Οι δημοσιογράφοι στη Γάζα δεν πεθαίνουν μόνο από σφαίρες, αλλά και από πείνα - Η δραματική έκκληση
Άμαχοι, παιδιά, βρέφη, νοσηλευτές, γιατροί και δημοσιογράφοι κινδυνεύουν από λιμοκτονία. Επαναλαμβανόμενα τα περιστατικά με δημοσιογράφους που λιποθυμούν εν ώρα εργασίας, λόγω της έλλειψης τροφίμων. Οι παγκόσμιες δημοσιογραφικές ενώσεις και τα διεθνή πρακτορεία κάνουν έκκληση να μη σιωπήσουν οι φωνές που πληροφορούν τον πλανήτη για τον πόλεμο.
Ο πόλεμος στη λωρίδα της Γάζας που συνεχίζεται από τα τέλη του 2024, έχει μετατραπεί και σε μία επισιτιστική κόλαση, όχι μόνο για τους άμαχους, ηλικιωμένους, γυναίκες, βρέφη και παιδιά, αλλά και για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τους δεκάδες δημοσιογράφους που καλύπτουν τον πόλεμο τους τελευταίους μήνες.
Η ανθρωπιστική βοήθεια εμποδίζεται από τις ισραηλινές δυνάμεις να φτάσει στον προορισμό της και τη στιγμή που 28 παιδιά την ημέρα χάνουν τη ζωή τους από πείνα σύμφωνα με την υπηρεσία αρωγής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNRWA), σε λίγο θα σιγήσουν τα μικρόφωνα των δημοσιογράφων που καλύπτουν τον πόλεμο.
Και η σιωπή για όσα συμβαίνουν στη Γάζα, δεν πρέπει να υπάρξει.
Ο ΟΗΕ στέλνει βοήθεια στη Γάζα, για πρώτη φορά μετά από 3 μήνες - Ανοιχτό το ενδεχόμενο εκεχειρίας
«Δεν είναι μόνο ρεπόρτερς, είναι μάρτυρες ενός πολέμου στην πρώτη γραμμή»
Η μη κερδοσκοπική οργάνωση CPJ (Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων) απήθυνε και νέα έκκληση για την κατάσταση που επικρατεί στη Γάζα, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Σώστε ζωές πριν δεν υπάρξει καμία για να σωθεί».
Τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια υπάρχει σύμφωνα με τον ΟΗΕ, αλλά οι ισραηλινές δυνάμεις την εμποδίζουν να μπει στη Γάζα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής των Δημοσιογράφων, οι δραματιές εκκλήσεις των συναδέλφων τους συνεχίζονται, αλλά κανείς δεν τους δίνει σημασία.
Στις 20 Ιουνίου, ο ανταποκριτής του Al Jazeera, Anas Al Sharif είχε περιγράψει χαρακτηριστικά στα social media, την κατάσταση που αντιμετώπιζε και χαρακτηρίζει την καθημερινότητα και άλλων συναδέλφων του: «Είμαι πνιγμένος από πείνα, τρέμω από εξάντληση. Η Γάζα πεθαίνει και θα πεθάνουμε και εμείς μαζί της».
Η Sally Thabet, ανταποκρίτρια του AL Kofiya, δήλωσε πως λιποθύμησε μετά τη live μετάδοση στο κανάλι της, γιατί δεν είχε φάει τίποτε για δύο μέρες.
Και δεν ήταν η μόνη που κατέρρευσε. Το ίδιο συμβαίνει καθημερινά και με τους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους, αλλά και με τους ανταποκριτές των διεθνών πρακτορείων και καναλιών που αισθάνονται αποκομμένοι και αδύναμοι να ελέγξουν πια τη μοίρα τους, ενώ εργάζονται ως πολεμικοί ανταποκριτές.
Η Ένωση Δημοσιογράφων του AFP όπως και όσοι εργάζονται για το Γαλλικό Πρακτορείο μιλούν για την πιο ολοκληρωτική στέρηση που μπορεί να φανταστεί κανείς. Αναφέροντας και σχόλιο συναδέλφου τους «Δεν έχω πλέον τη δύναμη να δουλέψω. Το σώμα μου είναι αδύναμο και δεν μπορώ να περπατήσω».
Παρόμοια ανακοίνωση ήρθε και από τους δημοσιογράφους του BBC.
Αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Για πολλούς μήνες, οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, είναι τα μάτια και τα αυτιά του πλανήτη για όσα συμβαίνουν στη Γάζα. Τώρα αντιμετωπίζουν τις ίδιες φρικτές συνθήκες, όπως αυτές που κάλυπταν με τα ρεπορτάζ τους».
Την ίδια στιγμή οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν τον μόνιμο κίνδυνο από τους συνεχόμενους βομβαρδισμούς και ρισκάρουν τη ζωή τους κάθε λεπτό στη γραμμή του πολέμου.
Αλλά σε αυτόν τον πόλεμο δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν μόνο από τις σφαίρες.
