Ζήλια ζήλια είσαι εδώ;

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη εξόντωσαν –λέει- ένα σωρό ναυτικούς που βρέθηκαν στο διάβα τους στα αρχαία χρόνια, το τέρας του Λοχ Νες έχει τρομάξει πλήθος επισκεπτών της διάσημης σκοτσέζικης λίμνης και το γιέτι των Ιμαλαΐων έχει συνάψει φιλίες με μερικούς από τους δεινούς περιηγητές των βουνοκορφών. Και το, κατά τα λεγόμενα, πράσινου χρώματος τέρας της ζήλιας κυκλοφορεί και οπλοφορεί -και ρίχνει σφαίρες καταστροφής- απ' άκρη σ' άκρη στον πλανήτη. Στην μάχη ανάμεσα στο διαβόητο τέρας και σε εσάς ποιος θα κερδίσει;

Υπάρχει η ζήλια η φυσιολογική που προκύπτει από την διεκδίκηση και το ενδιαφέρον ανάμεσα σε δύο συντρόφους και είναι αναπόφευκτη αφού ο έρωτας, όπως και να το κάνεις, είναι συναίσθημα εγωιστικό και συνοδεύεται από την (υπέρμετρη και παράλογης έντασης και μεγέθους καμιά φορά) κτητικότητα. Αυτή η καθημερινή και κάπως συνηθισμένη ζήλια δεν απειλεί την ισορροπία της σχέσης ούτε και την υγεία της συνύπαρξης των δύο μελών αφού εκφράζεται συνήθως και από τις δύο πλευρές ανώδυνα και ενίοτε με αρκετό χιούμορ.

Υπάρχει και η παθολογική ζήλια που πάει πακέτο με τον έντονο φόβο, η κτητικότητα γίνεται έλεγχος και ο θυμός, η επιθετικότητα και οι καβγάδες που προκύπτουν από τις υστερίες του πανικού φθείρουν τη σχέση και οδηγούν στο ανεπιθύμητο: την διατάραξη της ηρεμίας και της ισορροπίας, ενίοτε και την πλήρη διάλυση της σχέσης όταν η υπομονή εξαντληθεί παντελώς από την πλευρά εκείνου που υφίσταται την –αδικαιολόγητη- οργή συνήθως. Αν ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία σκεφτείτε το εξής: πόσο θα αντέξει ο αθώος «δράστης» να τον κατηγορείτε αδίκως; Μήπως τελικά τον οδηγήσετε να σας δικαιώσει και να είστε όλοι καλά και ικανοποιημένοι και υλοποιήσετε παρεούλα την φράση «βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου»; Για σκεφτείτε το λιγάκι.

Για να χαλαρώσουμε, στην περίπτωση της υστερικής ζήλιας όπως αυτή προκύπτει από τα ακούσια (ή ηθελημένα) μακροβούτια στις πισίνες των προσωπικών μας ανασφαλειών, μια λύση θα ήταν να κρατάμε αλυσοδεμένο το αντικείμενο του πόθου μας σε κάποιο σκοτεινό μπουντρούμι (για καλό και για κακό). Για κάποιον ανεξήγητο (...) λόγο κάτι τέτοιο είναι, μάλλον, ανέφικτο. Οπότε ίσως να το ξεχάσουμε και να αφοσιωθούμε στις απλούστερες και προαναφερθείσες λύσεις της εκλογίκευσης να είναι το επιθυμητόν.