Σταύρος Σιόλας- Ρίτα Αντωνοπούλου: Οι Παρασκευές του Μαρτίου στον Σταυρό του Νότου Plus τούς ανήκουν

Δύο άνθρωποι που ταυτίζονται σε αξίες, και αντιμετωπίζουν την τέχνη ως τη μεγαλύτερη αλήθεια, βρίσκοντας πολλές φορές το καταφύγιό τους σε αυτή, δεν μπορούν -και απαγορεύεται και από άγραφο νόμο, να μη συνυπάρξουν μουσικά. Όταν για παράδειγμα, κάθε φορά που οι μουσικοί δρόμοι των Ρίτα Αντωνοπούλου και Σταύρου Σιόλα, διασταυρώνονται, δεν μπορεί να μη γεννηθεί επί σκηνής μια μεγάλη γιορτή αλήθειας με θέμα τα όμορφα τραγούδια και φόντο μια από τις καλύτερες σκηνές τούτης της πόλης.

Η μουσική, οι στίχοι, και η ερμηνεία είναι όλοι οι θεωρητικοί λόγοι που μάς κάνουν να θέλουμε να τους δούμε «εκείνες» τις Παρασκευές του Μαρτίου που τούς ανήκουν στον Σταυρό του Νότου Plus ενώ η χημεία τους είναι ο θετικός λόγος που επιλέγουμε να είμαστε εκεί στα «μαθήματα» που παραδίδουν επί σκηνής.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Σταύρος Σιόλας στον Σταυρό του Νότου Plus

Εκείνη: Όπως ένα άτομο που λατρεύει την τέχνη δεν μπαίνει σε καλούπια, έτσι κι εκείνη είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που «ξερνάει» και δεν συγχωρεί το ψέμα. Η βία τής προκαλεί απέχθεια ακόμα και στο άκουσμα ενώ η βλακεία τής προκαλεί φόβο. Εκείνη δεν νιώθει άνετα να μιλάει για τον εαυτό της (γνωστό χαρακτηριστικό που συνοδεύει το ταλέντο) αλλά «εκείνοι» -που ακούν στο όνομα φίλοι της, θα πούνε πως «η Ρίτα είναι λίγο κοσμάρα αρκετές φορές» (γνωστό χαρακτηριστικό των δημιουργών που χαόνονται πάνω στη δημιουργία). Στη δουλειά μπορεί να είναι λίγο απόλυτη σε αυτά που θέλει όσο απόλυτη είναι τη δεδομένη στιγμή πως το αγαπημένο της σημείο στην πόλη είναι η Διονυσίου Αρεοπαγείτου. Το νέο της τραγούδι (και προπομπός του νέου της άλμπουμ) «Ρώτησαν Κάποτε Ένα Αστέρι» που υπογράφει η ίδια στιχουργικά λέει πολλά για εκείνη ενώ το τραγούδι στο οποίο «επιστρέφει» όταν όλα πάνε λάθος, δεν είναι ένα. Ανάλογα τη συνθήκη θα βρει παρηγοριά σε διαφορετικά.

Εκείνος: Ο Σταύρος κυκλοφόρησε από την Panik τον πιο πρόσφατο και πολύ αγαπημένο του δίσκο με τίτλο «Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΕΙΡΑ» σε μουσική δική του και στίχους του Ηλία Μάστορη και ερμηνευτές τους: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννη Κότσιρα, Μελίνα Κανά, Ερωφίλη, Μελίνα Ασλανίδου, Γιώργο Στρατάκη, Γιώτα Νέγκα, Σταύρο Σιόλα. Ο Σταύρος απεχθάνεται την αγένεια, φοβάται τη βία και δε συγχωρεί την επαγγελματική ασυνέπεια. Το γεγονός ότι κοιμάται και ξυπνάει αργά, ότι αργεί, ότι αρνείται να ταλαιπωρηθεί, ότι είναι αυστηρός κι ότι επιμένει στις λεπτομέρειες ενδεχομένως να εκνευρίζουν τους γύρω του. Το σημείο της πόλης που αποτελεί αγαπημένο του είναι η αρχαία αγορά και τα τραγούδια στα οποία «επιστρέφει» όταν όλα πάνε λάθος είναι τα: «Καημός αλήθεια να περνώ» («Ερωτικό» Νίκος Ξυδάκης/ Ναπολέοντας Λαπαθιώτης) και το «Βράδυ» (Λένα Πλάτωνος/ Καρυωτάκης).

Τι άλλο πρέπει όμως να ξέρουμε για εκείνους με αφορμή εκείνες τις Παρασκευές;

Σταύρο και Ρίτα έχετε 30 δευτερόλεπτα να συστηθείτε σε ένα άγνωστο κοινό που δεν έχει ακούσει ποτέ κάποιο τραγούδι σας και που δεν ξέρει ποιοι είστε. Ποιοι είσαι;

Ρίτα: Εγώ νομίζω θα τραγουδήσω τον Μικρόκοσμο που είναι εμβληματικό τραγούδι της πορείας μου και θα προλάβω να το αναπτύξω μουσικά μέσα σε 30 δευτερόλεπτα... αλλιώς τί να εξηγώ με λόγια για το ποια είμαι. Ή να πούμε με τον Σταύρο μαζί το τελευταίο ρεφραίν από τα Διόδια. Καλύτερα να μιλάς με μουσική.

Σταύρος: Συστήθηκα στο ευρύ κοινό κερδίζοντας 2 βραβεία στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης με ένα μοιρολόι αποχωρισμού με τίτλο της «Άρνης το νερό» και έκτοτε κινούμαι στον χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού με άξονες τον λυρισμό και την παράδοση.

Σταύρο, ως τραγουδοποιός και ερμηνευτής, αναρωτιέμαι πως ορίζεις την
επιτυχία και πότε ένας καλλιτέχνης θεωρείται επιτυχημένος στην εποχή μας.

Αν αξιολογηθούμε με τα δεδομένα της εποχής που είναι τα views, οι followers και τα λεφτά, είμαστε όλοι αποτυχημένοι μπροστά στην trap και δευτερευόντως το mainstream λαϊκό τραγούδι. Και αυτός είναι ο λόγος που δε μου αρέσει ο όρος επιτυχία. Ο κάθε καλλιτέχνης είναι ένα ξεχωριστό λουλούδι που με τα δικά του χρώματα ομορφαίνει το τοπίο της μουσικής. Αν έχει δημιουργήσει μια σχέση αλήθειας με το δικό του κοινό που διαρκεί, παραμένοντας πιστός στον εαυτό του, έχει κάθε λόγο να νιώθει πλήρης και ικανοποιημένος.

Ρίτα, διαθέτεις μια σπάνια φωνή και αναρωτιέμαι ποια είναι η μεγαλύτερη δήλωση που έχεις κάνει μέσω της ενασχόλησής σου με τη μουσική και ποια η μεγαλύτερη θυσία.

Νομίζω ότι πάντα πίσω από τις επιλογές μου και τις ερμηνείες μου υπάρχει η πρόθεση να μιλήσω για τη δύναμη του ανθρώπου και για το ότι είμαστε όλοι ένα. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο μήνυμα που θέλω να περάσω. Θυσίες χρειάζονται πολλές, τουλάχιστον με τον τρόπο που κινούμαι εγώ μέσα σε αυτή τη δουλειά, αλλά η μεγαλύτερη θυσία έχει υπάρξει το να λείπω αρκετά από την κόρη μου όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή. Όλα τα άλλα είναι μηδαμινά μπροστά σε αυτό.

Σταύρο και Ρίτα, σε χαρά ή σε λύπη αντλείτε μεγαλύτερη έμπνευση προκειμένου να δημιουργήσετε;

Σταύρος: Καλώς η κακώς το τραύμα τροφοδοτεί την τέχνη και απ' αυτό ζητά το κοινό να λυτρωθεί. Ο πόνος γεννά το τραγούδι ακόμα και το χαρούμενο. Την ευτυχία όποτε τη βρίσκω προτιμώ να τη ζω και δεν υποβάλω τον εαυτό σε εσωστρεφείς διαδικασίες.

Ρίτα: Εγώ με βρίσκω πιο πολύ στη χαρά. Η λύπη κάπως με αποδομεί σε ένα βαθμό και με ακινητοποιεί. Με αποσυντονίζει. Στη χαρά, που ευτυχώς είναι η κύρια κατάσταση ύπαρξής μου, μπορώ να κάνω τα πάντα!

Ρίτα, «ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη» που φέρεις ως ερμηνεύτρια;

Να υπηρετώ με σεβασμό και να προσπαθώ να αναδυκνείω τα έργα των σπουδαίων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο κι έγραψαν ιστορία. Και το να μην προδώσω την εμπιστοσύνη και την αγάπη που μου δίνει ο κόσμος τόσο απλόχερα.

Σταύρο, πιστεύεις πως ένας ταλαντούχος άνθρωπος μπορεί στην εποχή της ταχύτητας και της «φτήνιας» να ξεχωρίσει μουσικά; Ποια τα όπλα τα οποία θα πρέπει να έχει;

Αν ο εαυτός δεν αποτελεί εμπόδιο, το ταλέντο θα υπάρξει η ευκαιρία να ξεχωρίσει. Όπλα είναι οπωσδήποτε η επιμονή και η υπομονή. Το πόσο μακριά θα φτάσει όμως κανείς εξαρτάται από ένα σημείο και μετά απ' τις «παρέες».

Ρίτα, έχεις συνεργαστεί με ιερά τέρατα του χώρου. Τι ρόλο παίζει η τύχη στη ζωή σου; Το ταλέντο, η συνέπεια και η προσπάθεια είναι δεδομένα.

Μεγάλο ρόλο κατά τη γνώμη μου. Πολλές συναντήσεις έγιναν «τυχαία» ή και όχι τόσο τυχαία τελικά. Νομίζω ότι ισχύει το συν Αθηνά και χείρα κίνει. Πάντως ό,τι μου έχει συμβεί στο χώρο μέχρι σήμερα, το έχω νιώσει ως γραφτό με έναν τρόπο. Σα να ήταν να γίνει. Κι αυτό το ένιωθα από πολύ μικρή.

Σταύρο, στη μουσική φαρέτρα σου έχεις σπουδαίες συνεργασίες με ονόματα που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Ποια είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρες από αυτούς τους ανθρώπους «σχολείο»;

Το μεγαλύτερο μάθημα το είχα πάρει ήδη μέσα από τα τραγούδια και τις φωνές τους γιατί από εκεί «έκλεψα» απ' τον καθένα ό,τι θαύμασα και το ενσωμάτωσα στη δική μου φωνή και τα τραγούδια μου. Θα αναφέρω όμως τον Μανώλη Μητσιά για το ήθος, τη γενναιοδωρία και την ευγένειά του.

Ρίτα και Σταύρο, θα χαρακτηρίζατε εαυτόν επαναστάτρια/επαναστάτη;

Ρίτα: Δεν απαντώ με ευκολία να σας πω την αλήθεια σε τέτοιες ερωτήσεις γιατί θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τί εννοούμε με την λέξη επαναστάτρια. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι σίγουρα δεν είμαι ένας άνθρωπος που ακολουθεί οδηγίες και εντολές, αν αυτές δεν υπακούν στον δικό μου ηθικό κώδικα και στη δική μου αντίληψη της πραγματικότητας. Έχω υψηλό αίσθημα δικαίου και θέλω να το υπερασπίζομαι και μέσα από τη δουλειά μου.

Σταύρος: Ακόμα κι αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα ήταν περίεργο να με αυτοαποκαλέσω. Δε με θεωρώ επαναστάτη προσπαθώ όμως, όπως μπορώ, να ανατρέψω τα κακώς κείμενα και να κομίσω κάτι καινούργιο στην τέχνη και τον κόσμο.

Σταύρο και Ρίτα, πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη ο κόσμος να στραφεί στην τέχνη και στην ποιοτική της μορφή δίχως φίλτρα και fast food σουξέ;

Σταύρος: Είναι μεγάλη η ανάγκη για πνευματικότητα αλλά χρειάζεται πνεύμα για να διαπιστώσεις την ένδειά του όποτε βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο. Η ουσιαστική παιδεία μόνο μπορεί να καλλιεργήσει το πνεύμα αλλά δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις επαρκώς για να την προσφέρουν στους νέους μας.

Ρίτα: Αυτό φαίνεται από τον καθοριστικό ρόλο που έχει παίξει η μουσική σε κάθε σημαντική κοινωνικοπολιτική συγκυρία σε αυτόν τον τόπο και στην ιστορία του. Μουσικές και τραγούδια συνδεδεμένα άρρηκτα με γεγονότα ιστορικά της χώρας δείχνουν το πώς η μουσική αυτή, η ουσιαστική έκφρασή της, είναι όχι απλά συνοδοιπόρος του κόσμου στα δύσκολα, στις χαρές, στις νίκες, στις ήττες, αλλά και βασικό στήριγμα και σπουδαίος τρόπος ένωσης των ανθρώπων.

Στη συνύπαρξή σας τις Παρασκευές του Μαρτίου στο Plus του Σταυρού του Νότου η μουσική χημεία σας θα είναι δεδομένη. Ανεξάρτητα από το πόσα πολλά άτομα θα έρθουν να σας δουν, εσείς Ρίτα και Σταύρο, πότε θα θεωρήσετε ότι τα live θα είναι επιτυχημένα;

Ρίτα: Αυτό το βλέπεις στα πρόσωπα των ανθρώπων στο τέλος.. και κατά τη διάρκεια φυσικά. Τα βλέμματα γεμάτα αγάπη και συγκίνηση και χαρά είναι η απόλυτη απόδειξη.

Σταύρος: Είμαστε χαρούμενοι μαζί, είμαστε περήφανοι για την παράσταση, περνάμε ωραία με τους μουσικούς, το μαγαζί είναι γεμάτο, τα live είναι ήδη επιτυχημένα!

Ρίτα, όπως γνωρίζουμε, αφορμή των κοινών σας εμφανίσεων είναι το ολοκληρωμένο album σου σε μουσική του Σταύρου ενώ στο εν λόγω άλμπουμ βλέπουμε πως πρώτη φορά επιχειρείς να υπογράψεις στίχους. Στίχους που έγραψες η ίδια μπορείς να τους ερμηνεύσεις καλύτερα ή η πηγαία θεατρικότητά σου σε συνοδεύει σε ό, τι κι αν τραγουδήσεις;

Δεν έχει διαφορά στον τρόπο που θα πω τους δικούς μου στίχους...αγαπώ τους στίχους των τραγουδιών που λέω πολύ και θέλω να τους υπηρετώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η διαφορά είναι ότι πρώτη φορά νιώθω ότι λέω κάτι που βγήκε από μέσα μου σαν ανάγκη έκφρασης. Αυτό είναι πολύ όμορφο και ιδιαίτερο για μένα!

Σταύρο, με άξονες τον λυρισμό και την παράδοση γεφυρώνεις αρμονικά το χθες και το σήμερα. Τελικά είναι σωστό να βάζουμε ταμπέλες στους καλλιτέχνες; Εσύ, πού ανήκεις μουσικά;

Εγώ δε νιώθω ότι οφείλω να ανήκω κάπου μουσικά. Νιώθω ελεύθερος να πειραματίζομαι και να δανείζομαι στοιχεία από κάθε είδος μουσικής που με ιντριγκάρει και μου είναι χρήσιμο τη συγκεκριμένη στιγμή. Κατά βάση όμως υπηρετώ το καλό ελληνικό τραγούδι!

«Ρώτησαν κάποτε», τη Ρίτα τί θεωρεί ευτυχία, το ίδιο και τον Σταύρο. Αλήθεια, πώς την ορίζουν;

Ρίτα: Η ευτυχία είναι κάτι που το νιώθεις στο σώμα σου όπως έλεγα με έναν φίλο μου προχθές. Δεν είναι μια ιδέα να την περιγράψουμε. Πλημμυρίζεις από συναίσθημα και ολότητα. Τη νιώθεις να σε κυριεύει και να σου φέρνει ακόμη και δάκρυα συγκίνησης. Αυτές είναι οι μαγικές στιγμές της ζωής και είμαι ευγνώμων για κάθε μία από αυτές!

Σταύρος: Αγάπη, δημιουργία, τέχνη και περιπλάνηση. Αν έχω αυτά είμαι καλά!

Και οι δύο έχετε ήδη γράψει τα δικά σας χιλιόμετρα στο έντεχνο τραγούδι και όσοι σας ακολουθούν πιστά σε αυτά τα μονοπάτια θα ήθελαν να μάθουν ποια είναι τα επόμενα βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα σχέδιά σας.

Ρίτα: Είμαστε στο στούντιο αυτή την περίοδο με τον Σταύρο και ηχογραφούμε τη νέα μου δισκογραφική δουλειά σε μουσικές αποκλειστικά δικές του και στίχους δικούς μου αλλά και άλλων δημιουργών. Το πλάνο λέει εμφανίσεις κοινές όπου μπορέσουμε να πάμε και τώρα μα και στην καλοκαιρινή μας περιοδεία. Οι παραστάσεις είναι πολλές και διαφορετικές για μένα γιατί συμμετέχω και σε πολλά αφιερώματα για τους μοναδικούς δημιουργούς αυτού του τόπου. Παράλληλα, τώρα με τις εμφανίσεις μας στον Σταυρό του Νότου Plus, το πιο άμεσο είναι η παράσταση αφιερωμένη στην παγκόσμια ποίηση στις 21 Μαρτίου, ημέρα παγκόσμιας ποίησης, στην εναλλακτική σκηνή της λυρικής με τον Γιάννη Μπελώνη στο πιάνο.

Σταύρος: Προς το παρόν αυτό που μπορώ να πω είναι ο δίσκος που ετοιμάζουμε με τη Ρίτα σε μουσική δική μου και στίχους της ίδιας και άλλων στιχουργών και οι κοινές μας εμφανίσεις στο Σταύρο του Νότου Plus αλλά και η καλοκαιρινή μας περιοδεία που έπεται.

Σταύρο και Ρίτα, ποιοι καλλιτέχνες σάς καθόρισαν μουσικά και ποιες οι μουσικές προσλαμβάνουσές σας;

Σταύρος: Μάνος Χατζιδάκις, Νικος Ξυδάκης, Χρόνης Αηδονίδης, Γιώτα Βέη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Bjork, Portishead Lorrenna Mackennit, Preisner, Mozart είναι λίγοι από όσους έγραψαν μέσα μου ανεξίτηλα κι αποτελούν τη δεξαμενή απ' την οποία αντλώ τα στοιχεία που συνθέτουν τη μουσική μου ταυτότητα.

Ρίτα: Είναι πολλοί και εντελώς διαφορετικοί...δεν ξέρω ποιους να αναφέρω και ποιους να αφήσω απέξω... Eίχα όλα τα ακούσματα των γονιών μου ως παιδί, Νταλάρα, Παπακωνσταντίνου, Αλεξίου, Βιτάλη, Γλυκερία μα και πολλές ξένες επιρροές από τη στιγμή που ξεκίνησα εγώ να ακούω τη δική μου μουσική μιας και η δική μου γενιά ήταν η γενιά του mtv. Άρα δε μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς ποιοι με καθόρισαν. Uεωρώ ότι όλα τα ακούσματα είναι μέσα μου και μέχρι σήμερα εξακολουθώ να διαμορφώνομαι και να ανακαλύπτω με κάθετί καινούριο που ακούω.

Ρίτα και Σταύρο, τι είναι αυτό στο οποίο δεν κάνετε εκπτώσεις και δεν θα κάνετε ποτέ;

Ρίτα: Στην ηθική μου, στην αξιοπρέπειά μου και στην αισθητική μου.

Σταύρος: Δε θα έκανα έκπτωση στη μουσική μου προφανώς και δε θα συνεργαζόμουν με καλλιτέχνες που δεν εκτιμώ.

Σταύρο και Ρίτα, πότε ήταν η στιγμή που φάγατε τη λεγόμενη «σφαλιάρα» στη ζωή σας και είδατε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά;

Σταύρος: Δεν υπήρξε κάτι που με συντάραξε αρνητικά στην καλλιτεχνική μου πορεία γιατί παρότι είμαι καλοπροαίρετος με τους ανθρώπους του χώρου δεν πέφτω κι απ' τα σύννεφα αλλά δε μου συνέβη και κάτι σοκαριστικό. Νομίζω ότι η σφαλιάρα που σου αλλάζει τη ζωή έρχεται όταν αντιμετωπίσεις σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Ρίτα: Δε θεωρώ ότι χρειάστηκε να φάω κάποια σφαλιάρα για να δω τα πράγματα διαφορετικά. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι με υπέροχους γονείς και είχα την τύχη να έχω δίπλα μου φίλους που ήταν και είναι αληθινοί. Τα πράγματα λοιπόν τα βλέπω από την αρχή ως έχουν χωρίς αυταπάτες και με καλή αντίληψη της πραγματικότητας θεωρώ. Οι σφαλιάρες έρχονται, μαθαίνεις και προχωράς...ή και δε μαθαίνεις οπότε σε περιμένει κι άλλη παρακάτω.

Ρίτα και Σταύρο, τι σας ενοχλεί περισσότερο στην εποχή μας; Εντός και εκτός μουσικής;

Ρίτα: Η βία, η απάθεια, η βλακεία κι η αποκοπή του ανθρώπου από την ουσία της ύπαρξης κι η μεταβολή του σε ψηφιακό ζόμπι.

Σταύρος: Η έλλειψη ενσυναίσθησης και συλλογικότητας, η σκληρότητα κai η ανθρωποφαγία!

Στείλτε ένα empowering μήνυμα σε όλες τις γυναίκες με αφορμή τον Μάρτιο και την 8η Μαρτίου που τιμάται η γυναίκα.

Ρίτα: Ζω για τη μέρα που ένα κορίτσι θα μπορεί να κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης βράδυ, μόνο του, χωρίς να φοβάται. Αυτός είναι ο στόχος...μέχρι τότε έχουμε να μεγαλώσουμε πολύ σαν είδος.

Σταύρος: Ήμουν και θα είμαι πάντα υπέρμαχος της ισότητας και των δικαιωμάτων της γυναίκας απέναντι στην πατριαρχία και την τοξική αρρενωπότητα!

Μοιραστείτε τον αγαπημένο σας στίχο που αποτελεί και την πιο ισχυρή δήλωση βάσει όλων αυτών που συμβαίνουν.

Ρίτα:

«Κι έπειτα ρώτησαν μια μάνα που είχε χάσει ένα γιο

μήπως πικραίνετε τα βράδια μέσα στο σπίτι τ αδειανό

κι είπε ο γιος μου είναι ένα αστέρι

είναι η στάλα της βροχής

είναι το κρίνο στο λιβάδι

και τα παιδιά όλης της γης»

(«Ρώτησαν Κάποτε Ένα Αστέρι» Συνθέτης: Σταύρος Σιόλας, Στιχουργός: Ρίτα Αντωνοπούλου)

Σταύρος:

«Σήκω τα πόδια σου βάλε τα καλά σου όσο απέραντος κι αν μοιάζει ο κόσμος απ τα πόδια σου αρχινά» («Προσμονή» στίχοι και μουσική: Σταύρος Σιόλας)

ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ - ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΙΟΛΑΣ

Info:

Κάθε φορά που βρίσκονται μαζί στη σκηνή γεννιέται μια μεγάλη γιορτή, όπου τα τραγούδια αποκτούν μια πρωτόγνωρη συγκίνηση. Ο Σταύρος Σιόλας και η Ρίτα Αντωνοπούλου τραγουδούν με την ξεχωριστή φλόγα στη φωνή αυτών
που καίγονται σε κάθε συλλαβή και νότα.

Η συνύπαρξη τους τις Παρασκευές του Μαρτίου στο Plus του Σταυρού του Νότου αποτελεί μια εξαιρετική συνεργασία και ένα σμίξιμο απολύτως φυσικό και αυτονόητο, καθώς μοιράζονται την ίδια αγάπη και πάθος γι’ αυτό που κάνουν.

Αφορμή των κοινών τους εμφανίσεων το επερχόμενο ολοκληρωμένο album της Ρίτας Αντωνοπούλου σε μουσική του Σταύρου Σιόλα, στίχους αρκετών σημαντικών δημιουργών, αλλά και της Ρίτας που για πρώτη φορά το επιχειρεί. Μέσα στον Φεβρουάριο θα κυκλοφορήσει το πρώτο single με τίτλο «Ρώτησαν κάποτε».

Στο πρόγραμμα τους θα μας ταξιδέψουν σ’ ένα ευρύ φάσμα του ελληνικού τραγουδιού μέσα από το προσωπικό τους ρεπερτόριο, αλλά και τραγούδια σημαντικών Ελλήνων συνθετών και τραγουδοποιών που θα πάρουν κάτι από την προσωπικότητα τους.

Μαζί τους οι:

Αστέρης Κωνσταντίνου - κιθάρα, λαούτο, φυσαρμόνικα

Αγγέλικα Παπανικολάου - ακορντεόν

Χρήστος Ελ. Παπαδόπουλος - κλαρινέτο και σαξόφωνο

Πάνος Βουλγαράκης - κοντραμπάσο

Βασίλης Γιασλακιώτης - ντραμς

Παρασκευές 1-8-15-22-29 Μαρτίου

Σταυρός του Νότου Plus

H προπώληση ξεκίνησε