Τίποτα δεν είναι δεδομένο, γιατί να είναι οι άνθρωποι;

Καιρό τώρα αναζητούσα, ας πούμε μια έμπνευση και ήταν πράγματι μπροστά στα μάτια μου και εγώ έκανα πως δεν την βλέπω. Η περίοδος που διανύουμε εκτός από αγχωτική και πρωτόγνωρη είναι και διδακτική, διδακτική για πολλούς λόγους!

Δεν αρκεί να λες ότι βλέπεις με αισιόδοξη ματιά την καθημερινότητα, πρέπει όλη αυτή η αισιόδοξη στάση να γίνει τρόπος ζωής. Ξέρεις λοιπόν ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της… καραντίνας και του κορονοϊού; Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτήν τη ζωή.

Θα ξεκινήσω γενικά και θα καταλάβεις πού θα το φτάσουμε. Ο κορονοϊός μας έκλεισε στο σπίτι, μας περιόρισε και μας στέρησε την… καλοπέραση με κόσμο σε εξωτερικούς χώρους. Πριν από αυτήν την νέα καθημερινότητα ήταν δεδομένο ότι θα έβγαινες έξω με τους φίλους σου, θα γυρνούσες σπίτι, θα διάβαζες, θα κοιμόσουν, θα ξυπνούσες. Θα πήγαινες σχολείο, θα έβλεπες τους φίλους σου, θα γυρνούσες σπίτι, θα διάβαζες… και πάει λέγοντας. Κανένας δεν μπορούσε να σου στερήσει τίποτα από τα παραπάνω, εδώ που τα λέμε γιατί να το έκανε κιόλας;

Τελικά δεν ήταν δεδομένη η καθημερινότητα μας.

Σιχαινόμουν τις βόλτες στο super και ίσως να ταυτιστείς μαζί μου. Κάθε Σάββατο με ξύπναγε η μαμά για το καθιερωμένο tour σε αγορές για ανεφοδιασμό του σπιτιού. Ήταν δεδομένο ότι θα γκρίνιαζα σέρνοντας, με έναν αβάσταχτο καημό, το καροτσάκι και ξεφυσώντας με απελπισία στην ουρά των ταμείων. Τώρα αυτή η ρουτίνα δεν υπάρχει και ξέρεις τι, νομίζω κάπου- κάπου την επιζητώ. Το άγγιγμα της στα μαλλιά και αυτό το… «έλα να σε κάνω αγκαλιά» ήταν δεδομένο ότι θα μου το ‘λεγε, δεδομένη ήταν βέβαια και η στάση μου. «Έχω μεγαλώσει πια, άσε με, μας βλέπουν.» Ήταν δεδομένο ότι θα μου ‘ λειπε; Κι όμως. Οι άνθρωποι όταν τους χωρίζει κάτι τόσο μεγάλο εκτιμούν και τα πιο μικρά. Μακάρι αυτά τα δεδομένα να μην άλλαζαν ποτέ.

Δεν είναι δεδομένο ότι θα ανοίξεις την πόρτα του ψυγείου και θα βρεις γεμάτη την κανάτα με το γάλα, εκτός βέβαια και αν έχεις προνοήσει για αυτό. Αν έχει φροντίσει να γεμίσεις το κενό, τότε θα είσαι καλυμμένη. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αν φροντίσεις να καλύψεις το κενό, τότε είσαι καλυμμένη. Μπορεί να είχες δεδομένη την κολλητή σου πριν το lockdown, τώρα όμως αυτό το κενό της απόστασης είναι τεράστιο. Ήταν δεδομένο πως δε θα χανόσασταν τόσο. Δεν ήταν τελικά. Είδες όμως που το πάλεψες και είστε μαζί ακόμη και αν σας χωρίζουν τόσα χιλιόμετρα; Τίποτα δεν είναι δεδομένο, γιατί να είναι οι άνθρωποι;

Ναι, η καραντίνα, η πανδημία, το lockdown-εις διπλούν- μας έμαθε και, θα μας μάθει ακόμη πολλά. Πώς να διαχειριζόμαστε εμάς, πώς να είμαστε εκεί ακόμη και από απόσταση. Πώς να σταθούμε σε δύσκολους καιρούς στα πόδια μας, πόσο σφιχτή θα πρέπει να είναι η αγκαλιά μας σε εκείνους που αγαπάμε και φυσικά ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πολλές φορές αρκεί ένα κουμπί, εκείνο της απενεργοποίησης, για να καταλάβουμε και να αναλογιστούμε μικρά αλλά πολύτιμα πράγματα στη ζωή. Αυτό το κουμπί είναι ο κορονοϊός και αυτή η απενεργοποίηση θα μας βρει πιο αγαπημένους, πιο δυνατούς, πιο σταθερούς και συνειδητοποιημένους, αυτό ναι, ίσως και να ‘ναι δεδομένο!

01

04