Ζούμε σε μικρό νησί, έχουμε τρομερή επικοινωνία, κάνουμε τα πάντα μαζί αλλά δεν κάνει την επόμενη κίνηση. Έχω απελπιστεί, τί να κάνω;

Ζούμε σε μικρό νησί, έχουμε τρομερή επικοινωνία, κάνουμε τα πάντα μαζί αλλά δεν κάνει την επόμενη κίνηση. Έχω απελπιστεί, τί να κάνω;

Μένουμε σε ένα μικρό νησί, γνωριστήκαμε τυχαία πριν από λίγες μέρες. Αυτός είναι γιατρός έδω. Η επικοινωνία που έχουμε μεταξύ μας είναι μοναδική, μου κάνει απίστευτα κοπλιμέντα, μιλάμε στο τηλέφωνο σχεδόν καθημερινά. Με έχει καλέσει σπίτι του 2 φορές για ταινία, (είναι απίστευτα σινεφίλ), έχουμε πάει για τσίπουρα, έχει έρθει σπίτι μου για καφέ - φαγητό - ταινία και... δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν με έχει φιλήσει, δεν με αγκαλιάζει, δεν με αγγίζει δήθεν τυχαία. Μετά από όλα αυτά θα έλεγα ότι με βλέπει φιλικά...

Έλα όμως που στο τηλέφωνο με αποκαλεί γλύκα, και μου κάνει κάθε φορά τρελά κοπλιμέντα, του έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν το βλέπω φιλικά γιατί σε μια συζήτηση που μου έκανε για πρώην σχέση του του είπα ότι δεν θέλω να ακούσω για τις πρώην του, εντάξει μου λέει το σέβομαι. Στους φίλους του λέει μπροστά μου ότι έχει ξετρελαθεί μαζί μου και ότι μαζί κάνουμε πράγματα που δεν μπορεί να τα κάνει με κανένα άλλο στο νησί κλπ κλπ.

Έχει περάσει περίπου 1,5 εβδομάδα γνωριμίας που βγαίνουμε μαζί και δεν θέλω να ξεχειλώσει το πράγμα γιατί φίλους έχω αρκετούς και δεν θέλω άλλους. Άλλη σχέση θέλω μαζί του. Τι να κάνω; Βλέπουμε ταινίες μαζί στο σπίτι του, πάμε βόλτες και για φαγητό, αλλά δεν με έχει φιλήσει, δεν με αγκαλιάζει, δεν με αγγίζει δήθεν τυχαία. Μετά από όλα αυτά θα έλεγα ότι με βλέπει φιλικά. Τι να κάνω;


Αγαπητή φίλη,

Ξεκινάω, διαβάζω το γράμμα σου, σε νιώθω, καταλαβαίνω το πρόβλημά σου και συμπάσχω, και ξαφνικά φτάνω στο τέλος και βλέπω: «Έχει περάσει περίπου 1,5 εβδομάδα γνωριμίας... μπλα, μπλα, μπλα... δεν θέλω άλλους φίλους... μπλα, μπλα, μπλα... σχέση θέλω μαζί του... μπλα, μπλα, μπλα... τι να κάνω;". Υπομονή κοπελιά, υπομονή!

Ήμαρτον. Ξέρεις τι σημαίνει 1,5 εβδομάδα; Δέκα μέρες. Και ξέρεις για κάποιους αυτό το χρονικό διάστημα δε θεωρείται μεγάλο –μη σου πω δε θεωρείται καν χρονικό διάστημα, ξέρω άτομα που τόσο καιρό τους πήρε μέχρι να αποφασίσουν να πάνε στο κατάστημα ηλεκτρικών να πάρουν νέα λάμπα, επειδή τους είχε καεί η παλιά στο σαλόνι και τα έκαναν όλα στα τυφλά. Anyway πίσω στα δικά μας.

Επειδή σε βλέπω λίγο στα κάγκελα και μέσα στην ανυπομονησία (δεν ρωτάω γιατί, μικρό νησί είπαμε είναι, τί να κάνεις, έρχονται και αυτές οι κρύες νύχτες του χειμώνα, άστα να πάνε, σε καταλαβαίνω), κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα.

Κάνε εσύ τη πρώτη κίνηση. Τόσο απλά. Οι δύο σας κάθεστε και βλέπετε ταινία, δεν σου λέω να πέσεις πάνω του σαν λυσσασμένη, αλλά άγγιξέ τον με νόημα στο χέρι. Δεν είμαστε και στη δεκαετία του '20, που ο άντρας είχε το πάνω χέρι και η γυναίκα περίμενε (και περίμενε και περίμενε και στο τέλος φαρμακωνότανε).
Και όχι, το «σε μια συζήτηση που μου έκανε για πρώην σχέση του, του είπα ότι δεν θέλω να ακούσω» δεν σημαίνει ότι του έχεις ξεκαθαρίσει ότι δεν τον βλέπεις φιλικά. Μπορεί και να βαριόσουνα να ακούσεις. Έτσι για να το ξέρεις...

Αν πάλι είσαι από αυτές που μεγάλωσαν με «γαλλικά, μπαλέτο και πιάνο» και δεν κάνεις τη πρώτη κίνηση, γιατί σου είπε η μαμά σου ότι «τα καλά κορίτσια δεν τα κάνουν αυτά», τότε δοκίμασε να δεις πως θα αντιδράσει αν φλερτάρεις με κάποιον άλλον –αν υπάρχει δηλαδή, γιατί αυτό το μικρό νησί δεν ξέρω πόσο μικρό είναι και με προβληματίζει!

Βλέπεις η ζήλεια είναι σαν το ποτό, ξυπνάει τα συναισθήματα και δίνει θάρρος.

Βέβαια υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο: να σε βλέπει φιλικά. Τελεία και παύλα. Το ότι λέει πως κάνει ωραία πράγματα μαζί σου που δεν κάνει με κανέναν άλλο στο νησί (το μικρό νησί, το «που να βρεις κάποιον άλλον» νησί) ή σε αποκαλεί «γλύκα» στο τηλέφωνο, δεν σημαίνει ότι θέλει να έχει και σχέση μαζί σου. Απλά είσαι γλυκιά και με παρόμοια ενδιαφέροντα.

Εγώ λέω πάντως να δώσεις λίγο χρόνο παραπάνω (υπάρχουν αυτοί οι άντρες που αργούν στις αντιδράσεις τους κάπως). Παίξε λίγο το παιχνίδι της γνωριμίας –είναι ωραίο, αλήθεια λέω. Το να κάθεσαι να σκας μετά από 1,5 εβδομάδα είναι υπερβολή. Χαλάρωσε, κι αν στο μήνα πάνω έχετε εξαντλήσει όλο τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, τότε τα ξαναλέμε...