5 κλασικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας που θα θέλεις να βλέπεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν

Η επιστημονική φαντασία μεταφέρει τον θεατή σε έναν νέο κόσμο τεχνολογικών δυνατοτήτων και υπάρχουν μερικά κλασικά έργα του είδους που κάθε λάτρης του κινηματογράφου πρέπει να δει τουλάχιστον μία φορά.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες του σινεμά, η επιστημονική φαντασία υπήρξε αγαπημένο είδος για τους δημιουργούς και σκηνοθέτες όπως ο Georges Méliès τη χρησιμοποίησαν για να προωθήσουν τη νεοεμφανιζόμενη τέχνη του κινηματογράφου προς νέες κατευθύνσεις.

5 ταινίες του 2025 για να δεις το Σαββατοκύριακο στο σπίτι - φυσικά και το Sinners είναι στη λίστα

Ποιες ταινίες επιστημονικής φαντασίας αξίζει να δεις και θα θέλεις να τις βλέπεις ξανά και ξανά;

Interstellar (2014)

Ο σύγχρονος ορισμός της επιστημονικής φαντασίας μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά το «Interstellar» του Christopher Nolan ίσως αποτελεί το κορυφαίο παράδειγμα του είδους στον 21ο αιώνα. Χρόνια μετά την πραγματοποίηση της διαστημικής εξερεύνησης στην πραγματικότητα, το Interstellar κατάφερε να ξανακάνει το ταξίδι προς τα αστέρια συναρπαστικό. Αν και παραμένει βασισμένο σε στοιχεία «σκληρής» επιστημονικής φαντασίας, ενσωματώνει και έντονα συναισθηματικά στοιχεία.

Το Interstellar είναι μια μεταμοντέρνα αφήγηση που ανατρέπει τους κανόνες του είδους και τον χρησιμοποιεί ως πλατφόρμα για να εξερευνήσει βαθιά, φιλοσοφικά θέματα.

Η ταινία εξετάζει ζητήματα όπως η παγκόσμια περιβαλλοντική καταστροφή, αλλά αγγίζει και έννοιες όπως η γήρανση και η θνητότητα. Με τα πιο «εύκολα» θέματα της επιστημονικής φαντασίας να έχουν ήδη καλυφθεί από παλαιότερες ταινίες του είδους, το Interstellar υιοθετεί μια μεταμοντέρνα προσέγγιση και χρησιμοποιεί το sci-fi ως εργαλείο για στοχασμό πάνω σε δύσκολες έννοιες. Παρ' όλα αυτά, κάτω από την πολυπλοκότητα της πλοκής του, διατηρεί μια αναγνωρίσιμη ανθρώπινη ουσία.

Alien (1979)

Αν και είχαν υπάρξει και προηγούμενες προσπάθειες να συνδυαστούν η επιστημονική φαντασία με τον τρόμο, το «Alien» αποτελεί την τέλεια συγχώνευση των δύο αυτών ειδών. Η σκοτεινή οπτική του Ridley Scott για την εξερεύνηση του διαστήματος παρουσιάζει ουσιαστικά έναν καπιταλιστικό εφιάλτη, έναν κόσμο ελεγχόμενο από απρόσωπες εταιρείες και για να γίνει ακόμα πιο εφιαλτικός, προστίθεται κι ένα θανατηφόρο εξωγήινο πλάσμα.

Ο σχεδιασμός του Xenomorph από τον H.R. Giger απείχε πολύ από τους «μικρούς πράσινους άνδρες» της παλαιότερης επιστημονικής φαντασίας. Το Alien εμπεριέχει έντονα στοιχεία body horror, καθώς ο κύκλος ζωής του τρομακτικού πλάσματος παρουσιάζεται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Η αρχική ταινία ενέπνευσε μια σειρά από sequel, αλλά κανένα δεν κατάφερε να αναπαράγει την κλειστοφοβική φρίκη του αυθεντικού φιλμ του 1979.

2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (1968)

Αν το «Metropolis» δημιούργησε τη «γλώσσα» των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, το «2001: A Space Odyssey» έφερε το είδος στη σύγχρονη εποχή με ξεκάθαρο τρόπο. Το όραμα του Stanley Kubrick για το μέλλον είναι μια σουρεαλιστική περιπέτεια στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό σύμπαν, καθώς η ταινία χαράσσει μια γραμμή που συνδέει την προέλευση του ανθρώπου με τα πρώτα του βήματα στο απώτερο σύμπαν.

Χρησιμοποιώντας πρωτοποριακά οπτικά εφέ για την εποχή του, η ταινία αποτυπώνει το μεγαλείο της διαστημικής εξερεύνησης, ενώ παράλληλα προειδοποιεί για την αυξανόμενη επιρροή της τεχνολογίας. Επιπλέον, το τελευταίο ημίωρο της ταινίας ξεπερνά τα όρια του είδους, με οπτικά που προκαλούν σύγχυση και προβληματισμό, καλώντας τον θεατή να στοχαστεί πάνω στην ίδια του την ανθρώπινη υπόσταση.

Η άβυσσος (1989)

Πριν ο James Cameron «κατακτήσει» το νερό με τις ταινίες Avatar, πρώτα βούτηξε στα βαθιά της Γης με το «The Abyss», μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας του 1989 που αξιοποίησε πρωτοποριακά οπτικά εφέ — τεχνολογία που εξελίχθηκε περαιτέρω στο Terminator 2: Judgment Day. Όταν ένα αμερικανικό υποβρύχιο συναντά ένα άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο (που όμως επιπλέει...) στον Ατλαντικό Ωκεανό, μια ομάδα SEALs του Πολεμικού Ναυτικού στέλνεται σε μια γειτονική πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου για να ερευνήσει.

Η ένταση ανεβαίνει καθώς το αποξενωμένο ζευγάρι Budd (Ed Harris), καπετάνιος της πλατφόρμας, και Lindsey (Mary Elizabeth Mastrantonio), η οποία είναι αποφασισμένη να αποδείξει την ύπαρξη εξωγήινης νοημοσύνης, συγκρούονται για το αν πρέπει να ρισκάρουν τη ζωή τους για να ανακαλύψουν τι χτύπησε το υποβρύχιο. Καθώς ένας τυφώνας πλησιάζει στην επιφάνεια, όλοι στην πλατφόρμα πρέπει είτε να συνεργαστούν, είτε να αγωνιστούν μόνοι τους για την επιβίωση.

Μέρα ανεξαρτησίας (1996)

Σε σκηνοθεσία του Roland Emmerich, το «Independence Day» έγινε γνωστό για το εντυπωσιακό του θέαμα γύρω από μια εξωγήινη εισβολή — ένα θέμα που καθηλώνει το κοινό με έντονη αγωνία και προσμονή. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από έναν συντονισμένο εξωγήινο πόλεμο ενάντια στη Γη, με εντυπωσιακά ειδικά εφέ που, αν και πρωτοεμφανίστηκαν το 1996, παραμένουν εντυπωσιακά ακόμη και σήμερα.

Ο Will Smith ηγείται του καστ στον ρόλο του Captain Steven Hiller, ενός θαρραλέου πιλότου μαχητικού που γίνεται κεντρικό πρόσωπο στη μάχη για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Πέρα από τα εντυπωσιακά οπτικά, το Independence Day αγγίζει θέματα όπως η παγκόσμια ενότητα απέναντι σε απειλές.