'Ελλη Κοκκίνου: «Στο κοινό λείπει η ψυχαγωγία, έχει πραγματικά ανάγκη τη χαρά και το γέλιο»

Για πρώτη φορά η Έλλη Κοκκίνου έγινε παρουσιάστρια ενός παιχνιδιού και παίζει στα δικά της μουσικά μονοπάτια καθώς το Don't Forget the lyrics είναι στο γνωστικό της πεδίο ως τραγουδίστρια.

Και όπως μας λέει στο Queen.gr το τηλεοπτικό περιβάλλον της φάνηκε οικείο για πολλούς λόγους: «Δεν μου ήταν άγνωστο το περιβάλλον στην τηλεόραση, θα έλεγα πως αντίθετα μου ήταν και πολύ οικείο, μετά τη συμμετοχή μου ως κριτής τόσο στο Greek Idol, όσο και στο Your Face Sounds Familiar. Το να παρουσιάσω ένα show ή ένα παιχνίδι ήταν στις επιθυμίες μου. Έγινε η πρόταση από τον ΑΝΤ1 και το διασκέδασα πάρα πολύ. Όχι μόνο εγώ αλλά και όλη η ομάδα. Δεν πήγα στο Don’t Forget the lyrics με τον κλασσικό τίτλο της παρουσιάστριας. Μου έλεγαν στο στούντιο «έρχεται η παρουσιάστρια» και εγώ γελούσα».

«Don't Forget The Lyrics» πρεμιέρα: H «κούκλα και άνετη» Έλλη και η πρώτη νικήτρια με 8.000 ευρώ

Το γνώριζες το παιχνίδι; Και πώς απέβαλλες το άγχος, γιατί δοκιμαζόσουν σε κάτι καινούργιο και σε ένα διαφορετικό τηλεοπτικό πεδίο;

Αυτό το παιχνίδι το παρακολουθούσα και την εποχή που το παρουσίαζε ο Γιώργος Καπουτζίδης στο Mega απλά ήταν μικρότερο σε διάρκεια και είχε μόνο ένα ζευγάρι, ένας εκ των οποίων πήγαινε και στον τελικό. Εμείς έχουμε δύο, άρα αυτό είναι ένας πολύ μεγάλος κύκλος. Και επειδή κάναμε δύο επεισόδια καθημερινά, αυτό σήμαινε πολύωρα γυρίσματα και πολύωρη ορθοστασία. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι, αλλά αν συγκρίνουμε με άλλες δουλειές αυτή η κούραση είναι αστεία. Πέρασα καταπληκτικά, δεν είχα άγχος, το ένιωσα και εγώ ως παιχνίδι. Με βοήθησε πως έχω άνεση με το κοινό και λόγω της δουλειάς μου.

Υπάρχει όμως και μία διαφορά. Γιατί είναι διαφορετικό να τραγουδάς συγκεκριμένα τραγούδια και διαφορετικό να μιλάς και να επικοινωνείς με τους παίκτες και όχι μόνο να τους ανακοινώνεις τους κανόνες, αλλά να προσπαθήσεις να διατηρήσεις έναν ρυθμό μαζί τους.

Η διάδραση στην τηλεόραση δεν είναι μία εύκολη διαδικασία.

Ακριβώς, γιατί ως παρουσιάστρια έπρεπε να είμαι ετοιμόλογη, να ψυχολογώ και τους παίκτες και αυτό ήταν ένα δύσκολο κομμάτι στο παιχνίδι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, άλλοι έρχονται με καταπληκτική διάθεση, ανάλαφροι, διασκεδαστικοί, ετοιμόλογοι και εκεί ο διάλογος ήταν εύκολος μαζί τους, αλλά το δύσκολο ήταν – γιατί δεν έχω και αντίστοιχα μεγάλη τηλεοπτική εμπειρία - σε παίκτες πιο κλειστούς, πιο μαζεμένους ως προσωπικότητες, είτε γιατί έτσι είναι και στην κανονική τους ζωή, είτε γιατί είχαν αγχωθεί μέσα στο παιχνίδι και φοβήθηκαν να εκτεθούν.

Με τις μουσικές γνώσεις που διαθέτεις πιστεύεις ότι θα ήσουν καλή ως παίκτρια ή ακόμη και εσύ μπορεί να δυσκολευόσουν σε κάποια σημεία του παιχνιδιού;

Θα σου κάνω έναν διαχωρισμό σε αυτό το σημείο, γιατί είναι άλλο οι μουσικές γνώσεις, οι φωνητικές ικανότητες και άλλο οι στιχουργικές γνώσεις. Τους στίχους που ζητούσαν σε πολλά τραγούδια και τα επέλεγα οι παίκτες, είτε δεν τους θυμόμουν, είτε δεν τους γνώριζα. Γιατί μπορεί να θυμηθείς το ρεφρέν αλλά μπορεί να δυσκολευτείς στο κουπλέ.

Δεν ξέρω πόσο καλή τηλεθεάτρια είσαι γενικώς και αν βλέπεις εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση, αλλά διακρίνεις πως υπάρχει μία ανάγκη του κόσμου για ψυχαγωγικά προγράμματα αυτού του τύπου; Τα οποία δημιουργούν και μία αμεσότητα, γιατί σε ένα παιχνίδι ο θεατής από το σπίτι είναι ο εν δυνάμει ο τρίτος παίκτης, νιώθει πως εκείνος συμμετέχει.

Στο κοινό που μας παρακολουθεί λείπει γενικά η ψυχαγωγία, η χαρά και το γέλιο, για αυτό και αναζητά τρόπους για να γελάσει με την ψυχή του, το έχει πραγματικά ανάγκη. Τα παιχνίδια και περισσότερο τα διαδραστικά, είναι αυτά που τους ελκύουν περισσότερο. Και αυτό που έχω καταλάβει πια είναι πως ο θεατής προτιμά και τα προγράμματα που έχουν γρήγορη διάρκεια για να μην κουράζονται. Μπορεί να μας έχουν επηρεάσει – καλώς ή κακώς - σε αυτό και τα social media, θέλουμε όλα να τα κάνουμε γρήγορα, να αναζητούμε γρήγορα την πληροφορία και την εικόνα.