Όχι, το The Idol δεν είναι σοκαριστικό ή προκλητικό, είναι απλά βαρετό

Στελίνα Θεοδοσοπούλου
Όχι, το The Idol δεν είναι σοκαριστικό ή προκλητικό, είναι απλά βαρετό

Η νέα σειρά του HBO, The Idol, με την Lily-Rose Depp και τον The Weeknd έκανε εχθές την πρεμιέρα της και είναι ήδη πολυσυζητημένη για τους λάθος λόγους.

Το "The Idol" έκανε εχθές το ντεμπούτο του στο HBO και ο τόσος θόρυβος που έχει κάνει μέχρι να κυκλοφορήσει, ήταν τελικά αυτό: μόνο θόρυβος.

Γιατί το φινάλε του Succession ήταν απόλυτα ταιριαστό και επίπονα αληθινό

The Idol: Η νέα σειρά του HBO που κάνει θόρυβο μάλλον χωρίς λόγο. Ή έστω για τον λάθος λόγο.

Από τη μία, είναι αρκετά νωρίς για μια σειρά που μόλις έκανε την πρεμιέρα της να πούμε κάτι τόσο βαρύ όπως "βαρετό". Από την άλλη όμως, ένας πιλότος (το πρώτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν), πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να αιχμαλωτίσει το κοινό, να το κάνει να ζητάει κι άλλο, να τον ωθήσει να θέλει να συντονίζεται στις οθόνες του. Σε μία σειρά, τα τρία πρώτα επεισόδια είναι τα πιο κρίσιμα και τα πιο χαρακτηριστικά. Αυτά θα καθορίσουν τον τόνο, θα ανάψουν το ενδιαφέρον και θα εδραιώσουν τις βάσεις των χαρακτήρων και της πλοκής.

Αν το μόνο που έχει ένας πιλότος είναι λίγο παραπάνω σεξουαλικές σκηνές, μια αυτοϊκανοποίηση που έχει συζητηθεί λες και είναι κάτι εξωπραγματικό και έναν αέρα του "ω κοίτα πόσο φοβεροί και τρομεροί είμαστε και πόσο in'n'hot μπορούμε να γίνουμε", μην δίνοντας την ίδια σημασία σε κάθε τι σημαντικό όπως πρωταγωνιστές, ήρωες, πλοκή, ύφος, αισθητική, σενάριο, ε τότε μάλλον δεν θα έχει και πολλά να πει. Μάλλον. Ας ελπίσουμε για το αντίθετο.

Πάντως, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το γεγονός ότι το HBO, ενώ πήγε τη σειρά για πρεμιέρα στις Κάννες για τα δύο πρώτα επεισόδια, δεν έδωσε early preview screenings στους δημοσιογράφους. Δεν το κάνει και πολύ συχνά αυτό. Μάλλον -ξαναλέμε- κάτι ξέρει.

the-idol-poster.jpg

4 Πράγματα που πρέπει να ξέρεις για να προετοιμαστείς για την 3η σεζόν του Valeria

Έχει ρίξει βέβαια καλή προώθηση γιατί έχει και τόσα winining ονόματα. Η σειρά έρχεται από τον Sam Levinson και με το χεράκι του (όχι χεράκι, και τα δύο χεράκια και ποδαράκια ίσως) να έχει βάλει και ο Abel "The Weeknd" Tesfaye. Το "The Idol" το περιμέναμε πώς και πώς γιατί η τελευταία φορά που ο Levinson (ναι, δεν είναι συνωνυμία, είναι ο γιος του θρυλικού σκηνοθέτη Barry Levinson) συνεργάστηκε με μουσικό (π.χ.Drake), πήραμε το "Euphoria".

Το "Euphoria" θα το θυμόμαστε μετά από κάποια χρόνια και θα ανυπομονούμε για ένα νέο επεισόδιο, ακόμα και εορταστικό. Με το "The Idol" δεν νομίζουμε να γίνει κάτι αντίστοιχο.

Επίσης, στον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένα νεαρό κορίτσι που δεν κάνει θόρυβο από μόνο του, μέχρι στιγμής έστω, αλλά λόγω των γονιών της. Μιλάμε για την Lily-Rose Depp, κόρη της Vanessa Paradis και του Johnny Depp.

Τι γίνεται στο "The Idol";

Η σύνοψη της σειράς λέει το εξής: Το "The Idol" επικεντρώνεται στην Jocelyn (Lily-Rose Depp), ένα επίδοξο ποπ είδωλο, η οποία, μετά από έναν νευρικό κλονισμό που προκαλεί την ακύρωση της τελευταίας της περιοδείας, αποφασίζει να διεκδικήσει τον τίτλο της ως η πιο σέξι ποπ σταρ της Αμερικής και ξεκινά μια περίπλοκη σχέση με τον Tedros (Abel "The Weeknd" Tesfaye), έναν γκουρού αυτοβοήθειας και επικεφαλής μιας μοντέρνας αίρεσης.

Το πρώτο επεισόδιο ανοίγει με την Jocelyn να κάνει μια σέξι φωτογράφιση στα πλαίσια της προώθησης του νέου της image και του επερχόμενου νέου single της.

Η νέα αυτή προσπάθεια είναι σημαντική γιατί η Jocelyn, μετά τον θάνατο της μητέρας της, κατάρρευσε, με αποτέλεσμα να ακυρώσει την επερχόμενη περιοδεία της. Τώρα προετοιμάζεται για την επιστροφή της και μάλιστα ολοκληρωτικά: φωτογραφίζεται για το εξώφυλλο, προβάρει τη χορογραφία και το Vanity Fair της ετοιμάζει άρθρο. Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, έρχεται μια βόμβα: μια πολύ προσωπική της selfie διαρρέεται και κυκλοφορεί παντού online.

Η ομάδα της, συμπεριλαμβανομένων των μάνατζερ Chaim και Destiny, του στελέχους της δισκογραφικής εταιρείας Nikki, του εκπροσώπου της Live Nation, Andrew, και του PR της, Benjamin, συντονίζουν μια απάντηση για να διατηρήσουν τη φήμη της.

Αφού περάσει η μέρα, η Jocelyn θέλει να ξεσκάσει με άτομα που νιώθει μια περισσότερη ασφάλεια και οικειότητα. Επισκέπτεται ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης που απ' ό,τι φαίνεται είναι μόνο για διασημότητες. Μαζί της η καλύτερη φίλη και βοηθό της, Leia, ο creative director, Xander, και η χορεύτρια, Dyanne. Εκεί θα γνωρίσει τον μυστηριώδη ιδιοκτήτη, Tedros, με τον οποίο έρχεται αμέσως πιο κοντά. Παρά τις επιφυλάξεις της φίλης της, η Jocelyn θέλει να τον προσκαλέσει σπίτι της και να μοιραστεί μαζί του το νέο της single για το οποίο έχει πολλές αμφιβολίες. Ο Tedros θα αρπάξει την ευκαιρία για να αρχίσει να την κατευθύνει για να γίνει το κομμάτι, και η ίδια, πιο γνήσια, πιο αληθινά σέξι, πιο τολμηρή.

Τι γίνεται με* το "The Idol";

Εκτός από το γεγονός πως το να βάζεις στο επίκεντρο έναν "καταπιεσμένο" καλλιτέχνη παραείναι ξεπερασμένο (πόσες φορές να το δούμε πια, πόσες φορές να λυπηθούμε πια, πόσο να ταυτιστούμε σήμερα με κάποιον που κλαίει ενώ βρέχει λεφτά) ή όπως και το να δείχνεις με τέτοιον τρόπο το παρασκήνιο της μουσικής σκηνής, η πρεμιέρα αποτυγχάνει να εδραιώσει βάσεις που θα βοηθήσουν στην αφήγηση και στο να ξεχωρίσει.

Ποτέ δεν ξέρουμε γιατί η Jocelyn είναι τόσο επιτυχημένη, δεν μαθαίνουμε τίποτα για τον Tedros (αυτό για την αίρεση έρχεται από την επίσημη πλοκή) ή γιατί είναι επικίνδυνος πέρα από το ότι "δεν κάθεται καλά" στα μάτια της φίλης της, ούτε κάτι για τον πόνο της. Υπάρχει ένα κενό. Βασικά, υπάρχουν πολλά κενά. Σίγουρα δεν περιμένουμε να απαντηθούν όλα αυτά στον πιλότο -θα ήταν και λάθος-, αλλά δεν έχουμε και κάποιον λόγο να πιστεύουμε ότι η ηρωίδα μας είναι κάτι σημαντικό. Πέρα από το sexyness του όλου θέματος -και το πόσο έχει ακουστεί η σκηνή με την Depp να αυτοϊκανοποιείται, κάτι άλλο δεν έχουμε.

Ε μήπως να ξεκολλήσουμε από το στερεότυπο πως οτιδήποτε σεξουαλικό είναι ταμπού; Μήπως να μην έχουμε τόσο ταμπού την αυτοϊκανοποίηση μιας γυναίκας που καταλήγει να έχει ακουστεί περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο για το επεισόδιο ή τη σειρά; Μήπως να ζητάμε την ουσία;

Αναμένουμε στα επόμενα και ψιλοπεριμένουμε με σταυρωμένα χέρια και κρατώντας με ευκολία (για την ώρα) το χασμουρητό να μην έρθει.

Το τηλεοπτικό remake του Fatal Attraction είναι τελικά μια ολέθρια σχέση με εμάς που το βλέπουμε