Νίκος Οικονομόπουλος: Ο άντρας ο ανατολίτης, ο πολλά βαρύς!

Οι καλλιτέχνες λένε ότι πρέπει να είναι αιχμηροί, μπροστά από την εποχή τους, τολμηροί, καινοτόμοι, να βλέπουν στο μέλλον και να επενδύουν σε αυτό, να λένε πράγματα που δεν βασίζοντα στην επιθυμία τους να γίνουν αρεστοί από όλους και ούτε να γλείψουν το κοινό.
Οι καλλιτέχνες είναι πλάσματα φωτεινά, αλλά και σκοτεινά, με πάθη, χαρίσματα και με ευαισθησίες.

Μετά υπάρχουμε κι εμείς, οι υπόλοιποι θνητοί και υπάρχει και ο Νίκος Οικονόμοπουλος που είναι μια κατηγορία από μόνος του ή μάλλον ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των λαϊκών τραγουδιστών που νομίζουν ότι ο άντρας ο σωστός, είναι ο πολλά βαρύς, ο ανατολίτης.

Ο «καλλιτέχνης» ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Θέμου και μεταξύ άλλων είπε τα εξής προοδευτικά πράγματα: Ότι η γυναίκα πρέπει να μαζεύει τα πιάτα του άντρα από το τραπέζι, γιατί δεν είναι ωραίο πράγμα να τα μαζεύει αυτός, να είναι κατώτερη του, πιο χαμηλά από εκείνον, σαν να λέμε πιο κάτω, πιο υπάκουη πιο "μάλιστα αφέντη ό,τι πεις εσύ".
Και αν δεν συμμορφωθεί πέφτει και καμία σφαλιάρα. Εντάξει την σφαλιάρα δεν την είπε, ούτε άφησε να εννοηθεί κάτι τέτοιο, αλλά όλη η φιλοσοφία του άντρα που είναι από πάνω, θυμίζει εκείνες τις εποχές που η γυναίκα ήθελε και το χαστουκάκι της για να στρώσει!

Λένε πως στη ζωή του κάποιος επαναλαμβάνει το μοτίβο που έχει μάθει, αυτό που ξέρει. Δεν είναι κατακριτέο που κάποιος μπορεί να μεγαλώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανισότητας, το κακό είναι που όχι απλώς δεν θέλει να το αλλάξει, άλλα το υπερασπίζεται σαν κυρίαρχο δόγμα, σαν μέρος μια παράδοσης που δεν πρέπει να σπάσει.

Παρεμπιπτόντως στην ίδια εκπομπή είπε ότι δεν τελείωσε το Λύκειο, αλλά δεν τον ακούσαμε να αποτρέπει τα νέα παιδιά από κάτι παρόμοιο ή να παραδέχεται ότι ήταν μεγάλο του λάθος και βλακεία που τα παράτησε. Ακούγεται λαϊκίστικη αντιμετώπιση αλλά έτσι είναι όταν προσπερνάς το ένα και ταυτόχρονα στα ζητήματα της γυναικείας χειραφέτησης είσαι κάθετος.

Είναι δικαίωμα του να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά και εμάς είναι δικαίωμά μας να τον κρίνουμε ως οπισθοδρομικό και ως καλλιτέχνη που αντί να θέλει να αλλάξει τον κόσμο και τη ζωή του προς το καλύτερο, την πάει 10 βήματα πίσω στο μεσαίωνα.