Βιβλίο: Η Νανά Παλαιτσάκη και ο ψυχίατρος της...

... Προσωπικά είχα πάντα δεδομένο μέσα μου, σα να είχε συμβεί πως η Νανά Παλαιτσάκη, είχε γράψει βιβλίο. Η αύρα της, οι λέξεις που χρησιμοποιεί, τα κείμενα της, το βλέμμα που ρίχνει στο κόσμο γύρω, με έπειθαν για το τετελεσμένο του πράγματος. Έλα, που δε το ’χε κάνει και μόλις τώρα, τώρα, βγήκε, σεμνά και ταπεινά το βιβλίο της στον κόσμο. Μάλιστα αυτή η γυναίκα με τις 60.000 ώρες τηλεοπτικό αέρα, με τις συνεργασίες της με ΑΝΤ1, ΝΕΤ, ΣΤΑΡ, ΣΚΑΪ, ΑΛΤΕΡ αλλά και CNN, BBC, που δίδασκε Κοινωνιολογία και Ναυτικό Δίκαιο στη Σχολή Πολεμικού Ναυτικού, με τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά, σα να προσπαθεί να περάσει αθόρυβα, σιωπηλά αυτή η έκδοση – πόταμος του «Εγώ και ο ψυχίατρος».

Σεμνότητα; Ντροπή; Εφηβική συστολή για την δοκιμή, που η ίδια σέβεται τόσο; Διαβάζω τις σελίδες της και χαμογελάω, γελάω, αναπάντεχα και ηχηρά, ή βουρκώνω ανακαλύπτοντας αλήθειες μιας παρανοϊκής πραγματικότητας που σφραγίζει τις ψυχές μας, όλων όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά, της δημοσίας γραφής, αλλά και γιατί με πιάνει τρυφερότητα για την Νανά – συνάδελφο, τη Νανά – φίλη.

Τη Νανά, που νοιάζεται για όλους μας. Να μας βρει δουλειές, να ανεχτεί ιδιοτροπίες, να προσφέρει στέγη στο σπίτι της στο κάθε περιφρονημένο από μας, να ταΐσει αδέσποτα ζωάκια και αδέσποτες ψυχές, να συμπονέσει, να τρέξει σε νοσοκομεία, να σηκώσει τηλέφωνα απελπισίας τα ξημερώματα, να παρηγορήσει, να γελάσει με τα αστεία μας, να εμψυχώσει, να θαυμάσει, να μοιράσει καλές κουβέντες - γιατρικό. Τόσο οικεία Νανά! Τόσο άγνωστη Νανά, όπως προδίδει το βιβλίο της!

«Ήμουν μια ξανθιά που σε φάση απεξάρτησης, βρισκόταν σε προκλιμακτηριακή περίοδο, δημοσιογράφος σε τηλεοπτικό σταθμό, μητέρα ενός αγοριού, είχα σχέση με άντρα Ιχθύ, με τέσσερα σκυλιά και μια χελώνα, έκανα διαρκώς δίαιτα, δούλευα ατέλειωτες ώρες την μέρα, περιτριγυριζόμουν από κορίτσια που φορούσαν νάιλον μαλλιά, τα όποια σετάριζαν με τουρλωτό νάιλον στήθος, και έκανα αλλοπρόσαλλες προσπαθήσεις να διαγράψω από τη μνήμη μου ότι είχα χάσει χρόοονια από τη ζωή μου για πτυχία και μεταπτυχιακό. Ποιο θα ήταν στ αλήθεια το επόμενο στάδιο της ζωής μου; Αισθανόμουν ότι απλώς θέμα χρόνου να βρεθώ στην πλατεία Βάθη με ποντίκια που θα μου ροκανίζουν σιγά-σιγά τα αφτιά. Εκεί, στο παγκάκια θα με ανακάλυπταν συνάδελφοι, οπότε η ιστορία μου, θα γινόταν καταπληκτικό θέμα στο τηλεοπτικό τσίρκο» γράφει στο εισαγωγικό του βιβλίου της, η Νανά!

Αυτή η φοβία! Πόσες φόρες δεν σκιάχτηκα από σχετικές ζοφερές φαντασίες για το μέλλον το δικό μου και των αγαπημένων μου! Εγώ ρακένδυτη και τα παιδιά μου, κάτω από μια γέφυρα, μάλλον απ την Ροσινιόλ. Ο καλός μοναχικός μου φίλος, που όποτε θέλει σηκώνει τηλέφωνα, πεθαμένος, να τον ανακαλύπτουμε, σπάζοντας την πόρτα στον επόμενο καύσωνα. Μια παρέα ολόκληρη σε χαρτόκουτα, σκεπασμένοι με εφημερίδες και με άδεια πλαστικά μπουκάλια από ρετσίνες, δίπλα μας σε μια ελεγεία μπόχας και εξαθλίωσης! Όμως η Νανά, κάτι έκανε, κάτι βρήκε και θέλει να μου το δώσει, να το μοιραστεί μαζί μου, μαζί μας. Με χιούμορ, με αλήθεια, με τρυφερότητα.

Μια ζωή, μια Νανά, όλοι εμείς...

(σ.σ: το βιβλίο κυκλοφορεί, αυτές τις μέρες απ τις εκδόσεις: ΛΙΒΑΝΗ)