Να κοιτάς εκεί που θες να πας

Πολλές φορές έχει τύχει να νιώθουμε πως θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να φύγουμε από όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, ωστόσο όμως κάνοντας δυο βήματα μπροστά, τσουπ επιστρέφουμε και πάλι πίσω στην αφετηρία μας. Το παρελθόν καραδοκεί, σαν να θέλει να μας υποδεχτεί πάλι με ανοιχτές αγκάλες.

Βρίσκουμε αφορμές, δικαιολογίες να τηρήσουμε την απόφαση αυτή που έχουμε πάρει, να μην το βάλουμε κάτω, όσα πισωγυρίσματα κι αν μας βρουν και απλά περιμένοντας θα έρθει η κατάλληλη στιγμή που ναι, θα πάμε μπροστά, γιατί οι άνθρωποι είμαστε γεννημένοι να ζούμε το τώρα και να κοιτάμε το αύριο για να μπορέσουμε να το φτάσουμε. Το να μένουμε στάσιμοι ή να γυρνάμε πίσω σε καταστάσεις που δεν προοδεύουν, είναι χάσιμο χρόνου.

Είναι δύσκολο, το ξέρω πολύ καλά. Ουκ ολίγες φορές έχω πει το γνωστό «από Δευτέρα τέλος» και έχουν έρθει άπειρες Δευτέρες από τότε και το τέλος πουθενά. Όσο δύσκολο κι αν είναι όμως, σημασία έχει ότι δεν είναι ακατόρθωτο. Αρκεί να το θέλουμε και να πιστεύουμε σε αυτό. Την δεδομένη στιγμή που καλούμαστε να αποφασίσουμε να αφήσουμε κάτι πίσω μας και να πορευτούμε χωρίς αυτό, αρνούμαστε να το αποδεχτούμε μέσα μας, βυθιζόμαστε στις σκέψεις μας και ελπίζουμε πως θα βρεθεί κάτι να μας κάνει να γυρίσουμε και να το πάρουμε μαζί μας, ώστε να προχωράμε μαζί μπροστά και όχι μόνοι.

Δίχως να μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το οποίο μας έχει κάνει να πάρουμε τις αποφάσεις μας και μένοντας κολλημένοι σε αυτό, το μόνο που συμβαίνει είναι να αναλωνόμαστε και ο χρόνος που περνά να μένει ανεκμετάλλευτος, χάνοντας πολλές φορές ευκαιρίες που με καθαρό μυαλό θα τις αξιοποιούσαμε καταλλήλως. Τοποθετούμε το παρόν σε μια κατάσταση αναμονής για ένα παρελθόν που ενδεχομένως να μην έχει μέλλον˙ και το παρόν είναι τόσο πολύτιμο δώρο. Έχουμε ανάγκη να προοδεύουμε και να εξελισσόμαστε και αυτό είναι το παν όταν μέσα σε έναν κόσμο τα πάντα μεταβάλλονται και οι άνθρωποι συμπεριφέρονται συμφεροντολογικά.

Κάποτε, φτάνει η στιγμή που χρειάζεται να κλείσουν κάποιες πόρτες που δεν οδηγούν πουθενά κι από τις οποίες δεν βγαίνει καθαρός αέρας. Οξυγόνο να αναπνεύσουμε. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε κάτι για το οποίο ξέρουμε ότι δεν θα αλλάξει και γνωρίζουμε ενδόμυχα ποια είναι η κατάληξή του. Φροντίζουμε να παίρνουμε τα μαθήματά μας από όλα όσα μας συμβαίνουν και να βρίσκουμε την δύναμη να προχωράμε. Να προχωράμε για εμάς τους ίδιους. Το χρωστάμε στον εαυτό μας άλλωστε. Γι΄αυτό πίσω να μην κοιτάμε ποτέ.

Να κοιτάμε εκεί που θέλουμε να φτάσουμε κι αυτό να είναι πάντα το μπροστά! Να ζούμε το παρόν έντονα, να συμφιλιωνόμαστε με το παρελθόν μας έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα όμορφο και ευτυχισμένο μέλλον!