Σε ανάρτηση μετά το τέλος της εκπομπής η Κατερίνα Καινούργιου μιλά για τέρατα με ανθρώπινη μορφή
Ένα στόρι με νόημα μοιράστηκε η Κατερίνα Καινούργιου και η συζήτηση συνεχίζεται.
Το τέλος αυτής της τηλεοπτικής σεζόν βρίσκει την Κατερίνα Καινούργιου να ετοιμάζεται για τον γάμο της, πανευτυχή στα προσωπικά της και ενόψει αλλαγών στα επαγγελματικά της.
Η συνεργασία της με την εταιρεία παραγωγής του Νίκου Κοκλώνη, Barking Well Media αλλά και με τον ίδιο προσωπικά έχει λήξει και αναμένονται εξελίξεις για τα επόμενα βήματα με την Green Pixel πια καθώς επιπλέον η ίδια αποχαιρέτησε και αρκετούς από τους συνεργάτες της.
Με δάκρυα, αυτοκριτική και πολλά «αντίο» έκλεισε η σεζόν για Καινούργιου, Λιάγκα, Σκορδά
Το «αντίο» με δάκρυα
Η τελευταία εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου είχε μεγάλη συγκίνηση καθώς η ίδια η παρουσιάστρια αποχαιρέτησε οριστικά τους περισσότερους από τους συνεργάτες της μπροστά και πίσω από τις κάμερες, ενώ η φράση της «δεν ξέρω τι θα αποφασίσεις και αν θα τα ξαναπούμε» ακούστηκε πολλές φορές στον αέρα.
Η νέα εταιρεία παραγωγής δεν έχει κλείσει ακόμη όλα τα συμβόλαια.
Για την ιστορία, οριστικά εκτός της εκπομπής θα είναι ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Κατερίνα Παπακωστοπούλου, την οποία η παρουσιάστρια χαρακτήρισε ως «πραγματική κυρία» αφήνοντας τις φετινές εντάσεις τους στο περιθώριο. Αμφίβολη ακόμη είναι η παραμονή του Γρηγόρη Γκουντάρα, της Έλενας Πολυκάρπου και του πολύ χρήσιμου σε άποψη και ρεπορτάζ τη φετινή σεζόν, Στέφανου Κωνσταντινίδη.
Η παρουσιάστρια του Super Κατερίνα ευχαρίστησε φυσικά την Barking Well Media και τον Νίκο Κοκλώνη για την κοινή τους πορεία, αλλά βιάστηκε να διευκρινίσει όμως πως «κανείς δεν χρωστάει κάτι σε κανέναν» ενώ αμέσως μετά, με δάκρυα συγκίνησης απευθύνθηκε στον αρχισυντάκτη της, Θέμη Μάλλη, ο οποίος, όπως είπε, είναι ο μόνος στον οποίο θα μπορούσε να πει ότι χρωστά ό,τι είναι σήμερα.
Κατερίνα Καινούργιου: Τα χρέη των γονιών της, οι ανασφάλειες και η αλήθεια για την πρόταση γάμου
Το story που προκάλεσε αίσθηση
Μία συγκεκριμένη ιστορία που ανέβασε η Κατερίνα Καινούργιου το Σάββατο με ένα ρητό που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη σκοτεινή πλευρά ορισμένων ανθρώπων, προκαλεί ερωτηματικά, όμως σίγουρα τυχαίο δεν είναι.
«Ω, γλυκιέ μου,
Τα τέρατα είναι αληθινά
Και μοιάζουν με ανθρώπους».
Σε μαύρο φόντο και με μια λυπημένη φατσούλα κάτω δεξιά, η ανάρτηση της KatKen αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα την ψυχολογική της κατάσταση και, προφανώς, έχει και παραλήπτη, με μία γενικότερη λίστα «Προς κάθε ενδιαφερόμενο».
Ο τρόπος με τον οποίο η Χρηστίδου στήριξε τον Κοκλώνη για την προδοσία λέει πολλά για τη σχέση τους
Οι αναρτήσεις του Νίκου Κοκλώνη που ίσως σχετίζονται
Μετά τη λήξη της φετινής τηλεοπτικής σεζόν ο Νίκος Κοκλώνης, θέλησε να εκφράσει δημόσια σκέψεις και συναισθήματα, και το έκανε, χωρίς να αναφέρει ονόματα, αφήνοντας, όμως σαφείς αιχμές, για τη μέχρι πρότινος στενή φίλη και συνεργάτιδα (και σίγουρα όχι μόνο) με την οποία οι σχέσεις τους είναι πλέον απλά τυπικές.
«Η σεζόν που παρήλθε… Κι όμως, ευγνωμονώ», ξεκίνησε τις ιστορίες του ο Νίκος Κοκλώνης, συνεχίζοντας ως εξής:
«Ήταν μια από εκείνες τις χρονιές που δεν αποτιμώνται σε τίτλους, σε αριθμούς ή σε ηχηρές επιτυχίες. Μα σε βλέμματα που απέφυγαν τα δικά σου. Σε σιωπές που μίλησαν δυνατότερα από κάθε υπόσχεση. Σε πλάτες που γύρισαν για να προκαλέσουν θόρυβο ή για να κρυφτούν αθόρυβα.Ίσως δεν ήταν η χρονιά των θριάμβων – αλλά της αποκάλυψης. Όχι του εφήμερου μεγαλείου, αλλά του στιβαρού ήθους. Δεν την θυμάμαι για το ύψος που θα μπορούσε να μου δώσει, αλλά για το βάθος στο οποίο με τόλμη βούτηξα τον εαυτό μου. Ήταν ο καιρός που απογυμνώθηκαν οι ρόλοι, οι συμμαχίες και τα προσωπεία. Που η φιλία μεταμορφώθηκε, σε κάποιες περιπτώσεις, σε στρατηγική και αποστασιοποίηση. Που άνθρωποι που στήριξα, υπερασπίστηκα και τίμησα, προτίμησαν τη σιωπή από τη στήριξη και την απουσία από τη συμπαράσταση.
Δεν χρειάζεται να μιλήσω για την προδοσία. Δεν την κρατώ ως βάρος, την αναγνωρίζω ως γνώση. Πιο επώδυνη δεν ήταν εκείνη που χτύπησε, αλλά εκείνη που έμεινε βουβή στις απατηλές υποσχέσεις. Εκείνη που απλώς αποσύρθηκε, αθόρυβα, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως, μέσα στα ερείπια των σχέσεων που νόμιζα ακλόνητες, στάθηκα. Όχι κραυγάζοντας. Όχι απαιτώντας. Αλλά με καθαρότητα. Με εσωτερική δύναμη. Δεν θριάμβευσα, μα δεν λύγισα. Και σε εκείνη την ερημία, φάνηκαν οι πραγματικά σπουδαίοι.
Ήρθαν άνθρωποι αναπάντεχοι. Ήσυχοι. Που δεν τους διάλεξα, με διάλεξαν. Που δεν τους κάλεσα, κι όμως ήρθαν. Δεν φώναξαν. Δεν προβλήθηκαν. Δεν ζήτησαν. Απλώς στάθηκαν εκεί, που άλλοι έφυγαν. Αυτονόητα κοντά, παρότι γίγαντες. Άνθρωποι που δεν υπολόγισαν το αντίκρισμα. Που δεν ζήτησαν να τους αποδοθεί τίποτα (γιατί δεν το είχαν ανάγκη, τα έχουν όλα). Άλλοι με πιο μικρές δυνάμεις, μα μεγαλόψυχοι.
Και είδα, ίσως για πρώτη φορά με τόση καθαρότητα, ότι η ευγένεια της ψυχής δεν έχει φωνή. Έχει παρουσία
Δεν έχει ένταση. Έχει διάρκεια. Δεν κρατώ κακία. Η ψυχή που ωριμάζει δεν έχει πια χώρο για μικρότητες. Εκεί που υπάρχει επίγνωση, δεν χωρούν σκιές. Όμως δεν ξεχνώ. Γιατί η μνήμη δεν είναι εκδίκηση.. είναι μέτρο. Και ήταν τόσο “δικοί μου”, που όταν σε λίγους μόλις μήνες, κατάφερα όσα δεν θα άντεχε κανείς, και γύρισα δυνατότερος από ποτέ…
Στενοχωρήθηκαν. Δεν ήμουν πλέον το πρόσωπο της ανάγκης, αλλά η υπενθύμιση της δικής τους αδυναμίας. Κι αυτό, κάποιοι δεν το άντεξαν.
Και κάποτε, αναπόφευκτα, θα λείψω. Ίσως αθόρυβα, ίσως ξαφνικά. Αλλά όταν λείψω, δεν θα αντικατασταθώ. Γιατί η παρουσία μου δεν ήταν ρόλος. Ήταν ψυχή. Ήμουν εκεί όταν δεν χρειαζόταν χειροκρότημα. Όταν άλλοι ύψωναν κτίσματα, εγώ στερέωνα τα θεμέλια τους. Πλήρωσα την άνεση τους, στήριξα το γάρμπος τους, έβαλα πλάτη στα στολίδια τους.
Και τώρα, συνεχίζω. Όχι με όλους. Αλλά με τους σωστούς. Με εκείνους που αξίζει να μοιράζεσαι λεωφόρους και όχι μονοπάτια, διάρκεια και όχι στιγμές.
Χαμογελώ. Όχι με πίκρα. Με ευγνωμοσύνη. Για όσα έφυγαν. Για όσα έμειναν. Για όσους στάθηκαν. Και, περισσότερο από όλα, για όσα έμαθα για εμένα. Χαμόγελα και πάλι, βρε.
Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει από τις πτώσεις, αλλά από τη δύναμη να παραμένεις γενναιόδωρος ακόμα κι όταν δεν σου χαρίστηκε τίποτα.
Χαμόγελα και πάλι!»
Bloggers
