«Δεν χωράς πουθενά» και άλλοι λόγοι που θέλαμε να κάνουμε μια νέα συνέντευξη στον Στέλιο Τσουκιά

Ανθή Μιμηγιάννη
Babis Tsoukias photography

«Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα», την Παρασκευή 10/11 μπορείς να πας μια βόλτα από τον Σταυρό του Νότου Club. Μέχρι τότε, μπορείς να διαβάσεις κάποιες μεγάλες αλήθειες που είπε ο τραγουδιστής. «Νομίζω ότι και η γενιά Ζ αλλά και οι επόμενες γενιές, θα ταυτίζονται με το τραγούδι αυτό επειδή είναι διαχρονικό και δηλώνει την αγανάκτηση που -καλώς ή κακώς- ο κόσμος βιώνει αιώνες τώρα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η χώρα ωθεί τους νέους στην οργή γιατί δεν τους αρέσει αυτό που έρχεται. Κάπως αλλιώς θα έπρεπε να ήταν τα πράγματα σε μια υγιή κοινωνία». 

«Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα, Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή, Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα, Αν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή», λέει ο 30χρονος ύμνος του Γιάννη Αγγελάκα που έχουμε ταυτίσει με το συγκρότημα Τρύπες και που ο Στέλιος Τσουκιάς είναι από εκείνα τα παιδιά που φροντίζουν να επικοινωνούν τέτοιους ύμνους ανάμεσα σε δικά του κομμάτια και σε άλλες διασκευές που καθόρισαν τη μουσική του παιδεία και ταυτότητα.

Και κάπως έτσι, την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, θα πάμε (ξανά) στον Σταυρό του Νότου Club για να ακούσουμε τον Στέλιο. Με ανανεωμένο πρόγραμμα, επιστρέφει στον χώρο όπου εμφανίζεται σταθερά, κάθε χρόνο από το 2018, για να παρουσιάσει τραγούδια από τα δύο προσωπικά του άλμπουμ (Άγιος Ψεύτης, Κοιτάζω έξω). Λίγους μήνες μετά την πρώτη μας συνομιλία, και με αφορμή το νέο του live, αυτή τη φορά ήθελα να μάθω κάποια άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα πώς πίνει τον καφέ του για να καταλάβω για παράδειγμα πόσο περίεργος είναι (καθόλου). Και αφού τον «κεράσαμε» εκείνον τον μέτριο καφέ τον ρώτησα και κάποια ακόμα πράγματα που ήθελα.

Στην ερώτηση λογική ή συναίσθημα η απάντηση είναι ο μαθηματικός και μουσικός Στέλιος Τσουκιάς

Κύριε Τσουκιά, από την τελευταία φορά που μιλήσαμε φαίνεται ότι δεν «βάλατε μυαλό» ώστε να κάνετε αποκλειστικά την πρωινή σας δουλειά και συνεχίζετε να ταλαιπωρείτε εαυτόν και να μάς ταλαιπωρείτε ευχάριστα και εμάς μέσω του τραγουδιού. Είστε ένας άνθρωπος που σάς αρέσει να ζείτε επικίνδυνα;

Όπως με αφήσατε, ριψοκίνδυνος με περισσότερα τραγούδια! Νομίζω πως η ενασχόλησή μου με την πρωινή δουλειά μου πυροδοτεί περισσότερο τη δημιουργία, με γειώνει και με ισορροπεί. Με φέρνει αντιμέτωπο με τον καθημερινό αγώνα και ξεκλέβω εικόνες παρατηρώντας τις ανθρώπινες σχέσεις και στον εργασιακό χώρο. Δεν κάνω extreme sports αλλά σίγουρα το να κάνεις μουσική και να επιβιώνεις μόνο από τη μουσική είναι πολύ δύσκολο αυτό, είναι ριψοκίνδυνο. Οπότε, για την ώρα, το πρωί data science και το απόγευμα νότες και βλέπουμε…

Πήρατε το «Δεν Χωράς Πουθενά» από τις Τρύπες και το πήγατε στο επόμενο level μέσα από το Μουσικό Κουτί. Επειδή ανήκετε στη γενιά των Millennials (αυτή που δεν χωράει πουθενά), αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να ταυτίζεστε με το εκάστοτε κομμάτι προκειμένου να το πείτε καλά;

Δεν ξέρω αν το πήγα ένα level παρακάτω, είναι κολακευτικό εκ μέρους σας. Οι Τρύπες ήταν από μόνες τους από άλλο πλανήτη. Το ίδιο που ένιωθα στο δωμάτιό μου, στα 15 μου, όταν άκουγα τον Αγγέλακα να λέει «αν δεν χωράς σε μία άθλια πατρίδα» το ίδιο αισθάνθηκα και στο γύρισμα στο Μουσικό Κουτί 20 χρόνια αργότερα. Αυτό δείχνει πόσο ίδια έχουν μείνει τα πράγματα. Το μόνο που αλλάζει ανά δεκαετίες τελικά είναι τα εργαλεία. Τώρα έχουμε το διαδίκτυο με τόνους παραπληροφόρησης και hate speech. Νομίζω ότι και η γενιά Ζ αλλά και οι επόμενες γενιές, θα ταυτίζονται με το τραγούδι αυτό επειδή είναι διαχρονικό και δηλώνει την αγανάκτηση που -καλώς ή κακώς- ο κόσμος βιώνει αιώνες τώρα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η χώρα ωθεί τους νέους στην οργή γιατί δεν τους αρέσει αυτό που έρχεται. Κάπως αλλιώς θα έπρεπε να ήταν τα πράγματα σε μια υγιή κοινωνία.

Η αγάπη σας στα τραγούδια του Παύλου σάς οδήγησε στο να διασκευάσετε το εμβληματικό κομμάτι εκείνου και του Παντελή Δεληγιαννίδη. Τον Γέρο Μαθιό που εμπεριέχεται στη δεύτερη ολοκληρωμένη σας δουλειά. Γιατί επιλέξατε να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;

Κάθε φορά που άκουγα την ηχογράφηση απ’ το Κύτταρο έκανα πάντα την ίδια εικόνα: ένα σοφό γέροντα στο βουνό, νύχτα, μπροστά από μία φωτιά, ασκητής σε ρόλο Πυθίας, να περιμένει τον επόμενο επισκέπτη, να του προσφέρει μία θέση δίπλα του και να αρχίζουν να φιλοσοφούν παρέα. Ακριβώς αυτή την εικόνα είχα μπροστά μου όταν το ηχογραφούσαμε στο στούντιο. Αισθάνθηκα διπλή χαρά όταν ήρθα σε επαφή με την αδερφή του Παύλου, Μελίνα. Ήταν συγκινημένη και μου έκανε την τιμή να έρθει στο live μας στον Σταυρό του Νότου, τον Φεβρουάριο που μας πέρασε. Κρατάω αυτές τις στιγμές σαν φυλαχτό και προχωράω.

Πόσο περίεργο συναίσθημα είναι να μιλάει κανείς για τα προσωπικά του βιώματα και μάλιστα να ομολογεί μυστικά δημόσια μέσα από τους στίχους;

Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό. Όταν έγραψα τα πρώτα μου στιχάκια, μόνος σ΄ ένα δωμάτιο, ένιωσα ντροπή, ότι είχα εκτεθεί ενώ δεν υπήρχε κανένας τριγύρω. Τώρα δεν το σκέφτομαι καν, έχει γίνει δεύτερη φύση μου. Αυτό που προσπαθώ πια κάθε φορά που δημιουργώ είναι να μη σκέφτομαι, να μην έχω επαφή με το μυαλό μου αλλά μόνο με τις αισθήσεις και όπου βγει. Την επόμενη μέρα που θα ακούσω ένα ντέμο θα έρθει η λογική και θα μου πει αν αξίζει να το πάω ένα βήμα παρακάτω. Μπορεί πολλές φορές να αδικώ ή να υπερεκτιμώ ένα τραγούδι. Who knows.

Αποτελεί μεγάλη πρόκληση το να έρχεστε σε τόσο βαθιά επαφή με τα βιώματα και τα συναισθήματά σας;

Είναι ψυχοθεραπευτικό και ανακουφιστικό αλλά και επώδυνο. Μετά όμως νιώθω δέκα κιλά ελαφρύτερος. Είναι διαφορετικό απ’ όταν είμαι στο stage. Εκεί υπάρχει εκτόνωση αλλά το πρόβλημα την επόμενη μέρα βρίσκεται πάλι εντός μου και κλωτσάει. Με τη δημιουργία το κλωτσάω εγώ.

«Νέα μπάντα, νέο πρόγραμμα, πολλά τραγούδια αγαπημένα, κάποια τα ξέρετε ήδη, κάποια είναι εντελώς καινούρια», γράψατε στο Instagram σας για την επερχόμενη εμφάνισή σας στον Σταυρό του Νότου Club. Τι άλλο να περιμένουμε στο «ραντεβού μας»;

Έντονο ηλεκτρισμό, ηλεκτρονικούς ήχους, εκρήξεις, συγκινήσεις. Είμαι ενθουσιασμένος με τον ήχο που βγάζουμε στις πρόβες. Έχουμε δέσει σαν ομάδα και αυτό είναι το πιο σημαντικό για να το ευχαριστηθούμε όλοι. Θα βρίσκομαι στο stage πρώτη φορά με τον Πρόδρομο Μυστακίδη στα τύμπανα και στους ηλεκτρονικούς ήχους, τον Άγγελο Αϊβάζη στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Ιάσονα Οικονόμου στο μπάσο, και μαζί με τη Λόλα Γιαννοπούλου στη φωνή και τον Στέφανο Χαμαλίδη στην τρομπέτα έχουμε ετοιμάσει ένα ηχητικό περιβάλλον που θα περνάει απ’την ροκ, την μπλουζ και την low-fi σκηνή με έντονο το παραδοσιακό στοιχείο. Είμαι διπλά χαρούμενος που θα τραγουδήσει παρέα μου και ο Γιώργης Στρατάκης. Είναι συγκινητικός και εκρηκτικός μαζί. Θα πούμε και ένα δικό μας τραγούδι για πρώτη φορά ζωντανά που θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή τους επόμενους μήνες. Περιμένω πώς και πώς αυτή τη γιορτή.

Πόσο σκέφτεστε το μέλλον όσον αφορά στη δημιουργική διαδικασία;

Γράφω συνέχεια τραγούδια και θα συνεχίζω να το κάνω. Προσπαθώ να ακούω κάθε μέρα δίσκους παλιούς, καινούριους, καινούριες μουσικές, να διαβάζω βιβλία και να μελετάω πιάνο, κιθάρα αλλά να δουλεύω και τη φωνή μου. Σίγουρα θα με οδηγήσει κάπου στο τέλος αλλά σε κάθε σταθμό θα σταματάω και θα μοιράζομαι με όλους σας τις εικόνες που βλέπω απ’ το κάθε μέρος του ταξιδιού.

Πολλοί καλλιτέχνες διστάζουν να πάρουν ρίσκα, ειδικά στην αρχή της καριέρας τους γιατί νιώθουν ότι μια λάθος κίνηση θα μπορούσε να τους στοιχίσει. Εσείς, ρισκάρετε;

Δεν υπάρχει λάθος στην τέχνη. Προσωπικά κυκλοφορώ ό,τι με ικανοποιεί την κάθε δεδομένη χρονική στιγμή. Τα τραγούδια έτσι κι αλλιώς είναι φωτογραφίες. Δε γίνεται να μένουμε ίδιοι. Γι’ αυτό και οι δύο δίσκοι που έχω κυκλοφορήσει μέχρι τώρα έχουν ετερόκλητα τραγούδια, κυρίως στο ηχητικό τους περιβάλλον. Το βρίσκω υγιές να πειραματίζομαι.

Ποια όνειρα κάνατε πραγματικότητα από την τελευταία συνέντευξη που κάναμε;

Έχω την τάση να ξεχνάω τα όνειρα που κάνω και ειδικά τα όνειρα που βλέπω. Βάζω κοντινούς στόχους και ένας απ’ αυτούς ήταν να γυρίσω κάποια μέρη ανά την Ελλάδα και να παίξω μουσική. Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Φολέγανδρο, Ανάφη. Έγινε και πέρασα πραγματικά πολύ ωραία. Τώρα κοιτάω τα επόμενα. Μέσα στο καλοκαίρι έγραψα και κατέληξα στα τραγούδια που θα κυκλοφορήσω το επόμενο διάστημα. Έχω μπει ήδη στο στούντιο! Πολλά από αυτά θα τα παίξω και στο live μας στις 10 Νοεμβρίου στον Σταυρό του Νότου. Το πρώτο crash test που λέμε.

Ποιοι στίχοι τραγουδιού σάς «δυσκολεύουν» αυτό το διάστημα;

Οτιδήποτε από τραπ.

«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». Πώς έγινε έτσι ο κόσμος κύριε Τσουκιά και τι πρέπει να κάνουμε ως μονάδες αλλά και ως σύνολο για να κάνουμε τούτο τον κόσμο λίγο καλύτερο υπερασπίζοντας τα παιδιά;

Ακόμα και αν είχα τη λύση, που στην περίπτωση αυτή δεν είναι μία, απαιτεί συντονισμό, δηλαδή να αρχίσουμε να εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος ως κοινωνία. Αλλά ό,τι και να λέμε, είναι δυνατόν να χάνονται μικρά παιδιά από βόμβες το 2023; Δεν έχουμε καταφέρει να εξαλείψουμε την κτηνώδη φύση άρρωστων μοναρχών και φαίνεται ότι μπαίνουμε πάλι σε τροχιά σκοταδισμού. Δε θέλω να πιστέψω ότι η ιστορία κάνει πάλι τον κύκλο της. Ο φασισμός είναι σε έξαρση. Πρέπει να προστατέψουμε τα παιδιά, το μέλλον μας. Να τους δείξουμε το δρόμο μέσα από την αλληλεγγύη, με σωστές βάσεις και ήθος. Όχι μέσα από τη βία και τον ολοκληρωτισμό.

Κύριε, ποιο κομμάτι παίζει στο repeat όταν δεν είστε καλά;

“How many times” του Bob Marley.

O Στέλιος Τσουκιάς «παντρεύει» ηλεκτρονικό και φυσικό ήχο στον Σταυρό του Νότου Club

Την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, ο Στέλιος Τσουκιάς έρχεται στον Σταυρό του Νότου Club με full band που απαρτίζεται από νέους μουσικούς. Με ανανεωμένο πρόγραμμα επιστρέφει στον χώρο όπου εμφανίζεται σταθερά, κάθε χρόνο από το 2018, για να παρουσιάσει τραγούδια από τα δύο προσωπικά του άλμπουμ (ΑΓΙΟΣ ΨΕΥΤΗΣ, ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΞΩ), νέα τραγούδια που έγραψε το καλοκαίρι και επιλεγμένα κομμάτια από την ελληνική δισκογραφία, όλα όσα τον έχουν επηρεάσει και έχουν καθορίσει την αισθητική του.

Τραγούδια από τους Παύλο Σιδηρόπουλο, Γιάννη Αγγελάκα, Διάφανα Κρίνα, Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά και τραγουδοποιούς και συγκροτήματα της νέας γενιάς όπως οι Villagers of Ioannina City, οι Λάργκο, το Παιδί Τραύμα και άλλοι, μπλέκονται αριστοτεχνικά σε ένα πρόγραμμα που επιμελείται ο ίδιος και η ραδιοφωνική παραγωγός Κυριακή Αιλιανού.

Η μουσική του Στέλιου Τσουκιά παντρεύει τον ηλεκτρονικό και τον φυσικό ήχο, σε ένα ταξίδι που ξεκινάει από την ροκ και περνάει στην ατμοσφαιρική electro/blues και lo-fi, εμποτισμένο με στοιχεία της ελληνικής σκηνής. Το γεγονός ότι ξεκίνησε την πορεία του από τα μαθηματικά, προσδίδει μια επιπλέον πινελιά διαφορετικότητας στην ήδη ξεχωριστή περίπτωσή του.

Σε κάθε live του Στέλιου, όπως και σ’ αυτό, στον Σταυρό του Νότου Club, βλέπουμε και ακούμε έναν τραγουδοποιό που αποτελεί την απόλυτη ενσάρκωση όσων ακούς στους δίσκους του. Δηλαδή, το αδιέξοδο των μεγάλων πόλεων, τη δυσκολία των σχέσεων, πινελιές μελαγχολίας και χιούμορ σε ισόποσες δόσεις, ιστορίες που έχει φέρει μαζί του από τα μέρη που έχει ζήσει και μια ευγενή «αλητεία» που εκπέμπει πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Στις 10 Νοεμβρίου, στο Club του Σταυρού του Νότου, θα μας τραγουδήσει επί 2μιση ώρες, έχοντας στο πλευρό του 4 μουσικούς και μια ξεχωριστή ερμηνεύτρια, τη Λόλα Γιαννοπούλου. Ιδιαίτερη τιμή αποτελεί η συμμετοχή του λυράρη, συνθέτη και τραγουδιστή Γιώργου Στρατάκη στο live αυτό, με τον οποίο θα πουν μαζί τραγούδια δικά τους αλλά και ένα ολοκαίνουριο κομμάτι που θα κυκλοφορήσει σύντομα.

Παίζουν οι μουσικοί:

Πρόδρομος Μυστακίδης - τύμπανα

Άγγελος Αϊβάζης - ηλεκτρική κιθάρα

Στέφανος Χαμαλίδης - τρομπέτα

Ιάσονας Οικονόμου - ηλεκτρικό μπάσο.

Σας περιμένουμε!

Λίγα λόγια για τον Στέλιο

O Στέλιος τραγούδαγε από μικρός κομμάτια του Σιδηρόπουλου, του Bob Dylan, του Tom Waits, του Bob Marley αλλά και μεγάλων Ελλήνων λαϊκών τραγουδοποιών & ερμηνευτών (Ζαμπέτας, Πάνου, Μπιθικώτσης, κ.ά.) ενώ ταυτόχρονα τον συγκινούσαν πολύ τα ρεμπέτικα. Ξεκίνησε να τραγουδάει και να παίζει με την κιθάρα του από τα στέκια των φοιτητικών του χρόνων, στη Σάμο όπου σπούδαζε, και στα Εξάρχεια όπου μεγάλωσε και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, συνέχισε να εμφανίζεται και στο Λονδίνο, τα 5 χρόνια που έζησε εκεί δουλεύοντας ως data scientist, όπου και άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Στα τραγούδια του Στέλιου Τσουκιά υπάρχουν στοιχεία στον ήχο που μαρτυρούν όλες αυτές τις επιρροές που τον συνδέουν με τις ρίζες του και εξηγούν την ταυτότητά του. Ο Στέλιος παράλληλα με την τραγουδοποιία και τα live, εργάζεται και σήμερα ως data scientist σε μεγάλες διεθνείς εταιρείες συνδέοντας πάντα τoν κώδικα της μουσικής με τoν κώδικα των μαθηματικών.

Info

Στέλιος Τσουκιάς

Σταυρός του νότου Club

10 Νοεμβρίου

Ώρα Έναρξης: 22.30

Ώρα προσέλευσης: 22.00

Γενική Είσοδος: 13€

Προπώληση εισιτηρίων:

https://www.more.com/music/stelios-tsoukias-stauros-tou-notou-club-1/

** Πώληση εισιτηρίων θέασης την ίδια μέρα στο ταμείο του καταστήματος .

*** Για κράτηση θέσης καθημένου σε τραπέζι επικοινωνείτε στο τηλ 210 9226975

© 2014-2024 Queen.gr - All rights reserved
× Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τους Όρους Χρήσης