GIWA AWARDS: O θεσμός που φωτίζει και τιμά όλες τις πτυχές μιας γυναίκας

Λένε πως όποιος γυρίζει, μυρίζει και το επιβεβαιώνω.

Πλέον οι αφορμές είναι πολλές για να γνωρίσεις κόσμο. Κόσμο αξιόλογο, που παράγει έργο, που αφήνει αποτύπωμα και πολλές φορές κινείται below the radar χωρίς διαθέσεις και προθέσεις αυτοπροβολής και περιαυτολογιών.

Για να γνωρίσεις αυτόν τον κόσμο όμως, θα πρέπει και εσύ να έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου και μαζί με το drink σου να κρατάς και την αλήθεια σου. Τις αληθινές σου προθέσεις, εκείνες που σε σπρώχνουν στην ανακάλυψη των άλλων, του τί κάνουν, ποιοι είναι στ΄ αλήθεια και να τους αφιερώσεις χρόνο.

Το να αφιερώνουμε χρόνο πλέον, είναι μια φρασούλα κλειδί για πολλά πράγματα και οδηγεί στην επένδυση εαυτού και άλλων.

Σε μια ταράτσα, ένα βράδυ καλοκαιρινό, με τον αέρα να διαπερνά μαλλιά και σώμα, σαν χάδι, με ωραία μουσική, χαμόγελα και διάθεση για γνωριμίες, συνάντησα τη Σοφία Κωνσταντοπούλου.

Κουβέντα είχε γίνει για τη γνωριμία μας, κάποιες ημέρες πριν από κοινές γνωστές φίλες αγαπημένες και να που τα έφερε έτσι η συγκυρία να γνωριστούμε δια ζώσης, χωρίς προγραμματισμένη συνάντηση στην ταράτσα του ΕΜΣΤ και να κάνουμε μια από τις πιο ωραίες συζητήσεις της ζωής μου. Αυτές τις καταλαβαίνεις ότι είναι ωραίες διότι η μουσική μπαίνει στη σίγαση και ο κόσμος γύρω σου μπαίνει σε portrait mode, δηλαδή, θολώνει.

Μια γυναίκα γλυκιά, δυναμική, ευφυής, ετοιμόλογη, αληθινή που με έκανε να νιώσω πως καταλαβαίνει.

Μοιραστήκαμε εμπειρίες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο και ένιωσα στη φωνή και την παρουσία της να βρίσκω θαλπωρή και κατανόηση.

Όταν οι μοιρασιές των εμπειριών ενώνονται, όλοι ξέρουμε και έχουμε καταλάβει πια, πως αυτό οδηγεί σε δύναμη, ενδυνάμωση, αυτοπεποίθηση, έλλειψη αισθήματος μοναξιάς και αποξένωσης.

Και η Σοφία είχε και έχει πολλά να πει και αντιστοίχως είχα και έχω κι εγώ από μεριάς μου να πω σε εκείνη.

Επειδή μου αρέσει να μοιράζομαι, αποφάσισα να μοιραστώ τη Σοφία και όλο της το είναι μαζί σας.

Η Σοφία Κωνσταντοπούλου, είναι η δημιουργός των GIWA Awards, Greek International Women Awards, τα οποία επιβραβεύουν τις γυναίκες εκείνες που ξέφυγαν από τα προγραμματισμένα τους πλαίσια, παρήγαγαν έργο, τόλμησαν να καταρρίψουν μύθους για τους άψογα μέχρι στιγμής σερβιρισμένους ρόλους της γυναίκας από την οικογένεια, τη θρησκεία και την κοινωνία και αυτές οι γυναίκες αποτέλεσαν και αποτελούν έμπνευση για όλες τις γυναίκες του κόσμου που έχουν ανάγκη από παρακίνηση και αστερόσκονη παντός τύπου.

Σοφία, σε ευχαριστώ.

Σοφία, θα ήθελα να σε γνωρίσω και να συστήσω και σε όσους δεν ξέρουν ούτε την ιστορία, ούτε το σπουδαίο έργο σου. Πώς ξεκίνησες για να φτάσεις στο σήμερα και να γίνεις εν τέλει η δημιουργός των GIWA;

Η ιδέα των GIWA δεν γεννήθηκε τυχαία· ήταν αποτέλεσμα ενός έντονου προσωπικού και κοινωνικού προβληματισμού. Όταν εργαζόμουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μόλις 24 χρονών, συμμετείχα στη διοργάνωση των Ευρωπαϊκών Βραβείων Γυναικών. Παρατήρησα με έκπληξη —και, ομολογουμένως, απογοήτευση— ότι σε μια δεκαετία, είχε βραβευθεί μόλις μία Ελληνίδα, η Ειρήνη Παππά. Αυτή η διαπίστωση με κινητοποίησε.

Μια δεκαετία μετά, γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να δημιουργήσω ένα θεσμό που θα φωτίζει και θα τιμά τις Ελληνίδες που διαπρέπουν εκτός συνόρων — κάθε μία στον τομέα της, όπου κι αν βρίσκεται στον κόσμο. Ήθελα να φτιάξουμε έναν “καθρέφτη αξιών” για τις γυναίκες αυτές. Τα GIWA ήταν —και παραμένουν— η απάντησή μου στο ερώτημα: «Πού είναι όλες αυτές οι σπουδαίες Ελληνίδες;» Είναι εδώ. Απλώς χρειαζόταν κάποιος να τις αναδείξει.

Μίλησέ μου για τα δικά σου πρώτα βήματα. Τι σπούδασες;

Οι σπουδές μου ήταν το πρώτο μεγάλο άνοιγμα του ορίζοντά μου. Έχω κανει δύο μεταπτυχιακά στη Διαχείριση Τεχνών και Πολιτιστική Πολιτική στο Λονδίνο και συνέχισα με Διεθνή Πολιτική στις Βρυξέλλες. Ήταν ένας συνδυασμός που με ώθησε να σκέφτομαι πάντα έξω από τα στενά όρια — όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και πνευματικά, ηθικά, ανθρώπινα.

Η εκπαίδευσή μου και η εμπειρία ζωής στο εξωτερικό με δίδαξαν ότι η δύναμη δεν βρίσκεται στη δύναμη καθαυτή, αλλά στη σύνδεση. Στη σύνδεση με τον άλλο, με τον σκοπό, με την κοινωνία. Αυτό που με κάνει αληθινά ευτυχισμένη είναι όταν βλέπω ότι η ενέργειά μου, ο χρόνος μου, η προσφορά μου έχει αντίκτυπο — έστω και μικρό — στη ζωή κάποιου άλλου.

Έζησα σχεδόν 25 χρόνια εκτός Ελλάδας, και αυτό με δίδαξε να βλέπω τον κόσμο με ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή καρδιά και βαθιά πίστη στην αξία του να προσφέρεις.

Ήταν αυτό που ήθελες για εσένα ή ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που για άλλο σκιρτούσε η καρδιά τους και τελικά άλλο ακολούθησαν;

Πιστεύω ότι η ζωή σε πάει ακριβώς εκεί που χρειάζεται να πας — ακόμη κι αν αρχικά δεν το ξέρεις. Δεν υπάρχει "σωστό" μονοπάτι. Υπάρχουν στάσεις, αλλαγές κατεύθυνσης και ανακαλύψεις που αποκαλύπτονται μόνο αν είσαι παρών και έτοιμος να ακούσεις την εσωτερική σου φωνή.

Είμαι υπέρμαχος της ιδέας ότι ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατος. Έχει το δικαίωμα και την ελευθερία να επαναπροσδιορίζει τη διαδρομή του, ακόμη και στα 40, στα 50 ή και αργότερα. Η εξέλιξη δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Για παράδειγμα, Η Μελίνα Μερκούρη αποτελεί ένα εμβληματικό παράδειγμα γυναίκας με διεθνή ακτινοβολία που ξεκίνησε από την τέχνη σε μικρή ηλικία και πέρασε στην πολιτική πολύ αργότερα, υπηρετώντας με πάθος την πατρίδα της.

Εγώ προσωπικά, νιώθω σήμερα ότι βρίσκομαι στην πιο ουσιαστική φάση της ζωής μου. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Και δεν λέω πως όλα συνέβησαν «για καλό» — λέω πως όλα συνέβησαν για το σκοπό.

Δεδομένου ότι οι δρόμοι δεν είναι με ροδοπέταλα στρωμένοι, ποια ήταν εκείνα τα εμπόδια που συνάντησες και θεωρείς άξια λόγου και μοιρασιάς;

Η πιο σκληρή αλήθεια που έμαθα νωρίς είναι πως όσο πιο ψηλά κοιτάς, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο αντίκτυπος του "όχι". Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα να αμφισβητούμαι, όχι επειδή δεν είχα κάτι να προσφέρω, αλλά επειδή ο τρόπος μου ίσως ξεπερνούσε τα συνηθισμένα όρια. Είμαι μια γυναίκα που μιλά με πάθος, σκέφτεται σε παγκόσμια κλίμακα και δεν δέχεται το «δεν γίνεται».

Το πιο δύσκολο δεν ήταν να ξεπεράσω τα εξωτερικά εμπόδια – αλλά να μην επιτρέψω στους άλλους να περιορίσουν την εσωτερική μου φλόγα.. Και να θυμάμαι πάντα πως… όταν έχεις όραμα, ακόμα και οι πέτρες γίνονται μονοπάτια.

Μέτρησες τα “όχι” σου μέχρι σήμερα;

Δεν μετράω ούτε τα «όχι» μου, ούτε τα «ναι» μου. Η ζωή μου δεν είναι μαθηματικά, είναι μουσική. Άλλοτε παίζω στο πιάνο μελωδίες ήρεμες, άλλοτε δυνατές συγχορδίες. Λειτουργώ με λογική, με διαίσθηση, με καρδιά και με κριτήριο τι έχει αξία στη συγκεκριμένη στιγμή.

Το «όχι» μπορεί να είναι δώρο μεταμφιεσμένο σε απογοήτευση. Και το «ναι» μπορεί να σε αποπροσανατολίσει από τον πραγματικό σου σκοπό. Όλα είναι χρήσιμα, αρκεί να τα ζεις με συνείδηση.

Κάθε «όχι» με οδήγησε σε ένα πιο σωστό «ναι». Και κάθε «ναι» που δεν με σεβάστηκε, με έμαθε να βάζω όρια.

Υπήρξαν άνθρωποι που σε στήριξαν και σε βοήθησαν στην μέχρι στιγμής πορεία σου;

Νιώθω πραγματικά ευγνώμων. Η στήριξή μου ξεκίνησε από γερές βάσεις: την οικογένεια μου – τους γονείς μου, που ήταν πάντα εκεί, με σταθερότητα και αγάπη. Στη συνέχεια, η οικογένεια που δημιούργησα εγώ, και ο σύζυγός μου, που αγκάλιασε το πάθος μου για δουλειά, τις ατελείωτες ώρες, τα αμέτρητα ταξίδια, τις σκέψεις μου που πολλές φορές δεν ξεκουράζονται ποτέ.

Και φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφέρω την οικογένεια των GIWA. Την επιτροπή, είναι οι γυναίκες που στάθηκαν συνοδοιπόροι σε αυτό το όραμα. Χωρίς εκείνες, τίποτα δεν θα είχε αποκτήσει τέτοιον αντίκτυπο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από την ενότητα ανθρώπων που πιστεύουν σε έναν σκοπό.

Οι δυσκολίες και οι τρικλοποδιές από άλλους σταματάνε κάποια στιγμή να συμβαίνουν ή όσο προσπαθεί κανείς και ανελίσσεται θα τα βρίσκει στο δρόμο του;

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο πολύ φυσάει ο αέρας. Οι τρικλοποδιές δεν σταματούν – αλλά αλλάζει η δική σου ανθεκτικότητα απέναντί τους. Δεν είναι προσωπικό. Είναι το τίμημα της εξέλιξης, της διαφορετικότητας, της ορατότητας.

Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως τα περισσότερα εμπόδια δεν έρχονται από εκείνους που εκτιμάς βαθιά, αλλά από εκείνους που δεν έχουν την ψυχική ωριμότητα να χαρούν με τη χαρά σου. Οι άνθρωποι που σε κάνουν να αισθάνεσαι μικρή, το κάνουν γιατί φοβούνται το φως σου.

Το κλειδί είναι να περικλείεσαι από ανθρώπους που σε εμπνέουν. Που είναι καλύτεροι από σένα – όχι απαραίτητα στην τεχνική, αλλά στην ηθική, στη γενναιοδωρία, στην ποιότητα. Να μη χτίζεις κάστρα σε άμμο, αλλά σχέσεις σε αξίες. Εκεί είναι η πραγματική σου θωράκιση.

Ποια θα έλεγες πως είναι η ψυχολογία της γυναίκας σήμερα στην Ελλάδα;

Η ψυχολογία της μέσης Ελληνίδας σήμερα κουβαλά ακόμη το βάρος γενεών πατριαρχίας. Συχνά, ο φόβος της επιτυχίας είναι μεγαλύτερος από τον φόβο της αποτυχίας — γιατί η επιτυχία σημαίνει έκθεση, δύναμη, και πολλές φορές, μοναξιά. Οι γυναίκες καλούνται να διαπρέψουν χωρίς να ενοχλούν, να ονειρεύονται χωρίς να φαντάζουν υπερβολικές.

Ο σκοπός των GIWA είναι να αλλάξει αυτό το αφήγημα. Να δείξει πως η επιτυχία δεν είναι προνόμιο, αλλά δικαίωμα. Και ότι κάθε γυναίκα αξίζει να ζητήσει την προαγωγή, την αύξηση, την αναγνώριση — γιατί απλούστατα, το αξίζει. Το πιο δυνατό μήνυμα που προσπαθούμε να περάσουμε είναι να στηρίζουμε η μία την άλλη. Η αλληλεγγύη μεταξύ γυναικών δεν είναι επιλογή, είναι αναγκαιότητα σε ένα κόσμο που εξακολουθεί να μας δοκιμάζει.

Τι διαφορές συνάντησες στα δίκτυα γυναικών στο εξωτερικό;

Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν μάθει να διεκδικούν από μικρές. Έχουν εκπαιδευτεί σε μια κουλτούρα όπου η στήριξη από την οικογένεια, την κοινωνία, ακόμη και από θεσμούς, θεωρείται αυτονόητη. Δεν περιμένουν έγκριση για να σταθούν όρθιες — απλώς το κάνουν.

Αυτό ήταν και ένα από τα κίνητρα της δημιουργίας των GIWA: ήθελα να φέρω αυτήν τη φιλοσοφία στην ελληνική πραγματικότητα. Μέσα από την αναγνώριση και τη δημιουργία δικτύου, ήθελα οι Ελληνίδες να αισθανθούν πως δεν χρειάζεται να περιμένουν τίποτα από το "σύστημα" για να πετύχουν. Μπορούν να το δημιουργήσουν από μόνες τους. Με άλλες γυναίκες. Μαζί.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα των GIWA;

Η ιδέα γεννήθηκε από την ανάγκη να υπάρξει ένας θεσμός που θα αναγνωρίζει, θα τιμά και θα προβάλλει το έργο των Ελληνίδων επαγγελματιών που διαπρέπουν σε όλο τον κόσμο. Ήταν μερικές βροχερές μέρες στο Λονδίνο, το 2015, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες συζητήσεις – με τη Νάγια, (ιδρυτικό μέλος), και τον γάτο μου – να οραματιζόμαστε κάτι που τότε έμοιαζε μακρινό. Χωρίς να ξέρουμε αν ποτέ κάποιος θα πίστευε στο όραμά μας, ξεκινήσαμε να το υλοποιούμε με πάθος, πίστη και επιμονή. Και βρισκόμαστε στο σήμερα.

Ποια δική σου εσωτερική ανάγκη εκπλήρωσες με τη δημιουργία τους;

Ήταν η ανάγκη της πληρότητας. Να δω ότι το όραμά μου αγγίζει ζωές. Ότι η ενέργεια και ο κόπος μας, με την ομάδα μου, έδωσαν φωνή σε εκατοντάδες γυναίκες που μέχρι τότε έμεναν στη σιωπή. Τα τελευταία δέκα χρόνια πάνω από 800 υποψηφιότητες και 500.000 ψήφοι σε όλο τον κόσμο — αυτές οι στιγμές με κάνουν να νιώθω υπερήφανη όχι μόνο ως Ελληνίδα, αλλά και ως γυναίκα. Γιατί, στην τελική, ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για να εμπνεύσουμε περισσότερες να πιστέψουν ότι αξίζουν και να διεκδικήσουν.

Πώς επιλέγονται οι γυναίκες που θα βραβευτούν;

Η διαδικασία είναι απόλυτα διαφανής και αξιοκρατική. Μόλις μια υποψήφια δηλώσει συμμετοχή, η EY (Ernst & Young) πραγματοποιεί την πρώτη διασταύρωση των προσωπικών και επαγγελματικών της στοιχείων — διασφαλίζοντας το αδιάβλητο της διαδικασίας.

Στη συνέχεια, οι κριτές — προσωπικότητες κύρους από τον χώρο τους — αξιολογούν τις υποψηφιότητες βάσει αντικειμενικών κριτηρίων. Τέλος, το κοινό καλείται να εμπνευστεί από τις ιστορίες και να δώσει τη δική του ψήφο. Αυτός ο συνδυασμός επαγγελματικής αξιολόγησης και λαϊκής βούλησης διατηρεί τον θεσμό καθαρό, έμπιστο και ισχυρό.

Έχεις κάποια ιστορία να μας διηγηθείς από τη διαδικασία επιλογής;

Υπάρχουν εκατοντάδες θετικές ιστορίες. Όμως μία που ξεχωρίζω —για τον αντίκτυπό της— αφορά μία υποψηφιότητα στον χώρο του hospitality. Ήταν στη λίστα με τις φιναλίστ, ώσπου δεχτήκαμε μια ανώνυμη καταγγελία από μέλος της ομάδας της, η οποία υποστήριζε ότι η συγκεκριμένη υποψήφια δεν συμπεριφέρεται ανθρώπινα, δεν στηρίζει τη γυναίκα ούτε την ομάδα της.

Η επιτροπή έκανε due diligence και η πληροφορία επαληθεύτηκε. Δεν αναδείχθηκε νικήτρια. Αυτή η εμπειρία μας οδήγησε σε ένα κομβικό επαναπροσδιορισμό: τα βραβεία μας δεν είναι απλώς επαγγελματικά. Είναι αξιακά. Δεν μας ενδιαφέρει μόνο τι έχεις καταφέρει, αλλά και πώς το έχεις καταφέρει. Δεν αρκεί να είσαι καλή επαγγελματίας. Πρέπει να είσαι και καλός άνθρωπος.

Τι θέλεις να υπερθεματίσεις μέσα από αυτήν την ιστορία;

Θέλω να πω ξεκάθαρα πως το πρότυπο της γυναίκας που επιλέγουμε να τιμήσουμε είναι εκείνο που δεν πατάει επί πτωμάτων. Είναι η γυναίκα που ανεβαίνει τραβώντας κι άλλες μαζί της προς τα πάνω. Είναι το φως που φωτίζει, όχι που τυφλώνει.

Ο κόσμος έχει ανάγκη από νέα πρότυπα. Κι εμείς, μέσα από τα GIWA, προσπαθούμε να τα αναδείξουμε.

Η ενδυνάμωση των γυναικών πώς μπορεί να επιτευχθεί στην πράξη;

Η ενδυνάμωση είναι πράξη. Δεν είναι μόδα, ούτε hashtag. Και σίγουρα δεν είναι μονόδρομος. Είναι πολυεπίπεδη και απαιτεί:

1. Πρόσβαση στην εκπαίδευση – γιατί η γνώση είναι το πρώτο κλειδί.
2. Οικονομική ανεξαρτησία – γιατί χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει ελευθερία επιλογών.
3. Ισότητα στη λήψη αποφάσεων – γιατί εκεί χτίζονται οι πολιτικές.
4. Καταπολέμηση των στερεοτύπων – μέσα από εκπαίδευση, επικοινωνία και θετικά πρότυπα.
5. Αλληλεγγύη μεταξύ γυναικών – γιατί καμία δεν πρέπει να πορεύεται μόνη.
6. Νομική προστασία και δικαιοσύνη – για να υπάρξει πραγματική ασφάλεια.

Η ενδυνάμωση των γυναικών δεν είναι απλώς γυναικείο ζήτημα. Είναι ανθρώπινο, κοινωνικό, παγκόσμιο. Κι όταν ενδυναμώνεται μια γυναίκα, ενδυναμώνεται μια ολόκληρη γενιά.

Το πατριαρχικό σύστημα, μέσα από τη δική σου επαφή με τις γυναίκες αυτές, πώς έχει επηρεάσει την πίστη στον εαυτό τους;

Η πατριαρχία δεν αφήνει πάντα εμφανή σημάδια. Συχνά είναι μια εσωτερική φωνή που σου ψιθυρίζει "δεν είσαι αρκετή", "μην προκαλείς", "κάτσε φρόνιμα". Έχω συναντήσει αμέτρητες γυναίκες με απίστευτες ικανότητες που αμφισβητούν τον εαυτό τους επειδή για χρόνια τους έμαθαν να είναι «διακριτικές», «σεμνές», «υποστηρικτικές» – ποτέ όμως ηγέτιδες, τολμηρές, διεκδικητικές.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο που προσπαθούμε να σπάσουμε μέσα από τα GIWA: την εσωτερικευμένη αμφιβολία. Το δικαίωμα στη φωνή. Η πίστη στον εαυτό δεν είναι έμφυτη. Είναι καλλιεργήσιμη – και κάθε βραβείο είναι ένα λιθαράκι στην επανανοηματοδότηση της γυναικείας αυτοεκτίμησης.

Ποιες είναι οι μαρτυρίες των γυναικών που νίκησαν το πατριαρχικό σύστημα και άφησαν τον εαυτό τους να λάμψει;

Οι πιο συγκινητικές ιστορίες είναι εκείνες των γυναικών που άφησαν πίσω την "κανονικότητα", το "βολικό", το "προβλέψιμο" και ξεκίνησαν από την αρχή. Γυναίκες που τόλμησαν να φύγουν από περιβάλλοντα καταπίεσης, που άνοιξαν δικές τους επιχειρήσεις, που μίλησαν δημόσια για όσα τις πλήγωσαν και έγιναν έμπνευση για άλλες.

Το πιο συγκλονιστικό; Οι περισσότερες από αυτές δεν αυτοπροσδιορίζονται ως «γενναίες». Θεωρούν πως απλώς έκαναν το αυτονόητο. Κι όμως, αυτό το "αυτονόητο" είναι που αλλάζει τον κόσμο.

Είναι ατελείωτος ο αγώνας μιας γυναίκας για να αποδείξει ότι είναι ικανή και άξια;

Ο αγώνας δεν είναι ατελείωτος, αλλά είναι ακόμη μακρύς. Το γεγονός ότι ακόμα αναζητάμε την ισότητα σε πολλές περιπτώσεις και πρέπει να αποδεικνύουμε την αξία μας, ενώ για κάποιους θεωρείται αυτονόητη, είναι από μόνο του άδικο. Όμως, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο κόσμος αρχίζει να βλέπει – όχι γιατί εμείς αλλάξαμε, αλλά γιατί επιμείναμε.

Ο στόχος δεν είναι απλώς να "κερδίσουμε" το δικαίωμα να συνυπάρχουμε ισότιμα. Είναι να μην χρειάζεται καν να το αποδεικνύουμε. Να είναι δεδομένο. Όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τα κορίτσια που έρχονται μετά από εμάς.

Σε σχέση με τους μισθούς ανδρών και γυναικών, τι παρατηρείς σήμερα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Η ανισότητα στους μισθούς είναι ακόμη υπαρκτή — και στην Ελλάδα, και σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Το χάσμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι πολιτισμικό, συστημικό και διαχρονικό.

Στην Ελλάδα, τα πράγματα αλλάζουν αργά. Ακόμα και γυναίκες με εξαιρετικά προσόντα συχνά διστάζουν να ζητήσουν τον μισθό που αξίζουν — είτε γιατί δεν τους διδάχθηκε ποτέ, είτε γιατί φοβούνται ότι θα χαρακτηριστούν «απαιτητικές». Αντίθετα, στο εξωτερικό παρατηρείται μεγαλύτερη τόλμη και διαφάνεια, τουλάχιστον στις χώρες με πιο ώριμα εργασιακά συστήματα.

Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να ενισχύσουμε την οικονομική παιδεία των νέων κοριτσιών. Να μάθουν από μικρές πως ο μισθός τους δεν είναι χάρη. Είναι αντανάκλαση της αξίας τους.

Θα ήθελα να μου μιλήσεις για τα φετινά βραβεία.

Τα φετινά βραβεία GIWA είναι αφιερωμένα στην έννοια του "women empowerment". Θέλουμε να αναδείξουμε γυναίκες που δεν έχουν απλώς διακριθεί στον τομέα τους, αλλά έχουν αφήσει αποτύπωμα – στον άνθρωπο, στην κοινωνία.

Τελούν υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας και η τελετή φέτος αποκτά ακόμα πιο συγκινησιακό χαρακτήρα γιατί βλέπουμε πλέον τον θεσμό να μεγαλώνει, να εξελίσσεται, να γίνεται κίνημα. Φέτος είχαμε 201 υποψηφιότητες από 15 χώρες. Η τελετή απονομής θα είναι όπως πάντα στα Oscars όπου οι νικήτριες δε θα το γνωρίζουν από πιο πριν. Θα λάβουν χώρα στις αρχές του Δεκέμβρη στον εμβληματικό Ελληνικό Κόσμο, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και καλούμε όλες τις γυναίκες να παρευρεθούν ώστε να εμπνευστούν γιατί ‘που ξέρεις, μπορεί να είσαι εσύ μία από τις επόμενες GIWA νικήτριες.’

Γιατί δεν πραγματοποιούνται κάθε χρόνο αλλά κάθε δύο χρόνια;

Γιατί ο χρόνος αυτός είναι αναγκαίος για να γίνει η διαδικασία με τον σεβασμό, την ποιότητα και τη διαφάνεια που απαιτεί ένας τέτοιος θεσμός. Θέλουμε να τιμούμε ουσιαστικά τις γυναίκες – όχι επιφανειακά. Χρειάζεται χρόνος για να φτάσουν οι ιστορίες τους σε εμάς, να τις αξιολογήσουμε σωστά, να τις αναδείξουμε όπως τους αξίζει.

Επιπλέον, τα GIWA δεν είναι απλώς μια διοργάνωση. Είναι ένας οργανισμός με κοινωνική δράση, mentoring, συνεργασίες, networking events – όλα αυτά συνεχίζονται στα ενδιάμεσα χρόνια και μας βοηθούν να διατηρούμε ουσία αντί για ποσότητα.

Πώς μπορεί μια γυναίκα να δηλώσει συμμετοχή; Δηλώνει μόνη της ή την προτείνει κάποιος;

Η διαδικασία είναι απλή και ανοιχτή. Μπορεί είτε να δηλώσει συμμετοχή η ίδια, είτε να την προτείνει κάποιος άλλος που πιστεύει στο έργο και τη δυναμική της. Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε ακόμη και γυναίκες που δεν έχουν τη δύναμη ή τη συνήθεια να προβάλουν τον εαυτό τους.

Η φόρμα συμμετοχής ανοίγει δημόσια κάθε κύκλο και μπορούν να συμμετάσχουν Ελληνίδες από όλο τον κόσμο γιατί το ελληνικό DNA της αριστείας δεν περιορίζεται από σύνορα.

Τι έχεις δει και νιώσει πως προσφέρει αυτός ο θεσμός τόσο σε προσωπικό επίπεδο στις γυναίκες όσο και σε συλλογικό στο κοινωνικό σύνολο;

Σε προσωπικό επίπεδο, προσφέρει ορατότητα, δύναμη και ελπίδα. Το να σε αναγνωρίζουν δημόσια για κάτι που χρόνια έκανες στο παρασκήνιο, είναι συγκλονιστικό. Βλέπουμε γυναίκες που, μετά τα GIWA, αποκτούν φωνή, αυτοπεποίθηση, νέες συνεργασίες, νέα ξεκινήματα. Παίρνουμε συχνά τηλεφωνήματα ότι μετά την εμπειρία τους στα βραβεία ζητήσανε αύξηση ή προαγωγή και τη πήρανε. Αναφέρανε στο βιογραφικό τους τη συμμετοχή τους στα GIWA και τους προτάθηκε άλλη υποψηφιότητα βραβείων στον επαγγελματικό τους τομέα.

Σε συλλογικό επίπεδο, λειτουργεί σαν ένας καθρέφτης της αλλαγής που ήδη συμβαίνει– και της αλλαγής που έρχεται. Φέρνει στο φως την ελληνική αριστεία και την εξελίσσει. Εμπνέει ολόκληρες κοινότητες, εταιρείες, οργανισμούς να αναθεωρήσουν τι σημαίνει ηγέτης, τι σημαίνει επιτυχία, τι σημαίνει γυναίκα του σήμερα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πιστεύω ότι η αλλαγή ξεκινά από τη συλλογική δύναμη της αναγνώρισης. Από τη στιγμή που μια γυναίκα βλέπει ότι κάποια άλλη –που της μοιάζει, που προέρχεται από παρόμοια μονοπάτια– τα κατάφερε. Κι εκεί ξεκινά το θαύμα.

Τα GIWA είναι η υπενθύμιση ότι κάθε Ελληνίδα, σε κάθε γωνιά του κόσμου, αξίζει να ακουστεί, να τιμηθεί, να εμπνεύσει. Και θα συνεχίσουμε μέχρι η ισότητα, η αλληλεγγύη και η ορατότητα να μην είναι ζητούμενα — αλλά καθημερινότητα.

Μπορείς να μάθεις περισσότερα για τα GIWA AWARDS, στο link:

https://greekinternationalwomenawards.com/