Γιώργος Λιανός: «Στα τηλεπαιχνίδια πρέπει να ξεμπλοκάρεις πολύ γρήγορα τον αγχωμένο παίκτη»
Ποιος είναι ο κίνδυνος για έναν παρουσιαστή τηλεπαιχνιδιού , ποιοι παίκτες έρχονται στο «The Floor» για την εμπειρία, ποιοι έχουν ανάγκη τα χρήματα και ποιοι φιλοδοξούν μόνο για τη νίκη; Ο Γιώργος Λιανός μιλά στο Queen.gr με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης για τον άγνωστο κόσμο πίσω από τις κάμερες.
Ήδη από τα Παιχνίδια της Καραιβικής του Survivor, ο Γιώργος Λιανός μας έδειξε το ταλέντο του στα παιιχνίδια, αλλά φέτος κατάφερε να γίνει παρουσιαστής ενός από τα πιο σύγχρονα format παγκοσμίως, του The Floor.
Ο αυθόρμητος και πάντα επικοινωνιακός παρουσιαστής έπρεπε όμως να προσέξει αυτή τη φορά - και αυτό μας εξηγεί στη συνέντευξή μας στο Queen.gr - τα όρια του αυθορμητισμού του, καθώς πρέπει πάντα να υπολογίζεις τον παράγοντα του άγχους στους παίκτες.
Η απάντηση του (επαρχιώτη) Γιώργου Λιανού για το νέο Survivor και τις αντιδράσεις
«Το The Floor το ένιωσα ως μία πενταήμερη στο Άμστερνταμ»
Παρόλο που έχεις εμπειρία στην τηλεόραση, είσαι σχετικά νεόκοπος σε αυτό τον τομέα των παιχνιδιών. Έχεις όμως το know how της ψυχαγωγίας και μέσω του The Voice και φυσικά του Survivor. Πώς βιώνεις την εμπειρία αυτού του νέου project;
Η μόνη μου εμπειρία ήταν το «Κράτα γερά», αλλά δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις αυτό το πρόγραμμα, αμιγώς ως τηλεπαιχνίδι. Το «Τhe Floor» μου άρεσε εξαρχής ως ιδέα, είναι καινούργιο και μοντέρνο. Όταν μου το πρότειναν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν «Επιτέλους!». Γνώριζα πως το έχει πάρει το project ο ΣΚΑΙ, - αρχικά τα δικαιώματα τα είχε εξασφαλίσει η Acun Media - οπότε το είχα στο μυαλό μου, γιατί μου άρεσε πάρα πολύ, ακριβώς γιατί ήταν νέο και φρέσκο. Είναι από τα προγράμματα που ξεπουλάει σε διεθνές επίπεδο στο τηλεοπτικό φεστιβάλ των Καννών, παίζεται σε αρκετές χώρες παγκοσμίως. Από την αρχή «έβλεπα» τον εαυτό του μέσα σε αυτό.
Πώς προετοιμάζεσαι για κάθε επεισόδιο και τι είναι αυτό που πρόσεξες να μην κάνεις; Το λάθος που έπρεπε να αποφύγεις;
Σε αυτό το παιχνίδι έπρεπε από την αρχή να παρατηρήσω πολύ καλά τους παίκτες. Επειδή συμμετέχουν 100 άτομα πρέπει να έχω καθαρή ματιά στο γενικό πλάνο του παιχνιδιού. Γιατί υπάρχουν πολλές αντιδράσεις των παικτών που πολλές φορές δεν προλαβαίνει η κάμερα να τις καταγράψει και πρέπει να είναι πάντα έτοιμος, σε εγρήγορση, για όσα θα εξελιχθούν.
Μπορεί για παράδειγμα δύο παίκτες να προσπαθούν να έρθουν σε επαφή για να καταφέρουν να παίξουν αντίπαλοι. Το The Floor είναι ένα παιχνίδι που όλοι μπαίνουν σε αυτό με τις καλύτερες προοπτικές, ο καθένας έχει τη δική του κατηγορία, την οποία υποτίθεται πως γνωρίζει καλά και κανείς αρχικά δεν υπολογίζει τον παράγοντα του άγχους που δημιουργείται και μας έχει χαρίσει πολύ γέλιο μέχρι στιγμής. Από τη στιγμή όμως που θα δώσουν την πρώτη αναμέτρηση, μεταφέρονται σε άλλες κατηγορίες. Εκεί τότε ξεκινά να δημιουργείται ανασφάλεια.
Και ανταγωνισμού, γιατί είναι έντονο αυτό το στοιχείο στο The Floor.
Όλοι προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι ο αδύναμος κρίκος.
Η επικοινωνία, το χιούμορ, η άνεση που έχεις με το κοινό είναι στα χαρακτηριστικά που έχεις ως παρουσιαστής. Που ξεκινά και που τελειώνει ο αυθορμητισμός σου στο παιχνίδι; Χρειάστηκε να αυτοπεριοριστείς;
Τα χρονικά όρια ενός επεισοδίου είναι πολύ συγκεκριμένα σε κάθε επεισόδιο και αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο challenge για εμένα. Γιατί πρέπει να καταλάβω μέσα σε πολύ λίγα δευτερόλεπτα, αν και γνωρίζουμε λίγο πιο πριν τους παίκτες, πώς θα αντιδράσει ο καθένας μέσα στις δοκιμασίες και κυρίως το πώς θα αντιδράσει εκτιθέμενος μπροστά στην κάμερα.
Γιατί ακόμη και ο πιο αστείος και χαρούμενος άνθρωπος βλέποντας την κάμερα, μπορεί να μπλοκάρει. Και στα τηλεπαιχνίδια πρέπει να ξεμπλοκάρεις πολύ γρήγορα τον αγχωμένο παίκτη, γιατί το γύρισμα γίνεται με τη μορφή live on tape, δεν έχουμε περιθώρια για συχνές διακοπές, γιατί πρέπει να κρατήσουμε μία ροή. Δεν κινούμαστε δηλαδή κινηματογραφικά γιατί θα χάσουμε το στοιχείο του αυθορμητισμού.
Είμαι διαρκώς σε εγρήγορση. Γιατί από την άλλη πλευρά πρέπει να ζυγίζεις και τι μπορεί να δεχθεί από εσένα εκείνη τη στιγμή ο παίκτης. Δεν μπορείς από την πρώτη στιγμή να τον αντιμετωπίσεις με χαβαλέ. Πρέπει να τον βάλεις σταδιακά σε αυτό το κλίμα, για να μπορέσει και εκείνος να σου εκφράσει πώς νιώθει και ποια είναι η προσωπικότητά του.
Είναι και μερικοί παίκτες και παίκτριες που μπορεί να είναι και ως χαρακτήρες πιο ντροπαλοί, πιο διστακτικοί και όχι μόνο λόγω του άγχους τους.
Έχω αντιμετωπίσει πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά στο The Floor γνωρίζουμε ήδη νωρίτερα τους παίκτες, είναι σα να ξεκινάμε το γύρισμα από το αεροδρόμιο, μέχρι να φτάσουμε στην Ολλανδία, όπου βρίσκεται το στούντιο. Και επειδή επιλέγαμε πτήση charter και όλο το αεροπλάνο ήταν γεμάτο μόνο από τους παίκτες και τους συντελεστές της παραγωγής, το «πανηγύρι» ξεκινούσε από το Ελευθέριος Βενιζέλος. Αποκτούσαμε μία οικειότητα μαζί τους, τους μαθαίναμε καλύτερα. Το ίδιο κλίμα επικρατούσε και κατά την επιστροφή. Θυμάμαι πως γελούσαμε, τραγουδούσαμε κατά την πτήση. Είχε δημιουργηθεί μία πολύ ωραία σχέση μεταξύ μας. Το The Floor το ένιωσα πραγματικά ως μία πενταήμερη στο Άμστερνταμ. Όλοι περάσαμε τέλεια.
Συνάντησες στο «The Floor» παίκτες που έρχονταν απλά για τη διαδικασία, για τον αγώνα επικράτησης, γιατί τους αρέσει η ένταση, ο ανταγωνισμός παίρνουν δηλαδή ικανοποίηση από τη νίκη;
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες παικτών σε ένα τηλεπαιχνίδι. Οι λεγόμενοι επαγγελματίες τους οποίους τους ονομάζουμε έτσι γιατί τους έχουμε ξαναδεί και σε άλλα τηλεπαιχνίδια κατά το παρελθόν και συνεχίζουν να κάνουν αιτήσεις και σε κάθε νέο που παρουσιάζεται, υπάρχουν και αυτοί που ανέφερες που θέλουν να ζήσουν την τηλεοπτική εμπειρία και αυτοί που απλά θέλουν να παίξουν το παιχνίδι. Περίπου ένα 80% των παικτών - μπορεί να είναι και λίγο αυτό το ποσοστό που σου λέω - που είχαν «καεί» στην αναμέτρηση και έμεναν εκτός του The Floor, γύριζαν πίσω στο στούντιο για να παρακολουθήσουν την εξέλιξη. Στον τελικό για παράδειγμα είχαν μαζευτεί όλοι στα παρασκήνια σε ένα δωμάτιο και έκαναν μετά «ντου» στο στούντιο για να πανηγυρίσουν με τον νικητή ή τη νικήτρια, για να μη δώσω spoiler για το αποτέλεσμα.
Δες εδώ όλο το αφιέρωμα
Bloggers
