Afghan Dreamers: Η ομάδα κοριτσιών που μάχεται ενάντια στον Covid-19
Κι όμως, ακόμη και τη σκοτεινή περίοδο που διανύουμε, το «φως» βρήκε πάλι τον πιο ευρηματικό και πρωτότυπο τρόπο να φωτίσει τις καρδιές μας με ελπίδα! Αυτό οφείλεται σε τέσσερα νεαρά κορίτσια από το Αφγανιστάν, τα οποία αφού δημιούργησαν τη δική τους ομάδα ρομποτικής, κατάφεραν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν έναν εξαιρετικά οικονομικό εξαερισμό για τα νοσοκομεία της χώρας, χρησιμοποιώντας παλιά ανταλλακτικά αυτοκινήτων!
Όλα ξεκίνησαν όταν ο κυβερνήτης της περιοχής Herat του Αφγανιστάν, όπου κατοικούν, έκανε στις 2 Απριλίου δημόσια έκκληση για εύρεση εξαερισμών. Εξαιτίας του επαναπατρισμού πολλών Αφγανών μεταναστών από το γειτονικό Ιράν, η περιοχή αναμένει έξαρση κρουσμάτων του covid-19 μέσα στο επόμενο διάστημα και η χώρα εκπέμπει «SOS», αφού η αδύναμη οικονομία της δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις μίας τόσο σοβαρής πανδημίας. Πιο συγκεκριμένα, τα δύο νοσοκομεία της χώρας, τα οποία προορίζονται για τις περιπτώσεις κρουσμάτων covid-19, διαθέτουν μόνο 12 λειτουργικούς εξαερισμούς. Τότε ήταν που η ομάδα των Afghan Dreamers, αποφάσισε να επιστρατεύσει τις γνώσεις και τις δυνάμεις της, προς όφελος ενός ολόκληρου έθνους.
«Να βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους»
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στα μέσα η entrepreneur και ιδρύτρια των Afgan Dreamers, Roya Mahboob: «Το μόνο που θέλαμε να κάνουμε, ήταν να βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους». Όντως το κατάφεραν, αφού το μηχάνημα που κατασκεύασε η ομάδα τους, κοστίζει κάτω από 300 δολάρια, όταν με μία πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο, ο πιο φτηνός αναπνευστήρας που υπάρχει, φτάνει τα 1.000 δολάρια! Ωστόσο, παρότι η Mahboob ήταν εκείνη που έφερε τα κορίτσια κοντά, λέει πως «τα κορίτσια είναι οι αληθινές ηρωίδες, εγώ απλώς τις βοήθησα να οργανωθούν». Θα ήταν μεγάλη παράληψη βέβαια, να μην της δώσουμε τα props που της αναλογούν, αφού ήταν μία από τους ανθρώπους που φρόντισαν να γίνει πιο εύφορο το έδαφος για την εκπαίδευση των κοριτσιών, σε μία χώρα με σοβαρό πρόβλημα αναλφαβητισμού, όπου το 85% των κοριτσιών μεγαλώνει μακριά από τα θρανιά.
Μία μικρή νίκη ένα βήμα για την ανθρωπότητα
Ωστόσο, η ιστορία των Afghan Dreamers είχε φτάσει άλλη μία φορά στ’ αυτιά μας τρία χρόνια πριν, το 2017, όταν έπειτα από απαγόρευση των αμερικανικών αρχών, η τότε ομάδα των Afgan Dreamers, δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έγγραφα και τις visa που χρειαζόταν για να φιλοξενηθούν τα μέλη της στον παγκόσμιο διαγωνισμό ρομποτικής, στην Ουάσινγκτον. Όπως ήταν αναμενόμενο, το γεγονός έγινε πρωτοσέλιδο με αστραπιαία ταχύτητα και έκανε τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας ντροπή, θυμό και μία δημόσια κατακραυγή που ανάγκασε τελικά τις αρχές να αλλάξουν τη στάση τους, να εγκρίνουν με συνοπτικές διαδικασίες τα έγγραφα των κοριτσιών, να τους προσφέρουν το δικαίωμα να διαγωνισθούν και να ανέβουν τελικά στο βάθρο, κατακτώντας την τρίτη θέση με τιμή και δόξα!
Κάνοντας το όνειρο πράξη
Όπως όλα δείχνουν, εκείνη η νίκη ήταν τελικά μόνο η αρχή για τα... ονειροπόλα κορίτσια του Αφγανιστάν! Μπορεί η ομάδα που κέρδισε τότε να διαλύθηκε με το πέρας των σχολικών υποχρεώσεων και την είσοδο των τότε μελών στο πανεπιστήμιο, ωστόσο έγινε έμπνευση και αφορμή για τις μελλοντικές... εκκολαπτόμενες Dreamers της χώρας. Παρότι η ένταξη στην ομάδα είναι εξαιρετικά δύσκολη και η επιλογή αυστηρή, από το 2017 μέχρι σήμερα έχουν συσταθεί 50 ομάδες κοριτσιών, από 14 με 17 ετών. Το πρόγραμμα τον Afghan Dreamers, ενθαρρύνει νεαρές μαθήτριες να χρησιμοποιήσουν την όποια τεχνογνωσία διαθέτουν, να δώσουν ώθηση στη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους, δημιουργώντας προτοπόρες εφευρέσεις και δίνοντας ζωτικές λύσεις σε προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινότητα στην οποία κατοικούν.
Μέσα σε αυτά τα προβλήματα, ανήκει σαφώς η παγκόσμια επέλαση του covid-19, που έφερε με τη σειρά της την επιτακτική ανάγκη για αναπνευστήρες. Δίχως να χάσουν χρόνο, η Somaya Faruqi, η Dyana Wahbzadeh, η Folernace Poya, η Ellaham Mansori και η Nahid Rahimi, άρχισαν να σχεδιάζουν ένα μηχάνημα, το οποίο λειτουργεί περίπου όπως ένα χειροκίνητο μηχάνημα ανάνηψης, με τη διαφορά πως η αμπούλα αέρα (ambu bag) πιέζεται μηχανικά και αυτόματα. Οι προκλήσεις ήταν πολλές, αφού έπρεπε να ρυθμίσουν με τέτοιο τρόπο το ρομπότ τους, ώστε να πιέζει ρυθμικά τη σακούλα, με μία συγκεκριμένη ταχύτητα και για μεγάλη χρονική διάρκεια. Η μεγαλύτερη όμως πρόκληση, ήταν πως με τη χώρα να ποαρουσιάζει ελλείψη σε ηλεκτρικό ρεύμα, η όποια κατασκευή τους, θα έπρεπε να μπορεί να λειτουργεί με μπαταρίες ή ακόμη και ηλιακή ενέργεια.
Παρότι η αρχική σκέψη ήταν να δημιουργήσουν έναν ψηφιακό αναπνευστήρα, δεν μπορούσαν να εισάγουν τα υλικά που χρειάζονταν για να τον κατασκευάσουν, καθώς οι τιμές τους ήταν το λιγότερο αποτρεπτικές. Ακριβώς για αυτό, αποφάσισαν να τροποποιήσουν ένα ήδη υπάρχον σχέδιο από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, στο οποίο έχουν χρησιμοποιηθεί ανταλλακτικά γνωστής μάρκας αυτοκινήτων και τα οποία μπορούσαν να προμυθευτούν εύκολα. Αφού τελειοποίησαν την εφεύρευση τους, έστειλαν ένα αντίγραφο του έργου σε ειδικούς καθηγητές του MIT, για τυχόν επισημάνσεις και βελτιώσεις, ούτος ώστε μέχρι τα μέσα Ιουνίου να λάβει η εφεύρεση την έγκριση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Υπουργειου Υγείας του Αφγανιστάν.
Κλείνοντας, η κατασκευή των Afghan Dreamers δεν είναι μόνο μία αξιοσημείωτη νίκη ενάντια στον φόβο που έχει σπείρει ο φόβος της πανδημίας, αλλά και ένα παράδειγμα που αποδεικνύει στον λαό του Αφγανιστάν –και όχι μόνο- πόσο αναγκαία είναι η πρόσβαση των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Όχι μόνο για να αναβαθμίσουν τη δική τους ποιότητα ζωής, αλλά και των ανθρώπων που τις περιβάλλουν.
