Ο απόηχος της ψυχοσύνθεσης ενός θύματος που δέχθηκε επίθεση με βιτριόλι.

Την Ιωάννα Παλιοσπύρου την έχω συναντήσει δύο φορές. Πρόσφατα ήταν η δεύτερη. Κοιτάζοντάς την μου πέρασαν αναρίθμητες σκέψεις από το μυαλό και την καρδιά. Θέλησα να της ζητήσω να τοποθετεί γραπτώς για να μοιραστώ τις απαντήσεις της μαζί σας διότι δεν θα είχα κανένα νόημα να τις γνωρίζω μόνον εγώ.

Αμφιταλαντεύτηκα πολύ για την επιλογή των αναρίθμητων δικών μου ερωτημάτων και τελικά προχώρησα με την παρακάτω επιλογή.

Σκέφτηκα πως αυτό που με ενδιέφερε πιο πολύ ήταν να δω το παρακάτω της. Το παρακάτω του συμβάντος. Τη ζωή, την ψυχή και τη σκέψη της στο σήμερα, έξι χρόνια μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε από την Έφη Κακαρατζούλα η οποία σε λίγο καιρό μάλιστα, αποφυλακίζεται.

Η Ιωάννα ανήκει στα άτομα που έκανα τον πόνο λάβαρο, σημαία, δύναμη τόσο για την ίδια όσο και για όλους εκείνους που είχαν ανάγκη μια «Ιωάννα» στη ζωή τους για να νιώσουν κατανόηση, θαλπωρή, ζεστασιά και υποστήριξη.

Η Ιωάννα, που βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει;

Η Ιωάννα, σκέφτηκε άραγε να τα παρατήσει;

Η Ιωάννα, πως χάιδεψε την ψυχή της, τις ουλές της και τους φόβους της;

Η Ιωάννα απαντά σε όλα και θεωρώ πως είναι μια κατάθεση ψυχής τόσο δυνατή που δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο και ασυγκίνητο.

Ιωάννα σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Πόσα χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την τραγική ημέρα όπου βρέθηκες στη θέση του θύματος από επίθεση με βιτριόλι;

Έχουν περάσει σχεδόν 6 βασανιστικά χρόνια από τις 20 Μαΐου του 2020.

Στον απόηχο των ετών που έχουν περάσει, πως νιώθεις για εκείνη την ημέρα; Σου φαίνεται να είναι κάτι μακρινό ή κοντινό;

Πολύ κοντινό για να μη το βλέπω στον καθρέφτη μου, πολύ μακρινό για να το κουβαλάω στην καθημερινότητά μου, υπερβολικά μοχθηρό, τρελό και ανήθικο για να μπορώ ακόμα να το πιστέψω.

Τι σου δίνει κίνητρο να συνεχίζεις δυναμικά τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στην ανάμειξή σου με τα κοινά;

Η αλληλεπίδραση που έχω με τους ανθρώπους είναι μαγική. Η αγκαλιά, η αγάπη της οικογένειας μου. Η συνεχής και ομαδική προσπάθεια των γιατρών να με βοηθήσουν να ζήσω. Η πίστη των ανθρώπων σε εμένα πώς μπορώ να τα καταφέρω. Η υπόσχεση πώς είναι πάντα δίπλα μου να με στηρίζουν και να με αγαπούν, έστω και έτσι. Η σκέψη και μόνο πως μπορεί με το παράδειγμά μου να δώσω κουράγιο σε κάποιον ή να του αλλάξω τη ζωή. Πως θα τολμούσα όλα αυτά να τα αγνοήσω;

Μετέτρεψες τον πόνο σε δύναμη δημιουργώντας το Ioanna Paliospirou Foundation. Αυτή η ιδέα πως έγινε πράξη και πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια που έλαβες από άλλους προκειμένου να πάρει αυτό το εγχείρημα σάρκα και οστά;

Η ιδέα προέκυψε κατά τη διάρκεια της δικής μου ιατρικής αποκατάστασης και από την αγωνία μου. Πως θα μπορέσει να τα καταφέρει ένας άνθρωπος στη θέση μου χωρίς όμως την δημοσιότητα την αγκαλιά και την συμπαράσταση που έλαβα εγώ σε τόσο μεγάλο βαθμό; Θέλησα να απλώσω το χέρι μου σε αυτούς και να τους καθοδηγήσω, όπως το έκαναν και για εμένα άγνωστοι άνθρωποι. Εμάς τους εγκαυματίες, μας συνδέουν ο ίδιος πόνος και οι ίδιοι φόβοι, δεν γίνεται να κλείσεις τα μάτια και να μην προσφέρεις τις λύσεις που ήδη γνωρίζεις, μέσα από τη δική σου προσωπική εμπειρία. Ανακοίνωσα το ξεκίνημα αυτής της οικογένειας για τους εγκαυματίες. Στο σημείο ακριβώς που δέχτηκα την επίθεση, για να δώσω συμβολικό χαρακτήρα. Έτσι ήθελα να επικοινωνήσω, πως από το σημείο που συνέβη το μεγαλύτερο κακό μπορεί να ξεκινήσει κάτι όμορφο, καλό, υποστηρικτικό και ελπιδοφόρο.

Πόσοι άνθρωποι χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτός ο οργανισμός;

Στο IOANNA PALIOSPYROU Foundation, συνδράμει η ομάδα γιατρών και θεραπευτών που έχει βοηθήσει εμένα προσωπικά τα τελευταία χρόνια και φυσικά εθελοντές που συνήθως προέρχονται από το συγγενικό περιβάλλον κάποιου εγκαυματία ή που είχαν και οι ίδιοι παλαιότερα κάποιο τραυματισμό από έγκαυμα.

Για πόσα άτομα αποτελεί σήμερα «οικογένεια» το Ioanna Paliospirou Foundation;

Με τους λίγοστους πόρους που διαθέτουμε στηρίζουμε όποιον ζητήσει βοήθεια και παράλληλα έχει την αντοχή την υπομονή και την επιμονή να διαβεί το επίπονο μονοπάτι της αποκατάστασης, πράγμα που δεν το επιλέγουν όλοι. Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και έχει ξεχωριστές ανάγκες. Γι’ αυτό η υποστήριξη προσαρμόζεται αναλόγως και διαρκεί από λίγες εβδομάδες έως αρκετά χρόνια.

Τι έχεις στερηθεί τα χρόνια μετά την επίθεση;

Τι περισσότερο από την εικόνα μου, τον εαυτό μου. Μου λείπω πολλές φορές, κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες και πάρα πολλά απλά πράγματα. Την κανονικότητα της ζωής, το να νιώθω φυσιολογική. Τα πράγματα που έχω στερηθεί κυρίως αφορούν την ανεμελιά μου, την αθωότητα της ψυχής μου, την ελευθερία μου, το οικείο μου και την ανάγκη μου να μη νιώθω φόβο. Για όλα τα υπόλοιπα πρακτικά πράγματα έχω βρει νέους διαφορετικούς τρόπους για να κάνω όλα όσα θέλω.

Νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το σθένος που χρειάζεται και απαιτείται από έναν άνθρωπο όπως εσύ να μπορεί συνεχώς να μπαίνει στα χειρουργεία ούτως ώστε να επανακτήσει την εικόνα του, εκείνη που ικανοποιεί τον ίδιο αλλά και για να μπορέσει να «διορθώσει» λειτουργίες που χάθηκαν με την επίθεση. Μπορείς να μου περιγράψεις την ψυχοσύνθεση σου σε σχέση με αυτό;

Φυσικά είναι ένας ατελείωτος μαραθώνιος αντοχής και πίστης, πως κάπου θα καταφέρεις να φτάσεις υπομένοντας και προσπαθώντας ξανά και ξανά. Κάνεις φυσικά δεν σου υπόσχεται κανένα αποτέλεσμα. Απλά ελπίζεις σε αυτό και προχωράς με μικρά βήματα. Δεν είναι ποτέ ευθεία, όταν κάτι διαρκεί τόσα πολλά χρόνια. Έρχονται εμπόδια, αποτυχίες, πισωγυρίσματα και απογοητεύσεις. Αυτά όμως τα προσπερνάς, όταν βλέπεις ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα που τόσο πολύ ποθείς. Η ψυχοσύνθεση μου χαρακτηρίζεται από την ψυχική αντοχή και την ελπίδα. Και αυτά συντηρούνται αρχικά λόγω ενός δυνατού μυαλού και ενός σημαντικά υποστηρικτικού περιβάλλοντος.

⁠Πόσα χειρουργεία έχεις κάνει;

Περίπου 30 χειρουργεία.

Πόσα και ποια χειρουργεία μένουν να γίνουν;

Αυτό δεν ξέρει κανείς να το απαντήσει. Σίγουρα έχω ακόμα ένα σημαντικό χειρουργείο που αφορά στην αποκατάσταση του αυτιού μου και έπειτα κάποια μικρότερης ίσως επικινδυνότητας, που αφορούν στη βελτίωση της λειτουργικότητας του προσώπου και της ελαστικότητας των μοσχευμάτων. Εξαρτάται από τις αντοχές του οργανισμού μου και πόσο μακριά θέλω να φτάσω. Αισθάνομαι πως πλησιάζει η στιγμή που θα θελήσω να βάλω μια τέλεια επιτέλους στα συχνάχειρουργεία. Όμως μου έχει γίνει σαφές πως μέσα στα χρόνια θα χρειάζεται να επαναλαμβάνω κάποιες θεραπείες για λόγους συντήρησης. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ζω με μοσχεύματα δέρματος, τα οποία μου επιτρέπουν να επιβιώνω αλλά είναι μειωμένης λειτουργικότητας.

⁠Ποιοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που στέκονται δίπλα σου από την πρώτη κιόλας ήμερα;

Οι άνθρωποι που σταθερά βρίσκονται στη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια είναι φυσικά η οικογένεια μου και συγγενείς μου. Και κάποιοι φίλοι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Φυσικά υπήρχαν περιπτώσεις ανθρώπων που δεν άντεξαν ή δεν μπορούσαν να διαχειριστούν όλη αυτή την βιαιότητα την πίεση και τις αλλαγές. Στο σώμα μου και στη ζωή μου. Όμως δεν τους κατηγορώ. Καθόλου. Δεν μπορώ να περιμένω από άλλους ανθρώπους να είναι το ίδιο δυνατοί, όπως είμαι εγώ.

Επηρέασαν οι σωματικές σου αλλαγές τη σεξουαλική σου έκφραση και ζωή;

Όχι ιδιαίτερα. Πολύ γρήγορα καταρρίφθηκαν οι φόβοι και οι ανασφάλειες μου γύρω από αυτό το θέμα. Κάποια πράγματα προφανώς κατά καιρούς έπρεπε να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, όπως πχ κάθε φορά που είχα ένα νέο χειρουργείο. Όμως θα ήταν ψέμα να πω πως δεν έχω δεχτεί τρυφερότητα κατανόηση και ερωτικό ενδιαφέρον από το άλλο φύλο. Ίσως αυτό που άλλαξε είναι το είδος των αντρών που με πλησιάζουν Σε σχέση με πριν την επίθεση. Αλλά αυτό ίσως είναι και καλό τελικά.

Υπήρξαν φορές που δέχτηκες περίεργα βλέμματα ανθρώπων γύρω σου;

Συνεχώς συμβαίνει αυτό. Βλέπω ανθρώπους να με κοιτούν περίεργα. Ποτέ όμως δεν έχω αισθανθεί πραγματικά άσχημα διότι καταλαβαίνω πως λειτουργεί η ανθρώπινη φύση στο άγνωστο και στο μη οικείο. Θεωρώ δική μου υποχρέωση την επεξήγηση και τη διαχείριση μιας τέτοιας συνθήκης. Όμως πραγματικά όσες φορές ανταποκριθώ με ένα χαμόγελο και εξηγήσω με δύο σύντομες λέξεις αμέσως ο φόβος και η καχυποψία εξαφανίζονται και εισπράττω θαυμασμό συμπόνια και αγάπη. Και πάντα μια τεράστια αγκαλιά!

⁠Πώς έμαθες να διαχειρίζεσαι την αμάθεια που επικρατεί στο θέμα της πρόσληψης της εικόνας από άλλους γύρω σου/μας και τις αδιάκριτες ματιές;

Η αμάθεια αντιμετωπίζεται με ενημέρωση. Από αυτούς που κατέχουν τη γνώση. Δηλαδή αρχικά από εμένα. Προσωπικά με βοήθησε πάρα πολύ η δημοσιότητα σε αυτό διότι όλοι ήξεραν πριν με συναντήσουν τι μου έχει συμβεί και γιατί έχω αυτή την εικόνα. Άρα δεν έβλεπαν κάτι άγνωστο. Αυτομάτως βοηθούσε στην αποδοχή. Είναι σπάνιες οι φορές που κάποιος δεν με έχει δει η ακούσει. Προσωπικά έχω ανακαλύψει πως μία ζέστη παρουσία και ένα φωτεινό χαμόγελο μπορούν να υπερκαλύψουν οποιαδήποτε ούλη η σημάδι.

Υπήρξαν ή υπάρχουν στιγμές που το μόνο που θέλεις είναι την ησυχία σου και να σταματήσεις να πολεμάς τόσο για σένα όσο και για τους άλλους;

Πρόσφατα ένιωσα αυτό το συναίσθημα πολύ έντονα, πως επιτέλους θέλω να σταματήσω την προσπάθεια και πως όλο αυτό με έχει κουράσει. Όμως είναι φυσικό να συμβεί. Το μυστικό για όλα τα πράγματα είναι ισορροπία. Οπότε συνεχώς αναζητώ αυτό το σημείο όπου κάνω και πράγματα που μου αρέσουν και πράγματα που πρέπει. Επίσης εκείνη τη στιγμή ήρθε η βράβευση και η παγκόσμια αναγνώριση από την ιατρική κοινότητα, για το βαθμό της επιτυχημένης αποκατάστασης και επανένταξης μου στη ζωή. Πως μπορώ να σταματήσω, μετά από ένα τόσο σημαντικό βραβείο για τη γιατρό μου κα. Καλοφώνου, εμένα αλλά και τη χώρα μας; Η Διεθνής Εταιρία Εγκαυμάτων (International Burns Association, ISBI) International Society for Burn Injuries - ISBI διοργάνωσε διεθνές συνέδριο εγκαυμάτων στη Θεσσαλονίκη. «Το Λάτσειο Κέντρο Εγκαυμάτων John S. Latsis Public Benefit Foundation συμμετείχε με παρουσιάσεις, συντονισμό και πήρε μέρος σε διεθνή διαγωνισμό για το καλύτερο περιστατικό διαχείρισης εγκαύματος. Πήραμε την πρώτη θέση!»

Σε βαραίνει ό ρόλος του «συμβόλου» που σου έχει δικαίως αποδοθεί;

Ο ρόλος του συμβόλου και του δυνατού που μου έχει αποδοθεί από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Εκτός από το ότι είναι πολύ συγκινητικό και τιμητικό φέρει και μία τεράστια ευθύνη. Το βάρος αυτής της ευθύνης έχω αισθανθεί κάποιες φορές να με κουράζει. Δηλαδή να νιώθω πως απαγορεύεται να λυγίζω, να δείξω ευάλωτη ή να κάνω κάποιο λάθος. Όμως καταλαβαίνω πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να το διαχειριστώ μόνη μου γιατί κάνεις ουσιαστικά δεν μου το έχει ζητήσει. Προσέχω το δημόσιο λόγο μου αλλά αυτό κλέβει ένα κομμάτι του αυθορμητισμού μου. Ευτυχώς αυτές οι στιγμές είναι μικρές και περνούν γρήγορα

Το επόμενό σου βήμα είναι και αυτό ηχηρό. Ένα βιβλίο δικό σου προ των πυλών. Υπάρχουν δεδομένα τα οποία καταγράφεις και δεν έχεις μοιραστεί δημοσίως μέχρι στιγμής;

Η είναι μία κατάθεση ψυχής και μεταφέρει την σκληρή πραγματικότητα έτσι όπως την βίωσα εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Φυσικά είναι βιωματικό και καταγράφω όλες μου τις σκέψεις και τα συναισθήματά, καλά και κακά, Και με ποιον τρόπο κατάφερα να ξεπεράσω το σωματικό κ ψυχικό κόστος μιας επίθεσης, για την οποία όλοι έλεγαν ότι μου κατέστρεψε τη ζωή . Ελπίζω αυτό το βιβλίο να γίνει φάρος για όσους ανθρώπους αναζητούν Τρόπους και λύσεις να ξεπεράσουν δυσκολίες και να βγουν απ’ το σκοτάδι τους.

Τι αποτέλεσε για εσένα έμπνευση για να γράψεις το βιβλίο αυτό;

Η συγγραφή είναι τρόπος έκφρασης και θεραπείας. Παράλληλα η ταύτιση μιας ολόκληρης κοινωνίας μαζί μου ήταν μοναδική. Ήθελα να υπάρχουν καταγεγραμμένα όλα όσα έχω στο μυαλό μου και στην ψυχή μου, Με τηνσκέψη πως ίσως σε κάποιον φανούν χρήσιμα. Για μένα η ιστορία μου περιέχει τόσα πολλά μηνύματα σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ των γυναικών, των ανθρώπων, της δύναμης που έχουμε, της ελπίδας που Που δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε, Κοινωνικά φαινόμενα γύρω από την διαχείριση και αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων, Ζητήματα ομορφιάς, εξωτερικής εμφάνισης, της σχέσης με τον εαυτό μας, της ομορφιάς της ζωής. Μιας μάχης ανάμεσα στο καλό κ το κακό. Στο φθόνο του ενός απέναντι στην αγάπη των πολλών. Και πάρα πάρα πολλά άλλα.

Πότε να το περιμένουμε;

Μέσα στο 2026

⁠Σε δυσκόλεψε η συγγραφή του; Σε αναστάτωσε ψυχολογικά;

Έχω δυσκολευτεί παραπάνω απ’ όσο περίμενα. Ακόμα και για μένα ήταν έκπληξη το πόσο πολύ μπορούν ακόμα να με επηρεάζουν οι αναμνήσεις και η υπενθύμιση των συναισθημάτων των πιο δύσκολο στιγμών της ζωής μου. Έκανα πολλά και μεγάλα χρονικά διαλείμματα, ώστε να μπορέσω να συνεχίσω. Όμως είναι ανθρώπινο. με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου κατάφερα να το ξεπεράσω.

Ιωάννα, μια τελευταία ερώτηση. Σε λίγο καιρό ο θύτης σου αναμένεται να αποφυλακιστεί. Πώς νιώθεις γι ‘αυτό;

Ο θύτης μου είναι καταδικασμένος εγκληματίας και έχει όνομα: Κακαρατζούλα Εφη, του Οδυσσέα. Με στρεσάρει πολύ η σκέψη αυτή. Νιώθω περισσότερο ασφαλής όσο γνωρίζω πως βρίσκεται περιορισμένη στη φυλακή. Μακάρι να γινόταν να μείνει για πάντα εκεί.

Πιστεύεις ενδόμυχα ότι υπάρχει λόγος να φοβάσαι; Πιστεύεις πως κινδυνεύεις;

Δεν πίστευα ποτέ πως ένας άνθρωπος χωρίς κανένα λόγο είναι δυνατόν να με κυνηγήσει και να μου επιτεθεί με βιτριόλι, με σκοπό να με σκοτώσει. Αυτό συνέβη όμως. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε, Κυρίως για δύο λόγους: Πρώτον επειδή είναι αμετανόητη και δεύτερον διότι δεν σκέφτεται με την ίδια λογική που σκεφτόμαστε οι υπόλοιποι. Και αυτό είναι επικίνδυνο και για μένα και για όλους μας.

Τι μπορείς να κάνεις γι αυτό ούτως ώστε να νιώσεις καλύτερα και πιο ασφαλής;

Νομίζω επιλογές μου είναι σχεδόν μηδαμινές. Θα κάνω ό,τι μου επιτρέπει ο νόμος και θα προσπαθήσω να προσέχω. Ελπίζω και σε αυτό να σταθείτε δίπλα μου με τον τρόπο σας, όπως κάνετε όλα αυτά τα χρόνια.

Αν βρισκόσουν τετ α τετ με τη γυναίκα αυτή σήμερα, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να ρωτήσεις ή να πεις;

Ειλικρινά τίποτα απολύτως. Πιστεύω πως είναι χάσιμο χρόνου και σπατάλη ενέργειας, Γιατί θα αισθανόμουν πως απευθύνομαι σε ένα άψυχο αντικείμενο. Άρα ότι και να έλεγα δεν θα μπορούσα να περιμένω ενσυναίσθηση, κατανόηση, λογική και μεταμέλεια. Δεν χρειάζομαι τίποτα από εκείνη.