Ο Βύρωνας Κριτζάς ξεκίνησε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τους Κόρε.Ύδρο & αυτό «έγινε λατρεία»

«Ποιητικοί, δραματικοί, αστείοι, παιδιά του MΤV με φόντο την Κέρκυρα, οι Κόρε. Ύδρο. απασχόλησαν όσο λίγες μπάντες την ελληνική indie ποπ/ροκ σκηνή, εισπράττοντας λατρεία αλλά και χλευασμό. Το ‘Εδώ μιλάνε για λατρεία’ ακολουθεί όλη την πορεία τους, εστιάζοντας στα δύο βασικά μέλη, αλλά και στη σημασία του να είναι κανείς ιδιαίτερος χωρίς να ντρέπεται γι’ αυτό.» Aυτό γράφει το δελτίο τύπου που συνοδεύει την προβολή του ντοκιμαντέρ του Βύρωνα και είναι ενδεικτικό της πορείας του που ξέφευγε από το συμβατικό success story ενός εναλλακτικού συγκροτήματος. Η ιστορία των Κόρε. Ύδρο. δεν μπορεί να ειπωθεί μέσα από μία γραμμική αφήγηση, έχει ελικοειδείς διαδρομές, συναισθηματικά σκαμπαναβάσματα και λειτουργεί συμπεριληπτικά για μία ολόκληρη γενιά που ψάχνει την αποδοχή αγκαλιάζοντας τη διαφορετικότητά της.

Ο Βύρωνας αφηγήθηκε αυτήν την ιστορία που αγαπήθηκε από την πρώτη της παρουσίαση στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσαλλονίκης (κερδίζοντας τον «Αργυρό Αλέξανδρο» στην κατηγορία Newcomers Competition και το βραβείο κοινού «Fischer» για ελληνική ταινία άνω των 50) και μοιράζεται μαζί μας στοιχεία της δικής του διαδρομής από το «έχω ένα αγαπημένο συγκρότημα» μέχρι το «κάνω ένα film γι’ αυτό που γίνεται sold out». Και «λατρεύεται». Πολύ.

Βύρωνα, ήσουν προετοιμασμένος για το sold out;

Διονυσία, τα sold out στις πρεμιέρες τα περίμενα, μη σου πω ψέματα. Σίγουρα όμως δεν περίμενα ότι θα συνεχίζονται και στην «επίσημη» έξοδο της ταινίας στο Άστορ, από 7 Απρίλη και μετά. Είμαι χαρούμενος αυτές τις μέρες, κρίμα που δε βρισκόμαστε από κοντά να με δεις.

Γιατί αποφάσισες να αφηγηθείς την ιστορία των Κόρε. Ύδρο.; Ήταν ένα δημοσιογραφικό ενδιαφέρον που εξελίχθηκε σε κινηματογραφική αφήγηση, ήταν μία εφηβική «αγάπη», ήταν η αίσθηση ότι καταπιάνεσαι με κάτι που αφορά περισσότερο κόσμο από όσο πιστεύουμε;

Οι Κόρε. Ύδρο. είναι το αγαπημένο μου ελληνικό συγκρότημα. Τους αισθάνομαι σαν ένα νησί που ταξιδεύει στο χρόνο. Έβλεπα μια νέα γενιά παιδιών να τους λατρεύει, αισθανόμουν μια ταύτιση με τα παιδιά αυτά, ήθελα κάπως να μοιραστούμε την αγάπη μας, να συνδεθούμε. Από εκεί και πέρα, υπάρχει αυτός ο στίχος των Κόρε. Ύδρο. που λέει «νιώθω πως πρέπει να αρχίσουν νέοι αγώνες». Εμένα η δουλειά μου είναι να γράφω κείμενα, αυτό ξέρω να κάνω, εκεί νιώθω ασφάλεια. Όμως ένιωθα ότι έπρεπε να αρχίσουν νέοι αγώνες, να ξεκινήσει δηλαδή μια καινούρια περιπέτεια.

Ως δημοσιογράφος, είχες μια συγκεκριμένη ματιά στην έρευνα και στην αφήγηση. Το background σου επηρέασε τον τρόπο που αφηγήθηκες την ιστορία;

Ναι, η δημοσιογραφική μου ιδιότητα βοήθησε, γιατί είχα αυτοπεποίθηση στις συνεντεύξεις. Ήταν πάντως μια νέα εμπειρία οι συνεντεύξεις on camera. Κάποιοι ομιλητές δεν το είχαν ξανακάνει. Ένιωθαν αμηχανία.

Eίχες πρόσβαση σε πηγές που δεν θα είχε ένας παραδοσιακός σκηνοθέτης; Πώς δόμισες την έρευνά σου;

Δεν πρόκειται για ερευνητικό ντοκιμαντέρ... Είχα στα χέρια μου όλο το αρχείο των Κόρε. Ύδρο. Μέσα εκεί υπήρχαν τα πάντα: Βίντεο από κάθε live, κάθε πρόβα, γυμνές φωτογραφίες, αποτυχημένα artwork, pro-demo, ακυκλοφόρητα τραγούδια. Θυμάμαι είχα πει στον Παντελή Δημητριάδη «δεν τα θέλω όλα, θα σου πω τι θέλω». Επέμενε να τα πάρω όλα. Πέρασα ένα καλοκαίρι με το αρχείο αυτό.

Υπήρχαν «εκπλήξεις» κατά τη διάρκεια της έρευνας και των γυρισμάτων και αν ναι, τις ενσωμάτωσες στην «αφήγησή» σου;

Ναι, υπήρχαν σκηνές στις οποίες είχα ένα χαλαρό σενάριο και ο Παντελής το πήγαινε παραπέρα. Eγώ σαν άνθρωπος είμαι control freak. Θέλω να έχω τον έλεγχο. Όμως οι καλύτερες στιγμές των γυρισμάτων ήταν τελικά αυτές όπου τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχό μου, το πρόγραμμα, το σχέδιο. Συγκεκριμένα, υπάρχει μια σκηνή στην οποία ο Παντελής γίνεται εξομολογητικός για θέματα ψυχικής υγείας. Δεν το είχαμε σχεδιάσει. Έτυχε να βρίσκεται στο τραπέζι του ένα βιβλίο που αναφέρεται στις κρίσεις πανικού. Επίσης, έτυχε εκείνη τη στιγμή κάποια μέλη του συνεργείου να έχουν φύγει για σουβλάκια. Οπότε ένιωσε πιο άνετα εκείνη την ώρα, σα να μιλούσε στο φίλο του.

Οι Κόρε. Ύδρο. απέκτησαν ένα πολύ αφοσιωμένο κοινό, αλλά αντιμετώπισαν και σφοδρή κριτική. Γιατί πιστεύεις ότι προκάλεσαν τόσο έντονα συναισθήματα;

Υπάρχει μια αλήθεια σε αυτό που έκαναν και παράλληλα μια υπερβολή.

Ο Π.Ε. Δημητριάδης σου έχει πει σε συνέντευξή σας πως το «με χλεύασαν γιατί δεν ήμουν σαν κι αυτούς» -το οποίο είναι ο πρώτος στίχος από τη Φτηνή Ποπ- τον ακολουθούσε για μία ζωή. Πιστεύεις πως το ντοκιμαντέρ αυτό απευθύνεται στους «outcasts», σε όσους έχουν αντίστοιχα βιώματα;

Ναι, το πιστεύω. Και δεν είναι μόνο θέμα Παντελή. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Αν δεις το ντοκιμαντέρ, θα δεις την πρώτη επίσημη συναυλία που έδωσαν και θα καταλάβεις. Το ότι μίλησαν τελικά σε χιλιάδες παιδιά, με την καθοριστική συνεισφορά του Αλέξανδρου Μακρή στο μουσικό κομμάτι, ήταν ένα φοβερό plot twist. Στην ιστορία των Κόρε. Ύδρο. υπάρχει κάτι το θρησκευτικό (ο Χριστός σταυρώθηκε προτού αναστηθεί και λατρευτεί…), κάτι περισσότερο τέλος πάντων από ένα τυπικό success story.

Υπήρχε ελληνική indie σκηνή πριν τους Κόρε. Ύδρο.;

Νομίζω ναι. Kάθε εποχή έχει το δικό της indie. Με την έννοια του ανένταχτου, του ανεξάρτητου και ιδιαίτερου. Ας πούμε οι Velvet Underground είναι indie, ασχέτως του ότι δεν υπήρχε τέτοιος όρος στα 60’s. Στις μουσικές του 2025, ελλείψει μεγάλων δημιουργών, το indie είναι κυρίως μια αισθητική. Διαχρονικά πάντως, είναι μια υπεράσπιση της ιδιαιτερότητας. Μια στάση ζωής που λέει «δεν είμαι σαν εσάς, αλλά είμαι άνθρωπος και θέλω να αγαπηθώ, όπως όλοι».

Υπάρχει κάποια συναυλία ή στιγμή στην πορεία των Κόρε. Ύδρο. που θεωρείς καθοριστική για αυτούς και αποτυπώνεται και στο ντοκιμαντέρ σου;

Η συναυλία τους στο Gagarin το 2010. Ήταν η πρώτη φορά που τους είδα. Έχει μείνει ιστορικό αυτό το live, όπως λέει και η Αλεξάνδρα Κ* στο ντοκιμαντέρ. Θυμάμαι φορούσα ένα κόκκινο T-shirt που έγραφε ΑΤΑRΙ. Θυμάμαι τα μάτια των ανθρώπων γύρω μου, την Αναστασία, το Χάρη, τα πράσινα φώτα, τα stage diving, που ήταν λες και η μουσική έπεφτε πάνω μας, μπορούσαμε να την αγγίξουμε. Κάπου εκεί μπροστά ήταν και η Μαρίνα Δανέζη, μικρό κορίτσι με μια κάμερα στο χέρι. Πολλά χρόνια μετά, θα συνεργαζόμασταν σε ένα ντοκιμαντέρ για τους Κόρε. Ύδρο. Θα ήταν η παραγωγός.

Πώς ήταν η εμπειρία στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης; Περίμενες τις βραβεύσεις;

Ήταν λίγο σαν όνειρο. Έμενα σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Τη μέρα της πρεμιέρας ξύπνησα στις έξι το πρωί, είδα το φως από το παράθυρο και είπα «πωπωπω τι έχει να γίνει σήμερα». Φαντάσου το λίγο: Ξύπνησα σε μια άλλη πόλη, με το αγαπημένο μου συγκρότημα, τους συντελεστές, ανθρώπους που μας έλεγαν μπράβο, κορίτσια και αγόρια που αγαπούσαν τους Κόρε. Ύδρο. και κατ’ επέκταση εμάς. Μια από τις πιο όμορφες εικόνες, ήταν όταν είδα τον Παντελή και τον Αλέξανδρο για πρώτη φορά μαζί μετά από 12 χρόνια, να περπατούν με αργά βήματα στο λιμάνι, κατευθυνόμενοι προς την αίθουσα. Τα βραβεία δεν τα περίμενα, χάρηκα που ήρθαν, δεν τα βίωσα όμως ως κάποιου είδους κορύφωση. Το πιο όμορφο ήταν η χαρά μέσα μου.

Πιστεύεις ότι το ντοκιμαντέρ αυτό θα φέρει τη μουσική των Κόρε. Ύδρο. σε νέο κοινό;

Δε νομίζω ότι έχουν την ανάγκη μας. Τα τελευταία χρόνια ζούνε δεύτερη ζωή. Σκέψου όταν σχεδιάζαμε το ντοκιμαντέρ είχαν 19.000 μηνιαίους ακροατές στο Spotify και λίγο πριν βγει είχαν 60.000. Εντάξει, τώρα θα πάνε λίγο παραπάνω. Kατά τα άλλα, υπάρχουν και άνθρωποι που θα εξακολουθούν να μην ακούν, να μην καταλαβαίνουν - και το βρίσκω υπέροχο. Eίναι ωραίο να συναντάς έναν άνθρωπο που αγαπάει τον ίδιο καλλιτέχνη και μετά να μαθαίνεις ότι αγαπάει και έναν άλλον, που εσένα σου είναι αδιάφορος. Δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που να του αρέσουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς και αυτό επιβεβαιώνει ότι όλοι είμαστε μοναδικοί.

Αν μπορούσες να συνοψίσεις την κληρονομιά των Κόρε. Ύδρο. με μια φράση, ποια θα ήταν;

Αυτό που λέει η Bipolia στο ντοκιμαντέρ: «Χωρίς τη γελοιότητα είμαστε γελοίοι».

Info: Το ντοκιμαντέρ «Εδώ μιλάνε για λατρεία» (παραγωγή Μαρίνα Δανέζη & Laika Productions, συμπαραγωγή ΕΡΤ με την υποστήριξη ΕΚΚΟΜΕΔ) θα προβάλλεται στον αθηναϊκό κινηματογράφο ΑΣΤΟΡ από τις 7 Απριλίου, για συγκεκριμένες ημερομηνίες. Εισιτήρια: https://www.more.com/gr-el/tickets/astor/