Eποχή texting: Πώς είναι να μένεις disconnected για μία ολόκληρη ημέρα

Στην εποχή των social media, με τα likes, τα posts και τα follow να διαδέχονται το ένα το άλλο, θα λέγαμε πως το κινητό μας έχει γίνει αδιαμφισβήτητα μία προέκταση του χεριού μας και οι προσωπικοί μας λογαριασμοί σε Instagram, Facebook, TikTok και Twitter αποτελούν ξεκάθαρα τον μικρόκοσμό μας.

Κάπου εκεί, στα «άδυτα» του online κόσμου μας φυσικά, βρίσκεται και η επικοινωνία με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, το λεγόμενο texting με τις κολλητές μας, το οποίο κάποιες φορές – μέσα στους γοργούς και απαιτητικούς ρυθμούς της καθημερινότητας - μοιάζει περισσότερο με αγγαρεία παρά με αληθινή επαφή και επικοινωνία.

Και κάπου εδώ, υποθέτω πως όλες μας έχουμε αναρωτηθεί έστω και μία φορά στη ζωή μας, τι θα γινόταν αν δεν είχαμε το κινητό μας τηλέφωνο, το tablet ή τον υπολογιστή μας, για ένα 24ωρο; Πώς θα επικοινωνούσαμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, πώς θα ανταλλάζαμε απόψεις και ιδέες, πώς θα ενημερωνόμασταν για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και γενικότερα πώς θα κυλούσε η ημέρα μας;

Πώς ένα «διαβάστηκε» μπορεί να σε γεμίσει ενοχές

Εγώ, λοιπόν, ανήκω σε αυτή την κατηγορία και αναρωτιόμουν τακτικά πώς θα ήταν η ζωή ή η επικοινωνία μας χωρίς το κινητό. Παρόλα αυτά, χωρίς καν να προλάβω να το συνειδητοποιήσω, πήρα τις απαντήσεις μου. Πώς συνέβη αυτό; Δεν χρειάστηκε τίποτα περισσότερο από μία απαιτητική ημέρα στη δουλειά και extra συσσωρευμένη κούραση.

Ήταν μία από εκείνες τις Παρασκευές, λοιπόν, που αν και έρχεται το Σαββατοκύριακο, αν και έχεις αφήσει πίσω σου τις πρώτες απαιτητικές ημέρες της εβδομάδας και περιμένεις πώς και πώς να αδράξεις το διήμερο χαλάρωσης που πλησιάζει, τα ευτράπελα στο γραφειο δεν έχουν τέλος. Τα emails με τις εκκρεμότητες της τελευταίας στιγμής, ένα report που σου πήρε παραπάνω χρόνο από ότι υπολόγιζες και ένας επίμονος πονοκέφαλος, ήταν όλα όσα χρειαζόμουν για να αποκοπώ εντελώς από την κοινωνική μου ζωή εκείνη την ημέρα.

Σε μια στιγμή, αισθάνθηκα το κινητό μου να δονείται επίμονα, το πήρα στα χέρια μου και είδα πως είχα κάποια μηνύματα από την κολλητή μου, τα οποία άνοιξα αλλά δεν διάβασα ποτέ πραγματικά, με αποτέλεσμα εκείνο το περιβόητο «διαβάστηκε» να ενοχλήσει αρκετά την ίδια, η οποία περιμένοντας εναγωνίως μία απάντησή μου, προέβη σε ένα γενικότερο συναισθηματικό ξέσπασμα.

Πώς η σχέση σου με το texting στηρίζει τη σχέση με την κολλητή σου

Το ρολόι έδειχνε σχεδόν μεσάνυχτα, είχα γυρίσει εξουθενωμένη από τη δουλειά, είχα κάνει ένα γρήγορο ντους και είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι, όταν μετά από πολλές ώρες, έπιασα το κινητό μου για να μάθω μερικά νέα από τον «έξω» κόσμο. Και κάπου εκεί, το βλέμμα μου «πάγωσε» όταν αντίκρισα στην οθόνη του κινητού μου ένα μήνυμα από την καλύτερη μου φίλη, το οποίο έλεγε: «Εντάξει, είναι ολοφάνερο πως δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις καν τα νέα μου!».

Άραγε έχουμε ακόμη το δικαίωμα να «ξεχνάμε» το κινητό μας

Η αλήθεια είναι πως το κινητό μου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, επαγγελματικής και προσωπικής, και αυτό είναι κάτι που οι δικοί μου άνθρωποι το γνωρίζουν καλά. Ωστόσο, αυτό το μήνυμα, με έκανε να σκεφτώ πως αυτό που δεν γνωρίζουν μάλλον καλά, εκείνοι οι οποίοι με αγαπάνε και με νοιάζονται, είναι πως το ενδιαφέρον μου δεν αρχίζει ούτε τελειώνει μέσα από την οθόνη ενός κινητού. Το μόνο σίγουρο είναι πως η επίδραση εκείνου του μηνύματος στην ψυχολογία μου, ήταν καθοριστική μιας και άρχισα να αναρωτιέμαι, μήπως δεν είμαι αρκετά καλή φίλη, επειδή η απασχόλησή μου εκείνη την ημέρα, με τα απανωτά deadlines που προέκυπταν, δεν μου άφησε χρόνο για texting με την κολλητή μου.

Όταν την επόμενη ημέρα ωστόσο, συλλογίστηκα περισσότερο όλα τα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία κατέκλυσαν τόσο εμένα όσο και την φίλη μου –με την οποία ευτυχώς τα βρήκαμε- λόγω της αργοπορίας μου στην επικοινωνία μαζί της, αναρωτήθηκα, αν στην εποχή της τεχνολογίας και των social media, έχουμε όντως δικαίωμα να αγνοούμε τα μηνύματα στο κινητό μας ή είμαστε «γρανάζια» στη μηχανή της texting εποχής, με αποτέλεσμα οποιοδήποτε παράπτωμα διαπράξουμε, να μας «στοιχήσει». Χαμένη κάπου μέσα στα φιλοσοφικά μου ερωτήματα, έκανα την εξής σκέψη: Αν το γεγονός ότι οποιοσδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε μπορεί να απαιτήσει την προσοχή μας, απλώς και μόνο επειδή έχει τον αριθμό τηλεφώνου μας, μοιάζει κάπως άδικο και καταπιεστικό.

Πώς τελικά μία φαινομενικά απλή επικοινωνία, μέσω μηνυμάτων στο κινητό, μπορεί να δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα και εν τέλει, ποια ακριβώς είναι η δύναμη που ασκεί αυτή η μορφή της επικοινωνίας στους ανθρώπους; Συχνά αισθανόμαστε τυχερές που μπορούμε να επικοινωνούμε όποια ώρα και στιγμή θέλουμε με τις φίλες μας, να ξέρουμε πού βρίσκονται, με ποιους, εάν είναι χαρούμενες ή όχι. Μήπως τελικά αυτή η wanna be ελευθερία, «κρύβει» μέσα της μία γιγάντια «τρύπα» καταπίεσης και ανελευθερίας; Μήπως το μόνο που καταφέρνει είναι να κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους και να τους κάνει αγαπητούς, ανάλογα με την επαφή - που προλαβαίνουν ή όχι – να έχουν κατά τη διάρκεια της καθημερινότητάς τους, με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους; Ευτυχώς, το προσωπικό μου συμπέρασμα από όλη αυτή την εμπειρία, είναι πως οι στενότερες και πιο ειλικρινείς σχέσεις, τείνουν να αντέχουν περισσότερο στο χρόνο και να έχουν μεγαλύτερη δύναμη από την αποστολή μηνυμάτων. Food for thought λοιπόν: Το texting τελικά δυναμώνει ή αποδυναμώνει τις ανθρώπινες σχέσεις; Ίσως μία ειλικρινής κουβέντα με την κολλητή μας, καταφέρει να λύση τον «γρίφο».