Η ψυχική εξέλιξη-Από τον Λέοντα στον Σκορπιό
Ο Λέοντας έρχεται στον κόσμο σαν ένα προικισμένο παιδί, καρπός της καλής μητέρας Καρκίνου και των ουράνιων αρσενικών δυνάμεων, που εκπροσωπούνται από τον Αιγόκερω.
Ζυγός part 1: Επέσατε θύματα, αδέλφια εσείς...
Από τη στιγμή που το Εγώ μπήκε σε διαδικασία αντιπαράθεσης με τη μοίρα ήταν λογικό να έχει σημαντικές «απώλειες» και οι μύθοι είναι αδιάψευστοι μάρτυρες του αδιεξόδου που δημιουργήθηκε. Οι πρώτες προσπάθειες αποδείχτηκαν εξαιρετικά δύσκολες και περίπου μάταιες. Οι αγωνιστές αυτής της περιόδου είναι ταυτόχρονα και «loosers». Είτε προσπαθούν να ξεφύγουν από το θανάσιμο εναγκαλισμό της «κακής» Μεγάλης Μητέρας με παθητικούς τρόπους, που ωστόσο δεν τους γλιτώνουν από την μοίρα τους, είτε πέφτουν θύματα της θηλυκής και μοιραίας επιρροής.
Ο Νάρκισσος στρέφεται στον εαυτό του για να αποφύγει τις Νύμφες αλλά αυτή η υπερβολική εσωστρέφεια έχει σαν αποτέλεσμα τον πνιγμό του. Ο βασιλιάς Πενθέας που προσπάθησε να αντιταχθεί στις Διονυσιακές τελετουργίες καταλαμβάνεται από μανία και διαμελίζεται από τη μαινάδα μητέρα του, η οποία τον πέρασε για λιοντάρι.
Και ο Ιππόλυτος, δίνοντας προτεραιότητα στις πνευματικές αξίες, αντιστέκεται σθεναρά στις επιθυμίες της μητριάς του Φαίδρας, για να καταλήξει ύστερα από διαταγή του πατέρα του και τη μεσολάβηση του θεού Ποσειδώνα, κάτω από τις οπλές των αλόγων του. Τα «θηλυκά» κατορθώνουν τελικά να επικρατήσουν με τον έναν η τον άλλο τρόπο.
Οριακή μορφή αυτής της πρώτης αγωνιστικής φάσης είναι ο τύπος του αυτόχειρα, που συναντώντας «το Σκορπιό του» θυσιάζεται πλέον συνειδητά, αφομοιώνοντας και χρησιμοποιώντας την καταστρεπτική δύναμη του Ασυνείδητου εναντίον του εαυτού του.
Ανεξάρτητα με το αν αργότερα με την επικράτηση της Εγωικής Συνείδησης αυτή η πολιτική θεωρήθηκε ασύμφορη ή «ανήθικη», σε αυτή τη φάση πρόκειται στην ουσία για μια επαναστατική πράξη, που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για ένα τεράστιο εξελικτικό άλμα.
Κι αυτό γιατί κάτω από τις τόσο ασφυκτικές συνθήκες για το αναπτυσσόμενο Εγώ, το ζητούμενο ήταν η συνειδητοποίηση της δύναμης, με οποιονδήποτε τρόπο. Από τη στιγμή που έγινε, άνοιξε και ο δρόμος για τη διευρυμένη χρήση της.
Το «αρχέτυπο της θυσίας» επανεμφανίστηκε αρκετές φορές στην Ιστορία των θρησκειών, με προεξέχουσα βέβαια εκείνη του Ιησού Χριστού. Παρότι εξακολούθησε -και εξακολουθεί- να λειτουργεί διαχρονικά ως γόνιμη σπορά μιας νέας υλικής η πνευματικής πραγματικότητας, με την «ενεργοποίηση» των Ιχθύων έχασε σταδιακά τον απόλυτο χαρακτήρα του, αφού ακόμη και ο θάνατος έγινε σχετικός!
Διαβάστε περισσότερα στο www.astrology.gr