα μου είναι Βρετανίδα οπότε είχα μια επιπλέον… άνεση στη συγκεκριμένη γλώσσα.
Το πρόβλημα ήταν πως τις πρώτες ημέρες στο γραφείο είχα τόσο άγχος που είχα μάθει «απ’ έξω» ένα κείμενο με κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες αναφορικά με μια υπηρεσία που παρείχε η εταιρεία μου. Στο πρώτο τηλεφώνημα που έλαβα, λοιπόν, και ενώ ο υπεύθυνός μου στεκόταν δίπλα μου περιμένοντας να δει πώς θα τα πάω, άρχισα να λέω στο… repeat το κείμενο που είχα μάθει. Όταν είδα τους συνάδελφους και τον υπεύθυνο μου να με κοιτούν αποσβολωμένοι, κατάλαβα πως είχα «κολλήσει» από το άγχος μου. Πέρασα σε κάποιον το ακουστικό και απομακρύνθηκα από το γραφείο. «Μην ανησυχείς. Σε όλους έχει συμβεί», μου είπε με ύφος συμπονετικό ο εργοδότης μου και μου ζήτησε να γυρίσω στη θέση μου, να πάρω μια βαθιά ανάσα και να πιστέψω στο εαυτό μου.
Μπορεί για κάποιους αυτή η ιστορία να μη σημαίνει κάτι, όμως για εμένα, στάθηκε η αφορμή να πιστέψω πως τα πρώτα βήματα στον επαγγελματικό κόσμο είναι πολύ σημαντικά, ακόμη και όταν γίνονται σε ένα Call Centre. Γιατί; Διότι εκεί μαθαίνεις πώς να αντιμετωπίζεις την οποιαδήποτε κατάσταση με ψυχραιμία, να μην απογοητεύεσαι εύκολα, να είσαι ετοιμόλογη και να μην πιστεύεις πως ένα λάθος μπορεί να φέρει το τέλος του κόσμου! Το πιο βασικό στοιχείο, όμως, είναι ότι στην πρώτη μου δουλειά στο τηλεφωνικό κέντρο, κατάφερα να αναπτύξω τα απαραίτητα soft skills, τις σημαντικές εκείνες δεξιότητες που με βοήθησαν στη μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία: Προσαρμοστικότητα, ευελιξία και learnability, δηλαδή η ικανότητα και η διάθεση να μαθαίνει κάποιος συνεχώς και να εξελίσσεται.
Κάνε και εσύ την αίτησή σου για μια θέση εργασίας!
Στην περίπτωση, λοιπόν, που θέλεις να κάνεις τα πρώτα βήματα στην επαγγελματική σου καριέρα και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, σίγουρα αξίζει να εμπνευστείς από τις δικές μας εμπειρίες. Μπορεί να φοβάσαι ή να αισθάνεσαι πως δεν έχεις τα απαραίτητα «προσόντα» για την πρώτη σου δουλειά, όμως, πρέπει να πιστέψεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να σε εμπιστευτούν και να πιστέψουν σε εσένα και το ταλέντο σου (ναι, ακόμη και στην Ελλάδα του σήμερα!). Το σίγουρο είναι πως η δική μου εμπειρία σε ένα Call Center αποδείχθηκε πολύ πιο πολύτιμη από ότι μπορούσα να φανταστώ. Κάνε, λοιπόν, την αίτησή σου χωρίς δισταγμό και ξεκίνα τη δική σου πορεία!
Πάτα εδώ και δες τη ζωή σου να αλλάζει (είτε είσαι bilingual είτε όχι)!
