Πόσο έντονα ζούμε κάθε στιγμή της ζωής μας; H teen queen γράφει

Λίγο η βροχή, λίγο αυτές οι μουντές μέρες και λίγο οι στιγμές με φίλους με έκαναν να είμαι τώρα πάνω από το κινητό για να κοιτάω ξανά και ξανά τις φωτογραφίες που βγάλαμε, το πόσο όμορφα περάσαμε και να χαίρομαι που ζήσαμε κάτι τόσο όμορφο. Για όλα αυτά φταίει ο καιρός. Έτσι λοιπόν αναρωτήθηκα πόσο τελικά έντονα περνάμε αυτές τις στιγμές;!

Ναι είναι πολύ κλισέ το να ζούμε έντονα την κάθε στιγμή της ζωής μας αλλά αναμφίβολα είναι και τόσο σωστό. Δεύτερη ζωή δεν έχει, όπως έχει πει και ο γνωστός σε όλους μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης. Κάθε μέρα είναι και μια καινούργια αρχή. Τίποτα δεν είναι ίδιο με χθες. Γι’ αυτό ό,τι έρχεται να το ζούμε χωρίς περιορισμούς, τουλάχιστον να λέμε ότι το ζήσαμε και το ευχαριστηθήκαμε με όλο μας το είναι, ότι γέμισε το μέσα μας. Μην φοβόμαστε να βιώνουμε εμπειρίες και να απολαμβάνουμε στιγμές επειδή κάποτε θα τελειώσουν. Αφού τις έχουμε να το ευχαριστηθεί η ψυχούλα μας και μετά θα έρθουν άλλα καλύτερα.

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν αλλά έρχονται ακόμα καλύτερα.

Ας αφεθούμε ελεύθεροι. Μην περιμένουμε μεγάλα πράγματα για να τα ζήσουμε έντονα και με πάθος. Το θέμα είναι και στις μικρές στιγμές να συμπεριφερόμαστε όπως στις μεγάλες. Όπως για παράδειγμα θα χαρούμε μόλις δούμε ένα νεογέννητο μωράκι, είτε ανθρώπους μας που έχουμε καιρό και τα συναισθήματα εκείνη την ώρα είναι τόσο δυνατά έτσι να μένουν και στις υπόλοιπες στιγμές κι ας είναι μικρές. Μην αφήνουμε κάτι μεγάλο να επισκιάσει κάτι μικρό.

Στα μικρά πράγματα βρίσκονται οι λεπτομέρειες και αυτές είναι που δίνουν την αξία.

Απολαμβάνουμε κάθε στιγμή γιατί στο τέλος οι αναμνήσεις είναι αυτές που μένουν και τις αναπολούμε, μαζί με τους ανθρώπους βέβαια. Τα συναισθήματα που νιώσαμε και οι εμπειρίες που αποκτήσαμε είναι παντού μαζί μας. Γι’ αυτό να γελάμε λοιπόν δυνατά, να αγαπάμε βαθιά και να ζούμε έντονα. Το τρίπτυχο της ευτυχίας. Σαφώς όμως και θα τελειώσουν αυτές οι στιγμές κάποτε και μπορεί να περάσει αρκετός καιρός για να τις ξαναζήσουμε, όμως είναι καλύτερα να λέμε και ένα ευχαριστώ που τις ζήσαμε και τις απολαύσαμε από το να λυπούμαστε που τελείωσαν.

Αδιαμφισβήτητα η ζωή δεν έχει μόνο χαρές αλλά και λύπες. Αναπόφευκτα ο πόνος είναι κομμάτι της ζωής. Σίγουρα θα πονέσουμε, σίγουρα θα χάσουμε κάτι ή κάποιον, σίγουρα θα αρρωστήσουμε, όλα είναι ‘’παιχνίδια’’ της ζωής και θα ‘’παίξουμε’’ μ’ αυτά, όμως το θέμα είναι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τον πόνο όσο καλύτερα μπορούμε και να ξεσπάμε για να μπορούμε να προχωράμε, αφού η ζωή πάντα θα συνεχίζεται είτε με απουσίες είτε με παρουσίες.

Άρα παίρνουμε τα ηνία της ζωής στα χέρια μας και δεν περιμένουμε τίποτα και κανέναν.

Ψάχνουμε το έντονο και το δυνατό για να το ζήσουμε. Γελάμε μέχρι δακρύων μέσα από την καρδιά μας, αγαπάμε με πάθος και τολμάμε για το ασυνήθιστο. Κι επειδή στη ζωή αυτή είμαστε περαστικοί, ζούμε το τώρα και όχι το μετά, το ζούμε έντονα και απολαμβάνουμε το ταξίδι γιατί εισιτήριο επιστροφής δεν υπάρχει!

Διάβασε όλα τα άρθρα της Βάσως ΕΔΩ