Απελπισία, χρήμα, «Σπασμένη Φλέβα»: Η Ιωάννα Κολλιοπούλου από το σύμπαν του Οικονομίδη στο Queen

Απελπισία. Αν μπορούμε να βάλουμε μόνο μία λέξη δίπλα από την «Σπασμένη Φλέβα», το νέο κινηματογραφικό πόνημα του Γιάννη Οικονομίδη που κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από τις 27 Νοεμβρίου, η λέξη είναι η απελπισία. Απελπισμένοι άνθρωποι σε απελπισμένες καταστάσεις. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι άραγε, αν αναλογιστούμε ότι έρχεται από έναν δημιουργό που έχει το ταλέντο να μιλάει στα πιο κρυμμένα μας, σκοτεινά κομμάτια. Γιατί, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε, είτε όχι, πάντα ένα κομμάτι μας μπορεί να ταυτιστεί στις ταινίες του. Απλά αυτό το κομμάτι μας θέλουμε να το κρύβουμε, να το κοιτάμε μόνο στους άλλους. Και ο Οικονομίδης, με τον Βαγγέλη Μουρίκη που υπογράφουν μαζί το σενάριο, αυτό το ξέρουν και μάλιστα πολύ καλά.

Στον κόσμο της «Σπασμένης Φλέβας» τίποτα δεν χαρίζεται και για να το αναδείξουν αυτό, ο Οικονομίδης με τον Μουρίκη επιλέγουν να πουν την ιστορία τους βάζοντας στο επίκεντρο έναν χαρακτήρα που μοιάζει να είναι ο κακός κάποιας άλλης ιστορίας. Έναν κεντρικό ήρωα, που ενσαρκώνει με μεγάλη επιτυχία ο Βασίλης Μπισμπίκης, που δεν μπορείς εύκολα να συμπαθήσεις όσο ξετυλίγεται η ιστορία. Ενίοτε αντιπαθητικός, πυρηνικά ανεπανόρθωτος και όμως πάντα εξοργιστικά ανθρώπινος.

Η «Σπασμένη Φλέβα» δεν είναι μια ποπ ιστορία λύτρωσης, αλλά οι απεγνωσμένες προσπάθειες ενός ανθρώπου βαθιά τραγικού να μην έρθει αντιμέτωπος με το τέλος του. Μιας απελπισμένης φιγούρας που δεν έμαθε από καμία λάθος στροφή, αλλά που όμως κάπως απρόθυμα κατανοούμε. Ο Οικονομίδης αρνείται -και καλά κάνει- να ωραιοποιήσει ή να προσφέρει παρηγοριά και γι' αυτό σχεδόν από την αρχή ξέρουμε πως η πτώση είναι αναπόφευκτη. Απλά δεν ξέρουμε πώς και κυρίως, πότε.

Όλες οι επιλογές του πρωταγωνιστή μας είναι δυσάρεστες, δύσκολες και απεγνωσμένες. Ωστόσο, υπάρχει μια παράξενη αλήθεια κάπου εδώ: δεν ευχόμαστε ποτέ το κακό του. Κυρίως όμως γιατί ξέρουμε πως η δική του πτώση θα παρασύρει κάθε άλλον που έχει παγιδευτεί στην τροχιά του.

Πώς ένας χαρακτήρας που έχει κάνει όλες τις λάθος επιλογές και δεν έχει μάθει τίποτα από την ιστορία, θα αντιδράσει όταν του φέρεις το μαχαίρι στο λαιμό; Τι θα κάνει και τι μάσκες θα βάλει (ή μάλλον, θα βγάλει); Καθώς η αφήγηση προχωρά, η απάντηση δεν μπορεί να είναι παρηγορητική, αν και μπορεί να είναι ενίοτε πολύ αστεία. Ο Οικονομίδης δεν προσφέρει κάθαρση, αλλά μας ρωτά τι σημαίνει τραγωδία σε μια κοινωνία τόσο εξοικειωμένη με την κρίση και την αποστασιοποίηση, με την προσκόλληση στην εικόνα και με τις ψευδαισθήσεις που οι ίδιοι δημιουργούμε για να μην δούμε τον εαυτό μας κατάματα.

Μέσα σε αυτό το σύμπαν ενός μεσοαστού που βλέπει τη ζωή του να καταρρέει λοιπόν, οι γυναικείες φιγούρες γύρω του κουβαλούν το δικό τους βάρος, τις δικές τους ρωγμές και μία από τις πιο δυνατές παρουσίες στην οθόνη είναι αυτή της Ιωάννας Κολλιοπούλου, που φωτίζει με το βλέμμα και την ενέργειά της τις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας και με την οποία είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε.

Πες μας λίγα λόγια για την ταινία. Τι αφορά και σε δεύτερο επίπεδο, πώς την εκλαμβάνεσαι εσύ;

Ι.Κ.: Αφορά έναν επιχειρηματία πνιγμένο στα χρέη. Οι τρόποι που θα επιλέξει να ξεμπλέξει θα τον οδηγήσουν όλο και πιο βαθιά σε επικίνδυνα μονοπάτια. Θα βρεθεί χαμένος, θολωμένος και αναγκασμένος πλέον να πιαστεί από κάθε κλαδί σωτηρίας. Θα οδηγηθεί αναπόφευκτα στην καταδίκη του. Η ταινία για μένα έχει έναν πολύ σημαντικό πρωταγωνιστή: το χρήμα.

Τι σε τράβηξε αρχικά στον ρόλο της Εύης, ειδικά αν αναλογιστούμε τα θέματα σύγχρονου αστικού δράματος που θίγει και πραγματεύεται;

Ι.Κ.: Το πείσμα της. Είναι μια δυναμική παρουσία, με στόχο και ισχυρή βούληση. Είτε ως κόρη, είτε ως σύζυγος είτε ως μέλλουσα μητέρα είναι κυριαρχική προσωπικότητα. Προέρχεται από μια οικογένεια φαρμακοποιών, σπουδαγμένη και παράδειγμα ενός προτύπου «πετυχημένου» στη σύγχρονη κοινωνία. Προσωπικά θεωρώ πως ο χαρακτήρας «Εύη» είναι ένα ειρωνικό σχόλιο του σκηνοθέτη ως προς το τι θεωρούμε κανονικότητα.

Ο χαρακτήρας σου ζει σε έναν κόσμο πίεσης και απόγνωσης. Σε έναν κόσμο απαιτητικό και βαρύ. Πώς προετοιμάστηκες για να αποδώσεις με πειστικότητα αυτό το είδος συναισθημάτων; Πώς προσέγγισες τον ρόλο σου;

Ι.Κ.: Με αναλυτικές κουβέντες με τον σκηνοθέτη και τους εμπλεκόμενους ηθοποιούς, με πολλές πρόβες, σε συνδυασμό με την έρευνα και την αντίληψή μου πάνω στον χαρακτήρα. Το πιο βασικό είναι ότι αφέθηκα απλόχερα στον σκηνοθέτη που εμπιστεύομαι κι επέτρεψα στα ένστικτά μου να απελευθερωθούν.

Γιατί πιστεύεις ότι η ιστορία/background της ηρωίδας σου είναι αυτή που ουσιαστικά έδωσε τον τίτλο στην ταινία; Πιστεύεις ότι αυτά τα δύο συνδέονται με κάποιον τρόπο;

Ι.Κ.: Ωραία αυτή η σύνδεση του τίτλου με την ηρωίδα, δεν το είχα σκεφτεί. Ναι, θα μπορούσαν να συνδέονται. Αν και για μένα αυτός ο τίτλος έχει να φάσμα ερμηνειών. Η σπασμένη φλέβα μου μεταδίδει μια εξάρτηση, κάτι πιο κλειστό οικογενειακό.

Οι σκηνές που εμφανίζεσαι είναι πολύ δυνατές και έχουν τρομερή ένταση. Έχουν επίσης πολλές απαιτήσεις από εσένα, τόσο υποκριτικά, όσο νοηματικά. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό; Πώς προετοιμάζεσαι για κάτι τέτοιο;

Ι.Κ.: Σε συνδυασμό με αυτά που ανέφερα παραπάνω θα προσθέσω το εξής: Με τον Γιάννη γνωριζόμαστε χρόνια, έχουμε δουλέψει ουσιαστικά και έχουμε εγκαθιδρύσει έναν κώδικα επικοινωνίας που μου επιτρέπει ως ηθοποιό να μπαίνω γενναιόδωρα στη συνθήκη που επιθυμεί. Αυτό είναι ένα από τα χαρίσματά του. Να σε καθοδηγεί με τέτοιον τρόπο ώστε να ανακαλύπτεις και να δημιουργείς έναν προσωπικό μηχανισμό λειτουργίας ανά πάσα στιγμή. Στο στάδιο που βρισκόμαστε, η συγκέντρωση είναι ένα από τα πιο βασικά.

Η συνολική σου εμπειρία από τα γυρίσματα της ταινίας, επηρέασαν με κάποιον τρόπο την οπτική σου για τις ιστορίες που θες να διηγηθείς ως ηθοποιός ή την προσέγγισή σου στους ρόλους που αναλαμβάνεις;

Ι.Κ.: Αυτό συνέβη ήδη από την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε με τον Γιάννη στο θεατρικό του έργο «Στέλλα Κοιμήσου» το 2016. Η συνάντησή μου μαζί του με διαμόρφωσε ως άνθρωπο και άρα ως ηθοποιό. Κατανόησα και συνδέθηκα περισσότερο με την ανάγκη μου να αφηγηθώ ιστορίες, καταστάσεις και συναισθήματα που πιστεύω πως αφορούν.

Έχεις κάποια behind-the-scenes στιγμή που μπορείς ή θες να μοιραστείς; Κάποια στιγμή που σου έμεινε ή κάποια πρόκληση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;

Ι.Κ.:Γυρίσαμε μια αρκετά απαιτητική συναισθηματικά και σωματικά σκηνή χωρίς καμία πρόβα. Κατευθείαν στο γύρισμα. Ήταν πρόκληση και απόλαυση μαζί. Αυτές οι στιγμές έχουν μια ερωτική διαύγεια για έναν ηθοποιό.

Κατά τη γνώμη σου τι λέει η Σπασμένη Φλέβα για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και τις δυσκολίες των ανθρώπων;

Ι.Κ.: Την πραγματικότητα. Ο σύγχρονος πολιτισμός και η σημερινή δομή της κοινωνίας αποθεώνει το χρήμα. Χωρίς αυτό δεν είσαι τίποτα, δεν λειτουργείς, δεν απολαμβάνεις, δεν συνυπάρχεις. Όσο το πνεύμα μένει ακατέργαστο, οι αξίες μένουν θαμμένες. Για να πετύχεις και να τα βγάλεις πέρα πρέπει να αποκτήσεις λεφτά. Κι όσο το πρότυπο της κοινωνίας, κατ’ επέκταση και της οικογένειας, παραμένει η οικονομική αποκατάσταση, ο άνθρωπος βυθίζεται σε μια κατιούσα πορεία προς τον βάλτο και την απομόνωση. Το κράτος συμβάλλει τα μάλα σε αυτήν τη δίνη.

Έχεις κάποια ταινία από το σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη που ξεχωρίζει για σένα;

Ι.Κ.: Το «Σπιρτόκουτο» και το «Μικρό Ψάρι». Το πρώτο μου προκάλεσε αναγούλα και το δεύτερο ανατριχίλα και οργή.

Με ποιον Έλληνα σκηνοθέτη θα ήθελες να συνεργαστείς (ξανά ή για πρώτη φορά); Και με ποιον ξένο σκηνοθέτη θα ήθελες περισσότερο να συνεργαστείς;

Ι.Κ.: Με όποιον μπορώ να συνδεθώ και να πιστέψω στο όραμα του. Από οπουδήποτε στον κόσμο.

Η «Σπασμένη Φλέβα» κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από τις 27 Νοεμβρίου 2025, από την Tanweer.

Πρωταγωνιστούν οι: Βασίλης Μπισμπίκης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Μπέττυ Αρβανίτη, Στάθης Σταμουλακάτος, Σοφία Κουνιά, Γιάννης Νιάρρος, Γιάννης Αναστασάκης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Κλέλια Ρένεση, Αναστασία Χατζηαθανασίου, Δημήτρης Καπετανάκος και Μαρία Καλλιμάνη.