Το μυστικό της γιαγιάς μου το κουβαλάω φυλαχτό

Γράφει η Κατερίνα Πατούλια

Δεν ήταν τυπική γιαγιά η Καίτη από αυτές που σε περιμένουν στο χωριό με βούτυρο κι αυγά. Το διαμέρισμά της στον 2ο όροφο στη Μαιζώνος 34 στην Πάτρα ήταν φινετσάτο και προσπαθώ να θυμηθώ έστω και μια φορά που να σεργιάνιζε στο ξύλινο πάτωμα χωρίς τα ψηλοτάκουνά της.

Ντίβα από κούνια η γιαγιά, περπατούσε στην Πλατεία Γεωργίου με τα 60s’ φορέματά της και έτριζαν τα πεζοδρόμια. Στα φθινοπωριάτικα απογεύματα μου έδειχνε τους δίσκους που είχε φτιάξει συλλογή με τον παππού με αγαπημένο της τραγούδι το «Πες μου μια λέξη». Μεγάλωνα εγώ κι οι δυο τους δεν σταμάταγαν να χορεύουν σφιχτά αυτή τη μόνη λέξη, λες και ήμασταν στο 1961 ξανά. Η αγκαλιά τους ζεστή 40 χρόνια μετά κι εκείνη με βλέμμα κοφτερό τον κέρδιζε κάθε φορά σαν να ήταν η πρώτη.

Και πώς να μην τα καταφέρει. Δεν έβγαινε από το δωμάτιο αν δεν έβγαζε τα ρόλει και τα μπικουτί κι αν η γραμμή του eye liner δεν ήταν ευθεία, όπως την ήθελε. Έβαζε αγάπη σε όλα της, ακόμα και στην φασίνα του σπιτιού, το οποίο δεν θυμάμαι να μην μυρίζει πράσινο σαπούνι και λεβάντα.

Και στην κουζίνα της δεν έμπαινε έτσι. Πρώτα έβαζε το φόρεμα το καλό για τη μαγειρική. Τρία τέταρτα μανίκια, τετράγωνο ντεκολτέ και ποδιά κεντημένη από τα χέρια της. Στον λαιμό το μαργαριταρένιο κολιέ με τη διπλή σειρά πέρλες και στο εσωτερικό των χεριών μια σταγόνα από την αγαπημένη της κολόνια. Την έβλεπες να μπαίνει στην κουζίνα, αφού έβαζε στο πικάπ τη «Συγνώμη» των Olympians κι έλεγες πως περιμένει για δείπνο την Ελισάβετ.

Κι οι συνταγές της, αχ αυτές οι συνταγές της άφταστες. Τον είχε τρελάνει τον παππού με τα πιάτα της, «έτσι τον έδεσα» έλεγε με καμάρι, φτιάχνοντας τα ιταλικά της κεφτεδάκια με σπαγγέτι. Κι όταν όλοι απορούσαν πώς καταφέρνει και κάνει τους πιο νόστιμους

κεφτέδες στην οικουμένη, εκείνη έλεγε κλείνοντας μου το μάτι πως το μόνο υλικό είναι η αγάπη και το χαμόγελο. «Πώς να πετύχει η συνταγή αν είσαι μουτρωμένη» έλεγε και ξαναέλεγε κι ας ήξερα εγώ ποιο ήταν το κρυφό της μυστικό.

Ένα απόγευμα πήρα το θάρρος και στο ζύμωμα επάνω τη ρώτησα τι είναι αυτό το τετράγωνο κυβάκι κι εκείνη μου αποκάλυψε το μυστικό για τα ιταλικά κεφτεδάκια: Ο κλασικός κύβος Knorr Ζωμός Λαχανικών. Πλάσ’ τον στη ζύμη και θα γλύφεις και τα δάχτυλά σου έλεγε με πείσμα.

Welcome to 2019

Γυρίζω ψόφια από το γραφείο, πετάω τα ψηλοτάκουνα και κουρνιάζω στον καναπέ. Στη γωνία δεξιά πάνω από τη σερβάντα που μου χάρισε, το πικάπ της και η συλλογή από δίσκους. «Προίκα σου» μου είπε, μαζί με τα αγαπημένα της φορέματα. Εκτός από το όνομα, της πήρα και τις αναλογίες αλλά τα φορέματα στέκουν στην κρεμάστρα από φόβο μήπως τα φορέσω και χάσουν τη μυρωδιά της. «Τι θα φάμε πάλι σήμερα» σκέφτομαι και μουτρώνω. «Πώς θα πετύχει η συνταγή άμα τη φτιάξεις με μούτρα», τη σκέφτομαι να λέει από ψηλά.

Αφήνω τα μούτρα, κάνω ζεστό ντους και βάζω τον Χορν με την Κοντού να παίζουν στο πικάπ, χαμογελάω και φτιάχνω μπιφτέκια κοτόπουλο όπως εκείνη με τον μαγικό μου υλικό, τον κύβο λαχανικών Knorr για να φάνε και οι μικρές και βάζω αγάπη, μπόλικη αγάπη στο πλάσιμο του κιμά.

Αχ βρε γιαγιάκα, μου έλειψαν οι κουζίνες σου, αλλά μου άφησες τα μαγικά σου μυστικά και νοστιμεύω τα πιάτα μου και τους τρελαίνω όλους όπως εσύ. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι και ο κιμάς τον θέλει τον κύβο Knorr του οπωσδήποτε.

Και στα μεγάλα τραπεζώματα σε θυμάμαι πιο πολύ. «Μην φτιάχνεις τα ξενέρωτα, τα συνηθισμένα» έλεγες. «Θέλει έμπνευση η μαγειρική» ψιθύριζες και σόταρες τον κιμά για να φτιάξεις τα εξωτικά σου tacos με τσίλι κον κάρνε. Και μην φανταστείς πως έφτασε ποτέ στο Μεξικό αλλά εκείνη στα τέλη των 90s που μαγειρεύαμε παρέα, έκανε την πρώτη της επίσκεψη για μεξικάνικο φαγητό στην Πάτρα και είχε λατρέψει την τραγανή τους αίσθηση σε συνδυασμό με τον κιμά, με αποτέλεσμα στο σπίτι της να μην τρώμε μακαρόνια με κιμά αλλά κιμά σε τάκος.

Το αγαπημένο σου μεξικάνικο έλεγες με καμάρι και με άφηνες να ψιλοκόβω την ντομάτα όσο έβραζες τον κύβο Knorr κότας κι όποτε το φτιάχνω φέρνω το παρελθόν στο μέλλον, με τον πιο απολαυστικό τρόπο!

Για να φτιάξεις super duper τσίλι κον κάρνε, θα χρειαστεί να έχεις τα εξής υλικά:

500 γραμ. μοσχαρίσιο κιμά (περασμένο μία φορά)

200 γραμ. κόκκινα φασόλια (από κονσέρβα, στραγγισμένα)

100 γραμ. καλαμπόκι (από κονσέρβα, στραγγισμένα)

100 γραμ. πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη (από κονσέρβα)

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες

1 κόκκινη καυτερή πιπεριά τσίλι ψιλοκομμένη

1 κ.σ. πελτές ντομάτας

50 ml ελαιόλαδο

1 κ.γ. πάπρικα καπνιστή

1 κ.γ. κύμινο

1 κ.γ. ζάχαρη

½ κ.γ. θυμάρι

2 δαφνόφυλλα

αλάτι πιπέρι

1 κλασικός κύβος Knorr κότας

1 ντομάτα κομμένη σε μικρά καρέ

3 φρέσκα κρεμμύδια ψιλοκομμένα

1 φλιτζάνι μαϊντανό ψιλοκομμένο

100 γρ. γραβιέρα τριμμένη

12 τμχ. τάκος

Κι αν θες να δεις και την εκτέλεση της συνταγής από την μπριόζα Χρύσα Κατσαρίνη, δες το 3ο επεισόδιο της μαγειρικής εκπομπής Super Duper Συνταγές που ακολουθεί παρακάτω. Και δεν είναι μόνο τα τάκος τσίλι κον κάρνε, γιατί στις super duper συνταγές θα βρεις και πώς θα φτιάξεις και σαλάτα με κινόα και κοτόπουλο και μπιφτέκια κοτόπουλου με πατάτες και λαχανικά αλλά και γιορτινό καρέ χοιρινό, που έχω ξεκινήσει ήδη τις δοκιμές να το πετύχω στο τραπέζωμα των Χριστουγέννων στο δικό μου σπίτι πια. Η Χρύσα με αστείρευτό χιούμορ, αναβιώνει σε τέσσερα επεισόδια τις σκερτσόζες τηλεπερσόνες της εποχής εκείνης, τότε που τα προϊόντα της Knorr έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στην κουζίνα και την καρδιά μας.

Κι όταν δεν έχεις όρεξη για μαγειρική και μπαίνεις στην κουζίνα με κατεβασμένα μούτρα, κάνε πάλι επιστροφή και πίσω. Βάλε το πιο ζεστό σου χαμόγελο, βάλε τα καλά σου και την αγαπημένη σου μουσική, ταξίδεψε ως τα 60s, βάλε στο πιάτο αγάπη και κύβο Knorr και η μέρα σου ή κι η ζωή σου θα αλλάξει μεμιάς.