Πολύτιμες συμβουλές που πήρες από τη μαμά και σκοπεύεις να δώσεις στην κόρη σου
Όταν ήμασταν παιδιά, ανυπομονούσαμε να έρθει η στιγμή που θα μπούμε στην εφηβεία για να κερδίσουμε περισσότερες ελευθερίες. Όταν ήμασταν πλέον έφηβες, θέλαμε να ενηλικιωθούμε για να σταματήσουν οι γύρω μας να μας αντιμετωπίζουν σαν μικρά παιδιά και τώρα που διανύουμε αισίως την πρώτη φάση της ενήλικης ζωή μας, μερικές φορές ευχόμαστε να μπορούσαμε να γίνουμε και πάλι παιδιά. Κακά τα ψέματα, όσο απελευθερωτικό και αν είναι να έχεις την απόλυτη ευθύνη του εαυτού σου, να μην χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα, υπάρχουν φορές που το μόνο που πραγματικά έχεις ανάγκη, είναι να τρέξεις και να τρυπώσεις στην αγκαλιά της μαμάς σου. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, ένα από τα πράγματα που ξεχνάμε κατά τη διάρκεια της εφηβείας αλλά μας το υπενθυμίζει με τον πιο... επώδυνο τρόπο η ενήλικη ζωή, είναι πως η μαμαδίστικη αγκαλιά, είναι το καταλληλότερο «καταφύγιο», όταν ο κόσμος γύρω μας καταρρέει.
Παρόλα αυτά, όσο ανυπέρβλητα και αν είναι τα εμπόδια ή οι δυσκολίες της ενήλικης ζωής, ευτυχώς οι μαμάδες φρόντισαν να μας προειδοποιήσουν έγκαιρα για το τι έπεται στο έμμεσο μέλλον. Ακόμη και αν δεν τις ακούγαμε σχεδόν ποτέ, εάν τις αμφισβητούσαμε διαρκώς, εάν κάναμε τον αντίλογο και τις θεωρούσαμε ακραία υπερβολικές, ήρθε αργά ή γρήγορα η στιγμή που η ίδια η πραγματικότητα και ο χρόνος επιβεβαίωσαν περίτρανα τις υποδείξεις τους και εμείς σκεφτήκαμε από μέσα μας «Τα έλεγες μάνα αλλά ποιος σε άκουγε». Και ναι, σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις ήταν τόσο επίμονες που είτε τις ακούγαμε, είτε όχι, εκείνες κατάφεραν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να μας περάσουν τη συμβουλή τους και να μας προστατέψουν από τις αόρατες «παγίδες» που μας επιφύλασσε η ζωή. Παρακάτω, λοιπόν, έχω συγκεντρώσει μερικές από τις πιο πολύτιμες συμβουλές που μας έδωσαν οι μαμάδες μας και οι οποίες ήταν τελικά τόσο χρήσιμες, που σκοπεύουμε και εμείς να τις κληροδοτήσουμε στις μελλοντικές μας κόρες!
#1 Να μην έχουμεανάγκη κανέναν και να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητες
Ανεξάρτητα από το αν η μαμά σου είναι μία πολυάσχολη επαγγελματίας ή μία εξίσου σκληρά εργαζόμενη νοικοκυρά που αφιέρωσε τη ζωή της στην ανατροφή σου, τη φροντίδα του σπιτιού και της υπόλοιπης οικογένειας, σου υπενθύμιζε με κάθε ευκαιρία πόσο σημαντικό είναι μεγαλώνοντας να έχεις ένα εισόδημα που θα σου επιτρέπει να καλύπτεις τις ανάγκες σου και να μην εξαρτάσαι από το εισόδημα του συζύγου σου. Γιατί μπορεί ο μπαμπάς σου να μην της χάλασε ποτέ κανένα χατίρι ή να είχε τη δυνατότητα να καλύπτει μόνη της τα έξοδά της, όμως είχε και μία φίλη/γνωστή/θεία/ξαδέρφη, η οποία ένιωθε εγκλωβισμένη και αναγκασμένη να παραμείνει σε έναν προβληματικό γάμο, γιατί θεωρούσε πως δεν είχε τη δυνατότητα να επιβιώσει εκτός αυτού. Και επειδή η μαμά σου ήξερε και ξέρει καλά πως αυτά μπορούν να συμβούν ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες, φρόντιζε να την φέρνει πάντα ως παράδειγμα προς αποφυγή, μπας και σε πείσει να ασχοληθείς λίγο παραπάνω με τα μαθήματα του σχολείου ή με την εξεταστική σου.
#2 Όταν δενέχουμε κάτι καλό να πούμε καλύτερα να μην μιλήσουμε καθόλου
Εάν υπάρχει κάτι που με γλίτωσε από πολλά ευτράπελα μεγαλώνοντας, ήταν η παραπάνω φράση της μαμάς μου, η οποία με τα χρόνια έγινε για εμένα κάποιου είδους mindset. Τις περισσότερες φορές τη συνδύαζε με τη διδαχή πως εφόσον δεν μπορώ να ελέγξω τι λέει κάποιος για εμένα, το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να προσέχω τι λέω εγώ για τους άλλους. Η αλήθεια είναι πως μέσα στα χρόνια έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να θέλει να εξοβελίσει κάποιο αρνητικό σχόλιο έναντι κάποιου, είτε γιατί θεωρούσα πως είναι η αυταπόδεικτη αλήθεια, είτε γιατί ένιωθα βαθιά αδικημένη από μέρους του, ωστόσο επέλεγα σχεδόν μηχανικά να το κρατάω για τον εαυτό μου, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή το σύμπαν θα του το... πετάξει στα μούτρα. Ναι, από τη μία υπήρχαν φορές που ίσως δεν υπερασπίστηκα με σθένος τη θέση μου ενώ θα έπρεπε, όμως αυτή η συμβουλή ήταν μία «ασπίδα» που απέκρουε τα αρνητικά vibes, ενώ μου έδινε το περιθώριο να επανεξετάσω τη γνώμη μου για κάποιον και μερικές φορές ακόμη και να αναθεωρήσω.
#3 Δεν θέλουνόλες οι φίλες μας το καλύτερο για εμάς
Ένας από τους λόγους που πυροδοτούσε σε δευτερόλεπτα επικούς καβγάδες ανάμεσα σε εσένα και τη μητέρα σου παλαιότερα, ήταν η καχυποψία της απέναντι σε κάποιες φίλες σου ή σε μία συγκεκριμένα. Ναι, όλες είχαμε μία –ή και περισσότερες- φίλες που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανε και την αμέριστη ευγένεια που έδειχνε όποτε ερχόταν στο σπίτι μας, η μαμά δεν την πήρε ποτέ με «καλό» μάτι και μας είχε προειδοποιήσει από νωρίς για το ποιόν της. Εμείς από την άλλη, χρειάστηκε να αισθανθούμε αρκετές φορές προδομένες, να καταπιούμε αμάσητα πολλά ψέματα και βρεθούμε ενώπιων Γυμνασιάρχη ή Λυκειάρχη χωρίς να φταίμε, για να συνειδητοποιήσουμε πως η φίλη μας δεν ήταν τελικά φίλη με λάμδα αλλά με δέλτα, δηλαδή μία φίλη-φίδι στον κόρφο μας. Έκτοτε, λαμβάνουμε πάντα υπόψη τη γνώμη της μαμάς για τα άτομα που αποτελούν τον κοινωνικό μας περίγυρο και εμπιστευόμαστε το ένστικτό της με κλειστά μάτια, αφού ξέρουμε πως είναι το βιολογικό... ραντάρ που ενεργοποιείται όταν ελλοχεύει κάποιος κίνδυνος.
#4 Να μηνξοδεύουμε ασύστολα τα χρήματά μας και να κάνουμε οικονομία
Ποιος το περίμενε φίλη μου, πως θα ερχόταν η στιγμή που θα καταλαβαίναμε πόσο δίκιο είχαν οι μανούλες μας, όταν μας έλεγαν να μην σπαταλάμε τα λεφτά μας σε βλακείες και να τα μαζεύουμε για κάποια ώρα ανάγκης. Ευτυχώς, η πραγματική ώρα ανάγκης δεν ήρθε ακόμα και μακάρι να μην έρθει ποτέ, ωστόσο όλες σκεφτήκαμε πόσο θα βόλευε να είχαμε βάλει κάνα φράγκο στην άκρη, όταν το αγαπημένο μας brand αποφάσισε από το πουθενά να ξεκινήσει 15ήμερο προσφορών και να «ρίξει» τις τιμές κάτω του κόστους. Η αλήθεια είναι πως οι μανούλες μας είχαν προειδοποιήσει, -ίσως όχι συγκεκριμένα για αυτή την περίπτωση- και αυτά τα καλά γίνονται once in a lifetime. Όπως και να έχει, καλό θα ήταν το πάθημα να μας γίνει μάθημα και να κάνουμε ASAP τα… κουμάντα μας, γιατί η αλήθεια είναι πως η ζωή είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει.
#5 Να μην πέσουμε στον… γκρεμό επειδή το κάνουν οι άλλοι
«Δηλαδή για να καταλάβω, εάν η Ελένη πάει να πέσει από τον γκρεμό, εσύ θα την ακολουθήσεις». Ας είμαστε ειλικρινείς, κάθε Ελληνίδα μάνα που σέβεται τον εαυτό της, έχει ξεστομίσει έστω μία φορά τη συγκεκριμένη ατάκα. Ωστόσο, είμαι σίγουρη πως καμία μα καμία στον κόσμο, δεν την έχει πει περισσότερες φορές από τη δική μου. Συνήθως τη χρησιμοποιούσε τις φορές που της ανακοίνωνα πως θέλω να κάνω κάτι, το οποίο ήξερε πως ήταν εμπνευσμένο από κάποια φίλη και με το οποίο ήταν κάθετα αντίθετη. Κάνοντας την ερώτηση, ήξερε πως θα με αποστομώσει και θα γυρίσω άπραγη στο δωμάτιό μου κρατώντας τη μούτρα. Παρότι τότε πίστευα πως η συγκεκριμένη ατάκα έχει σαν σκοπό να με περιορίσει και να με κάνει να νιώθω outsider, αφού δεν είχα κάτι που είχε όλο το υπόλοιπο σχολείο, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως ήταν ένας -λάθος ξεκάθαρα- τρόπος να μου υπενθυμίσει πως δεν χρειάζομαι ούτε φούξια μαλλιά, ούτε piercing για να νιώθω ξεχωριστή.
